Urszula (wokalistka)

---

Życiorys

Wczesne lata

Urszula Kasprzak, znana jako Urszula, przyszła na świat oraz dorastała w Lublinie, gdzie jej rodzice, Maria i Zdzisław Kasprzakowie, byli związani z państwową firmą odzieżową „Gracja”. Jej ojciec nie tylko pracował w tej firmie, ale także pełnił rolę członka i menedżera zakładowego Zespołu Pieśni i Tańca Ludowego „Gracja”. Wychowywała się w towarzystwie starszej o cztery lata siostry, Ewy. Ze strony rodziny miała ciotkę Marcina Wójcika, artysty kabaretowego związanego z Kabaretem Ani Mru-Mru.

Od najmłodszych lat miała silne predyspozycje artystyczne, marząc o przyszłości nauczycielki muzyki bądź bibliotekarki. Już jako dziecko angażowała się w harcerstwo oraz brała udział w szkolnych przedstawieniach artystycznych. W wieku ośmiu lat rozpoczęła naukę gry na akordeonie i fortepianie w ognisku muzycznym. Z kolei, mając 14 lat, zaczęła pobierać lekcje śpiewu pod okiem prof. Adolfiny Szałańskiej w lubelskim Studium Piosenki.

Ukończyła VIII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Lublinie, a następnie podjęła studia na Wydziale Wychowania Muzycznego na UMCS w Lublinie, gdzie jej kolegą był Dariusz Tokarzewski. W trakcie studiów aktywnie uczestniczyła w koncertach oraz śpiewała w zespołach kościelnych, ale ostatecznie przerwała naukę na trzecim roku, by skupić się na rozwijaniu kariery muzycznej.

Początki kariery

Zaledwie 15-letnia artystka spróbowała swoich sił w eliminacjach do XI Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, jednak nie odniosła sukcesu. Rok później ponownie zdecydowała się na udział w eliminacjach XII edycji, a w 1977 roku udało jej się zakwalifikować na XIII Festiwal Piosenki Radzieckiej, gdzie piosenką „Kopciuszek” zdobyła główną nagrodę – Złoty Samowar. Aleksander Bardini, wręczając jej statuetkę, wyraził zdanie, że artystka mogłaby zostać utalentowaną aktorką śpiewającą. Po tym występie zyskała popularność, trafiając na okładki takich czasopism jak „Nowa Wieś” i „Na Przełaj”, oraz dostając zaproszenie do koncertu „Debiutów” podczas XVI Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1978 roku, gdzie wykonała utwór „Umieć żyć” (sł. Barbara Rybałtowska, muz. Urszula Rzeczkowska) w aranżacji Ryszarda Szeremety.

Po festiwalu na pewien czas odstąpiła od śpiewania, decydując się na kształcenie. W 1980 roku, będąc na pierwszym roku studiów, otrzymała propozycję występów w zespole wokalnym Ryszarda Kniata, który towarzyszył artystom podczas XX Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie. Przez kilka miesięcy koncertowała z zespołem wojskowym, do którego także należał Kniat. W tym okresie nagrała w Radiu Łódź sześć piosenek, w tym „Z każdym kilometrem kocham bardziej” w duecie z Kniatem jak również „Miłość utraconych szans” i „Królowa Kier”, oraz „Noc nie przyszła pod mój dach” ze słowami Andrzeja Sobczaka. Udzielała również wsparcia Majce Jeżowskiej w chórkach oraz w nagraniu jej debiutanckiej płyty „Jadę w świat” wydanej w 1981 roku.

