Stanisław Jan Majewski


Stanisław Jan Ignacy Starża-Majewski, znany z herbu Starykoń, to postać, która znacząco wpisała się w historię Polski. Urodził się 13 listopada 1860 roku w Lublinie, a swoje życie zakończył 22 maja 1944 roku w Warszawie. Był to człowiek o wszechstronnych zainteresowaniach i umiejętnościach, który wyróżniał się nie tylko jako inżynier, ale także jako przemysłowiec.

Warto podkreślić, że Stanisław Jan Majewski odgrywał również istotną rolę w polityce swojego kraju, gdyż był pisarzem oraz posłem na Sejm Ustawodawczy w II Rzeczypospolitej, reprezentując Związek Ludowo-Narodowy. Jego działalność w tych różnych dziedzinach ukazuje bogaty dorobek oraz zaangażowanie w rozwój społeczny i polityczny Polski.

Życiorys

Stanisław Jan Majewski rozpoczął swoją edukację w gimnazjum realnym w Warszawie. Następnie kontynuował naukę w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, który ukończył w 1883 roku. Po zakończeniu studiów, razem z ojcem i bratem Erazmem, założył Warszawskie Laboratorium Chemiczne. Jego przedsiębiorstwo specjalizowało się w produkcji różnych wyrobów kosmetycznych.

W 1889 roku, Majewski otworzył fabrykę ołówków „Majewski St. i S-ka” w Warszawie, która w 1895 roku przeniosła swoją działalność na teren osady fabrycznej w Pruszkowie. Dwa lata później, w 1899 roku, zakład został przekształcony w Towarzystwo Akcyjne Fabryka Ołówków „St. Majewski i Ska” w Pruszkowie.

Stanisław Majewski był również aktywnym działaczem społecznym. Od 1885 roku angażował się w działalność Towarzystwa Kredytowego miasta Warszawy, a w 1898 roku współorganizował Stowarzyszenie Techników w Warszawie. W 1914 roku pełnił funkcję prezesa Komitetu Obywatelskiego na powiat warszawski oraz był członkiem prezydium Komitetu Obywatelskiego guberni warszawskiej. Jego życie wstrzymała I wojna światowa, podczas której znalazł się w roli bieżeńca.

Po wojnie, w 1918 roku, powrócił z rodziną do Warszawy. W 1919 roku zdobył mandat z listy nr 1 (ZLN) w okręgu wyborczym nr 15 (Grodzisk Mazowiecki). W ramach swojej działalności politycznej pracował w komisjach, które zajmowały się kwestiami likwidacyjnymi, przemysłowo-handlowymi oraz regulaminowymi, a także nietykalnością poselską. W roku 1922 postanowił wycofać się z życia politycznego.

Stanisław Jan Majewski zmarł 22 maja 1944 roku w Warszawie w trakcie II wojny światowej. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze F/G-1-14,15,16.

Życie prywatne

Stanisław Jan Majewski był synem Hipolita Cezarego Augustyna Majewskiego oraz Marii z Zembrowskich. Jego rodzina miała również znaczące osiągnięcia, zwłaszcza że posiadał brata, uczonego Erazma Majewskiego (1858–1922), który zdobył uznanie w swoim polu działań.

W 1884 roku, w parafii Kargów, zawarł związek małżeński z Józefą Erethy. Stanisław i Józefa doczekali się czwórki dzieci – trzech córek oraz syna. Ich córki to Wisława, która poślubiła Bronisława Stelmachowskiego, Bogna, żona Ludomira Zasackiego, oraz Zdana, małżonka Mieczysława Kosickiego. Syn Leszek odniósł sukces jako inżynier górniczy i przemysłowiec.

Warto również zaznaczyć, że wnuk Stanisława, Andrzej Stelmachowski (1925-2009), pełnił zaszczytną funkcję Marszałka Senatu, co potwierdza znaczenie rodziny Majewskich w historii Polski.

Prace

Stanisław Jan Majewski był autorem wielu znaczących prac naukowych, które miały istotny wpływ na różne dziedziny wiedzy. Poniżej przedstawiamy listę wybranych jego publikacji:

  • długoterminowy kredyt hipoteczny umarzalny w świetle cyfr (1904),
  • duch wśród materii (1921, 1927, 1938),
  • wszechenergia wobec materii i życia (1925, 1937),
  • kryzys wartości złota (1937),
  • materializm wobec nauki (1937).

Przypisy

  1. Parlamentarzyści - Stanisław Jan Majewski [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 16.05.2024 r.]
  2. Metryki GenBaza - Księgi metrykalne i USC. Genealogia. [online], Metryki GenBaza [dostęp 16.05.2024 r.]
  3. Fabryka Ołówków St. Majewski T.A.. muzeum.waw.pl. [dostęp 30.09.2015 r.]
  4. Cmentarz Stare Powązki: MAJEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 30.09.2015 r.]
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926.

Oceń: Stanisław Jan Majewski

Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:19