Kazimierz Marian Wyszyński był ważną postacią w polskiej historii dyplomatycznej. Urodził się 23 sierpnia 1890 roku w Lublinie, gdzie spędził swoje wczesne lata.
Jako dyplomata i oficer kawalerii, Wyszyński zyskał reputację człowieka o silnym charakterze, znanego ze swojej sumienności i zaangażowania w sprawy narodowe.
W jego karierze szczególnie wyróżnia się okres, w którym pełnił funkcję „beliniaka” oraz chargé d’affaires w Moskwie, co wskazuje na jego znaczenie w międzynarodowej polityce tego okresu.
Wyszyński zmarł 3 stycznia 1935 roku w Berlinie, pozostawiając po sobie ważne ślady w historii polskiego życia politycznego.
Życiorys
Kazimierz Marian Wyszyński był synem Aleksandra oraz Zofii Michaliny z Gałeckich. W latach 1910–1914 uczęszczał na studia z zakresu historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. Wyszyński zasłynął jako autor broszury pt. „Kujmy broń”, którą uznano za ważny dokument Polskiej Organizacji Wojskowej.
W trakcie I wojny światowej służył w szwadronie ułanów dowodzonym przez Władysława Belinę-Prażmowskiego, a następnie w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Od 5 lutego do 31 marca 1917 roku uczestniczył w kawaleryjskim kursie oficerskim w 1 pułku ułanów w Ostrołęce, który ukończył z wynikiem dostatecznym, będąc naówczas w stopniu ułana. Po kryzysie przysięgowym latem tegoż roku został internowany w Szczypiornie.
W roku 1918 stał się jednym z inicjatorów Związku Patriotycznego. Został zweryfikowany w stopniu porucznika, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku, w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. W 1934 roku figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, mając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Należał wówczas do grupy oficerów „reklamowanych na 12 miesięcy”.
Od 1 stycznia 1920 roku pełnił funkcję radcy Ministerstwa Spraw Zagranicznych w VI stopniu służbowym. A od 1 lutego 1923 roku piastował stanowisko radcy poselstwa II klasy w Poselstwie RP w Moskwie. Między 27 czerwca 1924 roku a 1 stycznia 1925 roku kierował tą placówką jako chargé d’affaires, po odwołaniu Ludwika Darowskiego, przed nominacją Stanisława Kętrzyńskiego. Z dniem 1 stycznia 1925 roku otrzymał awans na radcę poselstwa I klasy w V stopniu służbowym. Od 1 lutego 1927 roku korzystał z urlopu bezpłatnego. Z dniem 1 października 1927 roku był radcą Poselstwa RP w Berlinie, gdzie niestety zmarł. Jego miejsce spoczynku to cmentarz katolicki przy ul. Lipowej w Lublinie.
Ordery i odznaczenia
Kazimierz Marian Wyszyński odznaczony był wieloma prestiżowymi orderami i medalami, które są wyrazem uznania jego zasług.
- Krzyż Niepodległości, przyznany 12 marca 1931,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, którego otrzymanie miało miejsce 10 listopada 1928,
- Krzyż Walecznych,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Przypisy
- M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 120, 819.
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
- CAW, sygn. I.120.1.125 s. 13.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Piotr Wojtczak | Stanisław Krzykała | Włodzimierz Blajerski | Franciszek Modrzewski | Henryk Piotrowski (polityk) | Rafał Ślusarz | Andrzej Mańka | Marian Kowalski (działacz narodowy) | Witold Tumanowicz | Elżbieta Kruk | Zygmunt Balicki | Julian Andrzejewski | Lucjusz Kupferwasser | Jerzy Korzonek | Helena Pietraszkiewicz | Artur Zawisza (polityk) | Janusz Krupski | Janusz Lewandowski | Paweł Bryłowski | Zofia PopiołekOceń: Kazimierz Marian Wyszyński