Pierwsze lata współpracy z Budką Suflera

Na początku lat 80. Romuald Lipko, lider zespołu Budka Suflera, zachęcony przez Ryszarda Kniata oraz dziennikarza Jerzego Janiszewskiego, postanowił skomponować dla Urszuli kilka utworów. Nagrań dokonano 15 czerwca 1982 roku w poznańskim studiu Polskiego Radia, gdzie na gitarze grał Jan Borysewicz. Utwory, takie jak „Fatamorgana ’82”, „Bogowie i demony” oraz „Luz blues w niebie same dziury”, charakterizowały się stylistyką pop-rockową. Wkrótce zostały zrealizowane teledyski, co przyczyniło się do wzrostu jej popularności. W tym okresie zaczęła występować jedynie pod imieniem.

W latach 1982-1983 współpracowała ze stylistką Aleksandrą Laską-Wołek, która przeobraziła jej wizerunek, wprowadzając m.in. wyregulowane brwi, styl smoky eyes oraz intensywny makijaż. Piosenka „Fatamorgana ’82” zadebiutowała w lipcu 1982 roku w programie Zapraszamy do Trójki Programu III Polskiego Radia i szybko trafiła na listy przebojów tej stacji. Pozostałe utwory ukazały się na jej pierwszym singlu pod koniec 1982 roku, również odnosząc sukcesy na krajowych listach hitów. Lipko postanowił kontynuować komponowanie dla Urszuli, co uczyniło początek długotrwałej współpracy z Budką Suflera.

Na początku 1983 roku utwór „Ciotka P.” osiągnął sukces na telewizyjnej liście przebojów. Bardzo dużą popularność zdobyła ballada „Dmuchawce, latawce, wiatr”, która zajęła pierwsze miejsce na Liście przebojów Programu Trzeciego, a także zdobyła nagrodę podczas plebiscycie Polskiego Radia oraz Telewizji na Największy przebój roku. Utwór ten doczekał się anglojęzycznej wersji „Slowly Waking”, która weszła na listy przebojów Radia Luksemburg i była prezentowana w programie „Serce, czyli opowieść o panu, któremu uciekło serce” w reżyserii Krzysztofa Bobrowskiego w 1983 roku. Inne przeboje z tego okresu to „Michelle ma belle”, „Rodezja – finezja” oraz „Totalna hipnoza”, które również znalazły się na debiutanckim albumie Urszuli wydanym w 1983 roku.

W kolejnych miesiącach po premierze albumu artystka zaczęła być obecna na okładkach popularnych magazynów, takich jak „Non Stop”, „Filipinka”, „Panorama” oraz „Ekran”. Z zespołem Budka Suflera występowała jako „gość specjalny”, śpiewając kilka piosenek solo oraz w duetach z Felicjanem Andrzejczakiem i Krzysztofem Cugowskim. Zajęła także drugie miejsce na Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, zdobywając nagrodę pisma „Mladá fronta Dnes” na festiwalu Intertalent ’83 w Pradze, a także odnosząc zwycięstwa na festiwalach w Berlinie, Dreźnie, Rostocku i Norymberdze.

Malinowy król i debiut aktorski

W czerwcu 1984 roku na rynek trafił drugi album artystki, który miał początkowo nosić tytuł Wielki odlot, a ostatecznie ukazał się jako Malinowy król. To wydawnictwo wyróżniało się prostszym repertuarem, zdominowanym przez brzmienia syntezatorowe. W budynku Intraco Urszula zrealizowała telewizyjny program Malinowy król, w ramach którego powstało siedem teledysków, w tym „Michelle Ma Belle” z debiutanckiego albumu oraz tytułowy przebój, który odniósł ogromny sukces. Utwór „Malinowy król” stał się jednym z największych hitów 1984 roku, pomimo zarzutów o plagiat wobec kompozycji „Moonlight Shadow” Mike’a Oldfielda.

Nowe piosenki z albumu zyskały dużą popularność, dostrzegano je w kulturze oraz świadomości słuchaczy. W tym czasie Urszula wystąpiła też z Budką Suflera w melodramacie Ryszarda Rydzewskiego „Alabama” (1984), gdzie wykorzystane zostały m.in. utwory „Wielki odlot” i „Totalna hipnoza”. Kluczowym momentem stała się wokaliza „Temat Bożeny”, która również pojawiła się na płycie, stając się przebojem.

