Nowy Ratusz, znajdujący się w sercu Lublina, to nie tylko budowla o interesującej architekturze, lecz także ważny symbol lokalnej administracji. Jego historia sięga lat 1827–1828, kiedy to wzniesiono go w stylu klasycystycznym, w miejscu, gdzie wcześniej stał klasztor karmelitów bosych.
Warto podkreślić, że Nowy Ratusz nadal odgrywa istotną rolę w życiu mieszkańców, pełniąc funkcje administracyjne i będąc siedzibą zarówno Prezydenta Miasta Lublin, jak i Rady Miasta Lublin. To miejsce, gdzie podejmowane są kluczowe decyzje dotyczące kierunku rozwoju miasta oraz jego mieszkańców.
Historia
Nowy Ratusz w Lublinie został wybudowany na terenach, które niegdyś zajmował klasztor karmelitów bosych. Już w roku 1611 pojawiły się pierwsze plany dotyczące budowy Magistratu, a Zygmunt III Waza udzielił specjalnego zezwolenia na realizację tego projektu. Jednak na drodze do realizacji tych zamierzeń stanęli karmelici, którzy zapragnęli wznieść swoje miejsce modlitwy dokładnie w obrębie planowanej lokalizacji nowego ratusza. Nabyli oni należące do miasta grunty, na kilka różnych, także nielegalnych, sposobów i wybudowali kompleks klasztorny.
W nocy z 20 na 21 kwietnia 1803 roku doszło do wielkiego pożaru, który zniszczył wszystkie budynki klasztoru. Po tym wydarzeniu karmelici opuścili zniszczone obiekty. W 1807 roku rząd austriacki zdecydował się wystawić ruiny na licytację, a w 1826 roku Magistrat Miasta Lublina nabył te grunty. Na początku urzędnicy musieli pracować w zniszczonych murach klasztoru z uwagi na oszczędności. Dopiero po licznych interwencjach lokalnych dziennikarzy podjęto decyzję o rozpoczęciu budowy Magistratu.
Realizacja prac trwała od 1827 do 1828 roku. Autorem projektu przebudowy był Aleksander Groffe, natomiast nadzorował je Jakub Hempel. Nowy ratusz zbudowano w klasycystycznym stylu, co nadało mu elegancki i majestatyczny wygląd.
II wojna światowa
Podczas II wojny światowej, budynek uległ znacznemu zniszczeniu w 1939 roku oraz w trakcie wyzwalania Lublina w 1944 roku. Odbudowa Ratusza miała miejsce w latach 1947–1952, a budynek zachował charakterystyczną dziewiętnastowieczną, klasycystyczną formę. Warto również wspomnieć, że podczas bombardowań w 1944 roku w piwnicach ratusza uwięziono ludzi, którzy w obliczu głodu byli zmuszeni do kanibalizmu, co jest jednym z mroczniejszych epizodów tej historii.
Przypisy
- AdamA. Lerue AdamA., Album lubelskie. Oddział 2., Warszawa: Zakład Litograficzny Adolfa Pecq & Co. 1858-1859 r.
Pozostałe obiekty w kategorii "Instytucje i organizacje rządowe":
Sąd Apelacyjny w Lublinie | Archiwum Państwowe w Lublinie | Centrum Kultury w Lublinie | Konsulat Generalny Ukrainy w Lublinie | Trybunał Główny Koronny w Lublinie | Ratusz w Lublinie-GłuskuOceń: Nowy Ratusz w Lublinie