Zygmunt Grabowski (malarz)

Grabowski był synem Stanisława i Marii z Lasockich. Jego artystyczna kariera rozpoczęła się w 1911 roku, kiedy to postanowił podjąć studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Stanisława Lentza. W czasie I wojny światowej, w sierpniu 1915 roku, wstąpił do Legionów Polskich, gdzie jego umiejętności artystyczne znalazły zastosowanie w sztuce wojennej. Został przydzielony do oddziału telegraficznego przy 1 pułku piechoty, a później do Oddziału Technicznego (saperów) 7 pułku piechoty.

Warto zaznaczyć, że jeden z jego portretów, przedstawiający atak Moskali na okopy Legionów pod Kościuchnówką, był wystawiany w sali Tronowej poznańskiego Zamku w okresie międzywojennym. Zamek ten wówczas pełnił funkcję jednej z oficjalnych rezydencji prezydentów Polski, co świadczy o doniosłości jego dzieła.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami, Grabowski został zweryfikowany na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwowych piechoty. Narastająca niepewność polityczna nie zniechęciła go do dalszej pracy artystycznej; w 1934 roku posiadał przydział mobilizacyjny do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie.

Przed nadchodzącą wojną Grabowski zyskał popularność dzięki licznym wystawom oraz swojej twórczości jako grafik użytkowy, ekslibrystyk, a nawet karykaturzysta. Dodatkowo, był uznawanym krytykiem sztuki, którego felietony i relacje z wystaw ukazywały się w Ilustrowanym Kurierze Codziennym.