Po wydaniu Malinowego króla Urszula zdecydowała się na solowe projekty. Wkrótce Roman Załuski zaprosił ją do pracy nad rolą w jego komedii erotycznej „Och, Karol” z 1985 roku, gdzie zagrała Jolę, koleżankę z pracy tytułowego bohatera, w tej roli Jan Piechociński. Film okazał się hitem, wspieranym przez utwór „Baw mnie” (muz. Seweryn Krajewski, sł. Jacek Cygan), który w duecie wykonała razem z Sewerynem Krajewskim, osiągając szczyt Telewizyjnej Listy Przebojów TVP2 prowadzonej przez Krzysztofa Szewczyka.

Urszula brała także udział w różnych rolach aktorskich w etiudach programu TVP2 „Jarmark”, występując w teledysku wykonanego przez prowadzących program Włodzimierza Zientarskiego, Krzysztofa Szewczyka i Wojciecha Pijanowskiego, który nosił tytuł „Były sobie świnki trzy”. Dodatkowo wystąpiła w Teatrze Telewizji TVP w spektaklu „Raz swawolny Tadeuszek” (1985) w reżyserii Aleksandra Czekanowskiego, w którym zaśpiewała dwie piosenki – „Mały Oleś” oraz „Pan kotek był chory”, przy współpracy z Janem Prochyrą.

Trzeci album i współpraca z Klinczem

Wraz z Mieczysławem Jureckim Urszula wznowiła współpracę z Budką Suflera, pracując nad materiałem na trzeci album, roboczo zatytułowany Próba sił. Utwór o tym tytule znalazł się w sierpniu 1985 roku na liście przebojów Programu Trzeciego, lecz ostatecznie nie został wydany na płycie „Urszula 3” (1987), która zawierała bardziej gitarowe brzmienie. Nowe oblicze artystka zaprezentowała w hicie „Powiedz, ile masz lat”, inspirując się wizerunkiem Madonny – koronkowe rękawiczki bez palców, natapirowane włosy oraz bogaty makijaż. Wystąpiła z tym utworem w koncercie finałowym „Od Opola do Opola” na 23. KFPP w Opolu, a utwór szybko zdobył popularność. Na listy przebojów trafiły również inne utwory: „Jestem ogniem”, „Bez toastów”, „Kto zamiast mnie” i „Czeska biżuteria”.

W trakcie współpracy na planie pierwszego odcinka serialu kryminalnego „Na kłopoty… Bednarski” Urszula otrzymała rolę pokojówki, która była dubbingowana przez Ewę Kanię. Wystąpiła też w roli koleżanki głównego bohatera (Jerzy Zelnik) w melodramacie „Głód serca” reżyserii Załuskiego, gdzie zaprezentowała utwór „Sweet, Sweet Tulipan” (muz. Andrzej Korzyński, sł. Jacek Cygan), będący motywem przewodnim serialu „Tulipan” (1986) w reżyserii Janusza Dymka.

W latach 86-89 Urszula zadebiutowała jako autorka tekstów dwóch piosenek zespołu Klincz – „Pod latarnią” oraz „Koty”, które wykonywała również z grupą. Ten pierwszy utwór zyskał teledysk nagrany na Saskiej Kępie i w wersji anglojęzycznej „Light Up My Senses” znalazł się na składance „Music from Poland at Midem ’86”. Album zespołu Klincz pod tytułem „Jak lodu bryła” ukazał się na rynku w 1988 roku.

