Aleja Mieczysława Smorawińskiego w Lublinie

---

Historia

Odcinek drogi, który rozciąga się od alei Spółdzielczości Pracy do ulicy Witolda Chodźki, przeszedł remont w 2004 roku, natomiast pozostała część została przebudowana w 2007 roku. W okresie PRL, ta ulica, obok obecnej Aleji Władysława Andersa, nosiła nazwę „Aleja Włodzimierza Lenina”.

W 1987 roku rozpoczęto budowę nowego węzła komunikacyjnego, który miał za zadanie usprawnić transport między północną częścią Lublina, a jego centrum oraz południem. Wcześniej, ta główna arteria miejska zaczynała się przy ulicy Północnej.

Całkowita budowa zakończyła się w 2008 roku. W obszarze ulicy, związku z budową wiaduktu, powstało także kilka nowych kładek dla pieszych, które znacząco poprawiły bezpieczeństwo i komfort przechodniów.

Przebieg

Droga została zaprojektowana jako dwujezdniowa, z dwoma pasami ruchu w każdą stronę. Aleja Mieczysława Smorawińskiego rozpoczyna się na Węźle Poniatowskiego, skąd kieruje się na północny wschód, aż do Ronda 27 Wołyńskiej Piechoty AK. Następnie trasa prowadzi w kierunku wschodnim przez Rondo F. Kamińskiego, docierając do skrzyżowania z al. Spółdzielczości Pracy. Po tym odcinku aleja kontynuuje w dalszej części jako al. Władysława Andersa.

Komunikacja miejska

Ulica Mieczysława Smorawińskiego w Lublinie jest istotnym punktem w sieci komunikacji miejskiej. Wzdłuż tej ulicy kursuje wiele linii autobusowych oraz trolejbusowych, co znacząco ułatwia transport po mieście.

Nad tym odcinkiem znajduje się trakcja trolejbusowa, zaczynająca się przy skrzyżowaniu z ulicą Chodźki i prowadząca aż do ronda gen. Franciszka Kamieńskiego, gdzie kończy się na ulicy Szeligowskiego.

---

Oceń: Aleja Mieczysława Smorawińskiego w Lublinie

---