Aleksander Wyszyński

---

Życiorys

Aleksander Wyszyński, znany prawnik i działacz społeczny, ukończył Lubelskie Gimnazjum Męskie w roku 1884. Następnie rozpoczął studia prawnicze na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, które zakończył w 1888 roku, zdobywając stopień kandydata nauk prawnych.

Po ukończeniu studiów wrócił do Lublina, gdzie osiedlił się na stałe i działalność zawodową prowadził aż do swojej śmierci. W 1888 roku rozpoczął aplikację adwokacką w Sądzie Okręgowym w Lublinie, specjalizując się w prawie cywilnym. Od 1890 roku pełnił funkcję radcy legacyjnego, aby w 1894 roku zająć pozycję adwokata przysięgłego. Przez niemal 35 lat kierował jedną z największych kancelarii adwokackich, znacząco wpływając na lokalną społeczność prawniczą.

W okresie przed I wojną światową był gorącym orędownikiem wprowadzenia języka polskiego do systemu sądownictwa w zaborze rosyjskim. W czasie wojny, a zwłaszcza pod okupacją austriacką od sierpnia 1915 roku, odegrał kluczową rolę w organizowaniu sądów obywatelskich w Lublinie, które fungowały jako polskie instytucje wymiaru sprawiedliwości. W latach 1915–1918 pełnił także funkcję syndyka miasta Lublina.

Wielokrotnie angażował się w działalność na rzecz lokalnej społeczności, należąc do Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie oraz aktywując się w organizacjach takich jak Towarzystwo Szerzenia Oświaty „Światło” i Towarzystwo Prawnicze. W 1916 roku dołączył do zarządu Towarzystwa Kredytowego Miejskiego, pełniąc funkcję prezesa w latach 1917–1931. Dodatkowo, intratne zaangażowanie w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Lublinie przyczyniło się do rozwoju tego regionu.

Wyszyński był także aktywnym samorządowcem, będąc radnym Lublina w latach 1916, 1918, 1927 i 1929. W okresie od 28 czerwca 1917 do 28 marca 1918 pełnił rolę ławnika magistratu miejskiego. Dnia 26 marca 1919 roku objął członkostwo w Komisji Finansowej. W latach 1927–1929 przewodniczył Klubowi Demokratycznemu oraz Komisji Finansowo-Budżetowej Rady Miejskiej w Lublinie. 1 marca 1929 roku, jako członek Rady Przybocznej, działał pod kierownictwem Seweryna Czerwińskiego.

Jako osoba związana politycznie z BBWR, od kwietnia 1929 roku pełnił stanowisko wiceprezesa Rady Grodzkiej BBWR w Lublinie. 23 listopada 1930 roku, reprezentując to stronnictwo, został wybrany senatorem RP III kadencji, pełniąc tę funkcję w latach 1930–1935. W uznaniu jego zasług, odznaczony został Orderem Odrodzenia Polski.

Niestety, Aleksander Wyszyński zmarł nagle 20 kwietnia 1931 roku w Lublinie, a jego życie zakończyło się w miejscowym cmentarzu przy ul. Lipowej, gdzie złożono jego prochy.

Życie prywatne

Aleksander Wyszyński był synem Jana Wyszyńskiego, który nosił herb Trzywdar i był patronem Trybunału Cywilnego, oraz Marii z Jasieńskich. W jego rodzinie był to dziesiąty przypadek, gdy członek rodu Wyszyńskich wybrał karierę prawnika.

W 1888 roku poślubił Zofię Michalinę Gałecką, córkę lokalnego złotnika, Jana Gałeckiego, zamieszkującego Lublin. Z tej niezwykłej pary przyszło na świat aż 12 dzieci, wśród których byli:

• Janina (1889–1969),
• Kazimierz Marian (1890–1935), polityk i dyplomata,
• Zofia Wacława (1891–1930),
• Stefan Wincenty (1894–1967),
• Maria Aleksandra (1899–1959),
• Anna Józefa (1890–1950),
• Jadwiga Antonina (1902–1951),
• Tadeusz Feliks (1907—1978),
• oraz czworo, które zmarły w dzieciństwie.

---

Oceń: Aleksander Wyszyński

---