Przemiana stylistyczna

W lutym 1987 roku odbyła półroczną trasę koncertową po USA, gdzie występowała w takich miejscach jak Beacon Theatre na Broadwayu, dyskotece Red Parrot na Manhattanie oraz polonijnych klubach w Chicago, Detroit, Filadelfii oraz Nowym Jorku. Po powrocie do kraju w 1988 roku nagrała nowy album z Budką Suflera, zatytułowany „Czwarty raz” – pierwszy wyprodukowany przez Stanisława Zybowskiego, który towarzyszył jej w procesie twórczym. Połowa utworów na płycie pochodziła od Lipki, a druga – od Zybowskiego. Album nie przyniósł jednak większych sukcesów, mimo umiarkowanych przebojów „Raz” oraz „Czy to miłość to co czuję”. Ich teledyski zrealizowano w „Hard rock cafe” w Chicago i na jeziorze Michigan.

Lata emigracji i muzyczny powrót

W 1989 roku Urszula wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie z nowym zespołem Jumbo, którego liderem był Zybowski. Zaprezentowała podjęcie kolejnego etapu swojej kariery, świadomego przejścia do cięższych brzmień i nowego wizerunku, co przyniosło również przebój „Rysa na szkle”. Kolejny sukces odniósł utwór „Smutno jest w zoo”. Rozczarowana przebiegiem, postanowiła emigrować do USA, gdzie pozostawała w latach 1990-1994, koncertując dla dosa polską i amerykańską publiczność, a także przekształcając kasety VHS z systemu polskiego na amerykański. W tym okresie otrzymała propozycję podpisania kontraktu z wytwórnią Universal Music Group oraz przygotowywała materiał na album „Urszula & Jumbo”, który wydano w 1992 roku. Chórki na płycie zaśpiewali Stanisław Soyka i Kayah. Mimo wydatnych sukcesów, płyta nie przyniosła więcej hitów, pozostając w cieniu stacji radiowych. Dla polskiej publiczności w 1992 roku wyniesiono także kompilację pt. „Best of Budka Suflera & Urszula”, a na amerykańskim rynku ukazała się „Greatest Hits of Urszula”. W 1993 roku zagrała na koncercie dla Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, w Nowym Jorku.

Kolejne projekty muzyczne

Po powrocie z emigracji do kraju kontynuowała jubileuszowe występy z zespołem Budka Suflera, wydając utwór „Bez ciebie nie ma mnie” (później jako „Euforia”) z teledyskiem wyreżyserowanym przez Kubę Wojewódzkiego oraz cover szlagieru „Konik na biegunach”, co przyczyniło się do jej powrotu na szczyty list przebojów. W 1995 roku zadebiutowała z balladą „Woodstock ’94”, która zyskała umiarkowany sukces rynkowy, a także wystąpiła podczas pierwszego Przystanku Woodstock. W 1996 roku wydała utwór „Na sen”, który stał się jednym z jej największych hitów, mimo braku zainteresowania wydawnictw nowego materiału przez wytwórnie. Nawiązała współpracę z firmą Zic Zac Marka Kościkiewicza, wydając album „Biała droga”, który zyskał uznanie jako multiplatynowa płyta, z nakładem przekraczającym 800 tys. egzemplarzy. W jego skład wchodzą hity „Niebo dla Ciebie”, „Ja płaczę” oraz tytułowa „Biała droga”.

Urszula po premierze płyty rozpoczęła ogólnopolską trasę koncertową, a w grudniu 1996 roku wydała album koncertowy „Akustycznie”, uzyskując status platynowej z ponad 120 tys. sprzedanych egzemplarzy. Wykonała tam m.in. nową wersję „Dmuchawce, latawce, wiatr” oraz „Coraz mniej”, będącą polskojęzyczną wersją „Wishing Well”. W 1997 roku artystka nagrała piosenkę „Co się z tobą dzieje” na składance „Być wolnym” oraz wystąpiła w premierowych odcinkach serialu „Zaklęta”. Z muzykami nagrała także utwór „Uwierz, to nie ja” z Kayah, będący częścią kompilacji „Playboy Play…”, a także rozwinęła współpracę w utworze „Pokonać strach” na fali walki z przemocą, by ostatecznie wydała album „Supernova” w 1998 roku, z propagaowaniem hitów „Anioł wie…” i „Rysa na szkle”. Album osiągnął sprzedaż ponad 120 tys. egzemplarzy, uzyskując status platynowej płyty.

