Michał Marian Biernacki to wybitna postać w świecie muzyki polskiej, urodził się 24 września 1855 roku w Lublinie, a zmarł 18 maja 1936 roku w Warszawie.
Był nie tylko utalentowanym wiolonczelistą, ale także pianistą, kompozytorem oraz dyrygentem. Jego działalność artystyczna obejmowała także pedagogikę muzyczną, dodatkowo zajmował się krytyką muzyczną.
Życiorys
Urodziny Michała Biernackiego miały miejsce w 1855 roku, a jego dom rodzinny znajdował się w Lublinie. Był synem Zenona Biernackiego, który pracował jako urzędnik magistracki, oraz Marii z Skomorowskich. Swoje ogólnokształcące kształcenie zdobywał w gimnazjum lubelskim, natomiast muzyczne umiejętności doskonalił pod okiem Antoniego Müllera, ucząc się gry na wiolonczeli, oraz Jana Müllera i Konrada Staczyńskiego, z którymi ćwiczył grę na fortepianie. W latach 1874–1877 kształcił się w Instytucie Muzycznym Warszawskim, gdzie miał zaszczyt być uczniem Gustawa Roguskiego w zakresie harmonii i kontrapunktu, a także Władysława Żeleńskiego, który uczył go kompozycji oraz Józefa Goebelta, który był jego instruktorem wiolonczeli.
Po zakończeniu studiów przez dwa lata Biernacki pełnił rolę wiolonczelisty w orkiestrze Teatru Wielkiego. W 1880 roku przeniósł się do Stanisławowa, gdzie przez 17 lat sprawował funkcję kierownika artystycznego w Towarzystwie Muzycznym im. Stanisława Moniuszki. W tym czasie dokonał reform w szkole muzycznej, a jego działania w dziale muzycznym i w chórze przyniosły mu dużą popularność. Chórzyści mieli okazję wykonywać na koncertach utwory, które były autorstwa ich dyrygenta. W kwietniu 1885 roku miało miejsce premierowe wykonanie kantaty Michała Biernackiego pt. „Swaty”, skomponowanej na orkiestrę, chór i śpiew solowy.
W 1897 roku Michał Biernacki osiedlił się w Warszawie, gdzie objął klasę teorii muzyki w tamtejszym Konserwatorium. Równocześnie zaczął regularnie publikować recenzje dotyczące koncertów w stolicy w „Echu Muzycznym i Teatralnym”. W latach 1897–1906 prowadził chóry Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki oraz uczył w szkole muzycznej tegoż Towarzystwa, wykładając teorię muzyki, a później również harmonię oraz grę na fortepianie. W 1901 roku opublikował podręcznik zatytułowany „Zasady muzyki”, który doczekał się aż ośmiu wydań oraz tłumaczenia na język rosyjski.
Od 1911 do 1914 roku był dyrygentem chóru Towarzystwa Miłośników Śpiewu Chóralnego przy kościele ewangelicko-augsburskim pw. Świętej Trójcy. Twórczość kompozytorska Biernackiego zyskała uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Do jego istotniejszych kompozycji należą: poemat symfoniczny „Alea iacta est”, „Tarantela” na orkiestrę, dwie suity skrzypcowe, utwory chóralne (w tym „Kantata Kościuszkowska” oraz msze), pieśni solowe, opracowania pieśni ludowych, a także utwory fortepianowe oraz wiolonczelowe.
Ostatnie dni życia Michała Biernackiego przypadły na 18 maja w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Przypisy
- Olga Ciwkacz: Z dziejów opery amatorskiej Towarzystwa muzycznego im. St. Moniuszki w Stanisławowie (1871 – 1914). Stanislawow.net. [dostęp 19.04.2020 r.]
- Biernacki Michał Marian, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 19.04.2020 r.]
- Biernacki Michał Marian. Encyklopedia muzyki RMF Classic. [dostęp 19.04.2020 r.] [zarchiwizowane z tego adresu 15.08.2020 r.]
- a b c d e Gawroński 1996, s. 21.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Juliusz Grabowski (aktor) | Andrzej Syska | Anna Próchniak | Gverilla | Piotr Bajus | Czesław Michniak | Katarzyna Babis | Marcin Różycki | Henryk Hochman | Urszula (wokalistka) | Zygmunt Grabowski (malarz) | Jarek Mankiewicz | Katarzyna Ptasińska | Justyna Czechowska | Adam Fiala | DJ Feel-X | Maciej Zień | Piotr Sztajdel | Piotr Cugowski | Katarzyna SkolimowskaOceń: Michał Biernacki