Teodor Bieregowski, znany również jako Teodor Bieregowoj do 12 listopada 1958 roku, był wybitnym przedstawicielem polskiego sportu. Urodził się 16 marca 1908 roku w Lublinie, a swoją niezwykłą podróż życiową zakończył 1 stycznia 1986 roku w Gdyni.
Był on pierwszym polskim zawodnikiem o międzynarodowej klasie w chodzie sportowym, co czyni go pionierem w tej dyscyplinie w naszym kraju. Jego najważniejszym osiągnięciem w karierze sportowej było uczestnictwo w igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, gdzie reprezentował Polskę na arenie międzynarodowej.
Życiorys
Teodor Bieregowoj-Bieregowski, człowiek o niezwykłej drodze życiowej, ukończył Zawodową Szkołę Rzemieślniczą w Lublinie w latach 1925–1929. Jego rozwój kariery kontynuował w tym samym mieście, gdzie w 1931 roku zakończył edukację w szkole podoficerskiej 8 Pułku Piechoty Legionów. W kolejnych latach, w latach 1935–1936, uczestniczył w kursie instruktorów wychowania fizycznego CIWF.
Jako lekkoatleta, specjalizował się w chodzie sportowym. Rozpoczął swoją karierę w klubie Strzelec Lublin, gdzie występował od 1931 do 1937 roku. Następnie, po przeprowadzce do Gdyni i podjęciu pracy w Urzędzie Morskim, dołączył do klubu Bałtyk Gdynia, kontynuując swój trening w latach 1937–1939.
Trenując pod okiem Antoniego Cejzika, Bieregowoj-Bieregowski brał udział w igrzyskach olimpijskich w 1936 roku w Berlinie, gdzie zajął 9. miejsce w biegu na 50 kilometrów, uzyskując czas 4:42:49. Ten niezwykły wynik pozostawał najlepszym w Polsce aż do 1963 roku.
Na mistrzostwach Polski w 1934 roku w Bydgoszczy ukończył jako pierwszy chód na 50 km, jednak nie zdobył tytułu, ponieważ startował poza konkurencją. Oprócz tego, dwa razy poprawiał rekordy Polski w chodzie na 20 kilometrów, doprowadzając go do rezultatu 1:38:59, który został pobity w 1956 roku.
W 1936 roku zdobył również znaczące uznanie, zwyciężając w plebiscycie na najlepszego sportowca Pomorza, organizowanym przez Tygodnik Sportowy z Bydgoszczy.
W trakcie II wojny światowej, Bieregowoj-Bieregowski walczył w obronie Gdyni jako bosman, pełniąc rolę zastępcy dowódcy placówki na wzgórzu 133. Po odniesieniu ran, został wzięty do niewoli, jednak udało mu się uciec. W czasie okupacji przebywał w Lublinie, gdzie pracował w telekomunikacji stacji kolejowej.
W dniu 11 sierpnia 1944 roku, zdecydował się wstąpić do wojska ochotniczo. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Lublinie, gdzie uzyskał awans na stopień podporucznika i został wyznaczony na zastępcę dowódcy kompanii w Marynarce Wojennej.
Po demobilizacji, która miała miejsce 26 lutego 1946 roku, rozpoczął pracę w Polskich Liniach Oceanicznych jako steward gospodarczy i ochmistrz. Po zakończeniu swojej kariery sportowej odszedł na spoczynek, a jego życie zakończyło się w Gdyni, gdzie został pochowany na cmentarzu Witomińskim (kwatera 54-4-11).
Rekordy życiowe
| Rodzaj konkurencji | Data oraz miejsce | Osiągnięty wynik |
|---|---|---|
| chód na 3000 m | 9 września 1933 r., Toruń | 13:41,3 |
| chód na 10 km | 18 września 1937 r., Lublin | 50:12,8 |
| chód na 20 km | 14 czerwca 1936 r., Warszawa | 1:38:59,0 |
| chód na 50 km | 5 sierpnia 1936 r., Berlin | 4:42:49,0 |
Podczas swojej kariery sportowej, Bieregowoj-Bieregowski reprezentował kluby takie jak Strzelec Lublin (1931-1937), Bałtyk Gdynia (1937-1939) oraz Kotwica Gdynia (1945-1946).
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Zbigniew Szymczak | Tomasz Wójtowicz | Władysław Żmuda (ur. 1954) | Monika Prokopiuk | Szymon Jasiński | Piotr Goluch | Jakub Karolak | Izabela Badurek | Małgorzata Bassa-Roguska | Dariusz Świerczewski | Andrzej Tomza | Kinga Wojtasik | Paweł Jaroszyński | Grzegorz Komor | Patrycja Chudziak | Wojciech Szawarski | Elżbieta Porzec-Nowak | Alicja Dyguś | Irena Kasprzyk | Dariusz OpolskiOceń: Teodor Bieregowoj-Bieregowski