Kolejny powrót

Urszula w 2001 roku wydała album „Udar”, nagrany w zupełności w domowym studio, z singlami „Udar”, „Piesek twist”, „Klub samotnych serc” oraz „Progress”, które okazały się umiarkowanym sukcesem. Choć album nie osiągnął poprzedniego sukcesu, utrzymał status złotej płyty. W sierpniu tego samego roku podczas 38. festiwalu sopockiego nagrodzono ją Bursztynowym Słowikiem za całość osiągnięć artystycznych. Po śmierci męża w listopadzie 2001 roku na kilka miesięcy zawiesiła karierę muzyczną.

W 2002 roku Urszula przygotowała dwupłytowy album kompilacyjny „The Best” z okazji 20-lecia pracy artystycznej i nagrała swój pierwszy w karierze album z kolędami, który wydano jako dodatek do tygodnika „Przyjaciółka”. W 2003 roku brała udział w projekcie RMF FM, w którym nagrała covery światowych utworów z polskimi tekstami – „Kto by cię chciał pokochać” oraz „Jeśli mnie nie znasz”. Jej aktywność artystyczna w tym roku uwidoczniła się także w kampanii „Możesz zdążyć przed rakiem” z utworem „Gdy mi ciebie zabraknie” na albumie „Ladies”. Urszula wydała także minialbum z piosenkami dla dzieci, będącym dodatkiem do tygodnika „Gala”, oraz kompilację „Złota kolekcja. Baw mnie.”.

20-lecie Białej drogi i kolejne jubileusze

W 2004 roku wzięła udział w koncercie Budki Suflera organizowanym z okazji 30-lecia zespołu i w lipcu ukazała się kolejna kompilacja „Gwiazdy XX wieku: Urszula, największe przeboje”. W 2005 roku wzięła udział w charytatywnym wydarzeniu nagranym na rzecz ofiar tsunami na Oceanie Indyjskim. Na pamiątkę 2006 roku Urszula wystąpiła w koncercie oraz nagrała nowy singiel „Dziś już wiem”, który poświęciła pamięci męża. W 2007 roku nagrała piosenkę „To ja” z zespołem Vino, a w 2008 album z zespołem Czarno-Czarni, pod tytułem „Nudny świat”. Po raz pierwszy od kilku lat wystąpiła z Budką Suflera na koncertach).

Ostatni lata działalności artystycznej to dynamiczny rozwój projektów muzycznych, przy czym w roku 2019 Urszula przygotowuje nowy singiel „Kilka słów”, zapowiadając swój nadchodzący album „Teraz ja”. W październiku 2021 ma miejsce premiera wskazanej płyty, a także przebojów „Zaczaruj”, napisanej dla artystki przez Anię Dąbrowską. W maju 2022 roku ukazała się książka „Urszula”, będąca wywiadem przeprowadzonym z artystką przez Ewę Annę Baryłkiewicz. W 2024 roku wzięła udział w koncercie zatytułowanym „Muzyka to coś, co nas łączy” w ramach Top of the Top Sopot Festival.

Charakterystyka muzyczna, inspiracje i wizerunek

Urszula to artystka, która zaskakiwała swoimi muzycznymi wyborami na przestrzeni lat. Na początku swojej kariery jej styl był zdominowany przez muzykę country. Z biegiem lat, zwłaszcza od lat 80., skupiła się głównie na produkcji utworów rockowych oraz pop-rockowych. W ramach projektu Jumbo zdecydowała się na powrót do bardziej rockowej estetyki, co przyczyniło się do jej artystycznego odrodzenia.

Jej pobyt w Stanach Zjednoczonych wzbogacił repertuar o mocniejsze brzmienia, które imponentnie wpłynęły na nagrywane w Polsce utwory. Przy tworzeniu albumu Biała droga, artystka postanowiła złagodzić surowsze, hardcore’owe brzmienie, które wcześniej zdominowało jej twórczość.

Interesujące jest, że Urszula pisze teksty piosenek do już istniejących melodii. Choć w większości tworzy w języku polskim, projekt Urszula & Jumbo obejmował również nagrania w języku angielskim. W okresie swoich licealnych lat, jej gust muzyczny kształtowali brytyjscy wirtuozi rocka, tacy jak Uriah Heep, T. Rex, Led Zeppelin oraz Procol Harum.

Podczas studiów Urszula odkryła zwłaszcza fascynację twórczością takich artystów jak Electric Light Orchestra, The Beatles, Bee Gees, Whitney Houston, Dionne Warwick oraz Roberta Flack. Ważną inspiracją była dla niej także Renata Lewandowska z Grupy I oraz Grażyna Łobaszewska. W latach 90. artystka odkryła dla siebie modę grunge’ową, co znacząco wpłynęło na jej wizerunek sceniczny.

Życie prywatne

Urszula, znana wokalistka, przez wiele lat prowadziła życie związane z muzyką i rodziną. Jej pierwszym partnerem był muzyk Paweł Markowski. W 1985 roku poznała Stanisława Zybowskiego, który stał się zarówno jej muzycznym partnerem, jak i przyszłym mężem. Para ma syna Piotra, który przyszedł na świat w 1987 roku i również związał swoje życie z muzyką, pracując jako perkusista i pomagając w technicznej obsłudze koncertów matki.

Rodzina mieszkała na warszawskiej Ochocie, jednak w latach 1990–1994, podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych, zamieszkali w Chicago, New Jersey oraz na Florydzie. Po powrocie do kraju, a zwłaszcza po sukcesie albumu „Biała droga”, osiedlili się w Józefowie. Wspólne życie z Zybowskim zostało sformalizowane w 1992 roku i trwało do jego tragicznej śmierci 22 listopada 2001 roku.

W 2001 roku Urszula uzyskała także amerykańskie obywatelstwo. Jej życie prywatne nie skończyło się jednak na pierwszym małżeństwie. Drugim mężem piosenkarki został jej menedżer, Tomasz Kujawski, z którym doczekała się syna Szymona, urodzonego 5 maja 2003 roku. W 2019 roku Urszula powitała na świecie swoją wnuczkę Marię.

Poza życiem rodzinnym, artystka angażuje się w różne działania społeczne, w tym te, które są związane z walką z uzależnieniami. Współpracuje z Fundacją „Młodzi w Uzależnieniu”, co potwierdza jej zaangażowanie w niesienie pomocy innym.

Zespół

Obecnie

W skład obecnego zespołu wchodzą utalentowani muzycy, którzy przyczyniają się do nieustannego rozwoju artystycznego grupy:

• Piotr „Szu” Mędrzak – gitara (od 2003),
• Sławomir „Kosa” Kosiński – gitara (od 2004),
• Michał „Burza” Burzymowski – gitara basowa (od 2003),
• Krzysztof „Polo” Poliński – perkusja (od 2000),
• Anna Stankiewicz – chórki (2000–2012, od 2023).

Dawniej

W przeszłości skład zespołu był inny, a wielu muzyków pozostawiło swoje ślady w historii:

• Stanisław „Zybek” Zybowski – gitara (1998–2001),
• Bartek Gasiul – instrumenty klawiszowe (2013–2016),
• Sławomir „Jasiek” Piwowar – instrumenty klawiszowe (1998–2001, 2012–2013),
• Łukasz „Laszlo” Sztaba – instrumenty klawiszowe (2004–2012),
• Maciek „Mateo” Gładysz – gitara (2001–2011),
• Dorota Kopka-Broniarz – chórek (2013-2023),
• Jarosław Chilkiewicz – gitara (2000–2001),
• Wojciech „Puzon” Kuzyk – gitara basowa (1998–2001),
• Robert „Misiek” Szymański – perkusja (1998–2000),
• Małgorzata „Padosia” Paduch – chórki (1998–2000).
• KECZAPS- Stanisław „Zybek” Zybowski – gitara (1996–1997),
• Wojciech „Puzon” Kuzyk – gitara basowa (1996–1997),
• Sławomir „Jasiek” Piwowar – instrumenty klawiszowe (1996–1997),
• Robert „Misiek” Szymański – perkusja (1996–1997),
• Małgorzata „Padosia” Paduch – chórki (1996–1997).
• DOGS- Stanisław „Zybek” Zybowski – gitara (1994–1995),
• Jacek Królik – gitara (1994–1995),
• Piotr Żaczek – gitara basowa (1994–1995),
• Sławomir „Jasiek” Piwowar – instrumenty klawiszowe (1994–1995),
• Artur Malik – perkusja (1994–1995).
• JUMBO- Stanisław „Zybek” Zybowski – gitara (1988–1993),
• Włodek „Lola” Krakus – gitara basowa (1993),
• Steve Colazingeri – perkusja (1992–1993),
• Mark Sutton – gitara basowa (1992),
• Nick Gianni – gitara basowa (1991),
• Fabrice Bonne – perkusja (1990–1991),
• Paweł Jastrzębski-Mąciwoda – gitara basowa (1990),
• Johny Ferreira – instrumenty klawiszowe (1990),
• Sławomir „Jasiek” Piwowar – instrumenty klawiszowe (1989),
• Bodek Kowalewski – gitara basowa (1989),
• Amadeusz Majerczyk – perkusja (1989).

Dyskografia

W obszernym dorobku artystycznym Urszuli z pewnością należy zwrócić uwagę na jej dyskografię. Artystka ta posiada na swoim koncie wiele albumów studyjnych, które ukazywały się na przestrzeni lat. Oto szczegółowy wykaz jej wydawnictw:

• Urszula (1983),
• Malinowy król (1984),
• Urszula 3 (1987),
• Czwarty raz (1988),
• Urszula & Jumbo (1992),
• Biała droga (1996),
• Supernova (1998),
• Udar (2001),
• Dziś już wiem (2010),
• Eony snu (2013),
• Cud nadziei (2020),
• Teraz ja (2021).

Każdy z tych albumów to krok w kierunku coraz to nowszych muzycznych doświadczeń, które artystka oferuje swoim słuchaczom.

Filmografia

W tej sekcji przedstawiamy filmografię Urszuli, utalentowanej wokalistki, która z powodzeniem odnalazła się w świecie kina. Poniżej znajduje się zestawienie jej występów w filmach i serialach, które pokazują jej wszechstronność i umiejętności aktorskie.

Rok	Tytuł	Rola	Reżyser
1984	Alabama (film fabularny)	piosenkarka	Ryszard Rydzewski
1985	Och, Karol (film fabularny)	Jola	Roman Załuski
1986	Na kłopoty… Bednarski (serial obyczajowy) – odc. Kurier z Ankary	pokojówka Janickiej	Paweł Pitera
	Głód serca (film fabularny)	koleżanka Janusza w biurze	Roman Załuski
1997	Zaklęta (serial obyczajowy)	Jenny	Piotr Łazarkiewicz, Piotr Mikucki

Nagrody i odznaczenia

Urszula, jako utalentowana wokalistka, zdobyła szereg prestiżowych nagród i odznaczeń, co świadczy o jej wyjątkowym wkładzie w polską muzykę.

• 1977 – nagroda Złotego Samowara na XIII Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze,
• 2001 – nagroda Bursztynowego Słowika na 38. festiwalu sopockim za całokształt dokonań artystycznych,
• 2014 – nagroda Bursztynowego Słowika podczas festiwalu TOPtrendy,
• 2015 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” od Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

---

Oceń: Urszula (wokalistka)

---