Stanisław Kozyrski


Stanisław Kozyrski, znany wcześniej pod pseudonimem Kozera oraz Niemy, to postać, która znacząco wpisała się w polski ruch socjalistyczny i związkowy. Urodził się 21 listopada 1876 roku w Lublinie, gdzie również zmarł 23 sierpnia 1948 roku.

Jako działacz socjalistyczny i przedstawiciel pray, Kozyrski miał istotny wpływ na rozwój ruchów społecznych w Polsce. W czasie swojej kariery pełnił funkcję posła Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS) w Sejmie Ustawodawczym, co podkreśla jego zaangażowanie w politykę i walkę o prawa pracowników.

Życiorys

W 1904 roku, według nieoficjalnych źródeł, Stanisław Kozyrski pełnił funkcję urzędnika w magistracie Zamościa i był jednym z założycieli lokalnej organizacji Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).

Od 1906 roku prawdopodobnie znalazł się w gronie członków PPS-Lewicy. Jego działalność polityczna została przerwana przez aresztowania, do których doszło w czerwcu oraz wrześniu 1907 roku, a także w roku 1908. Wówczas został osadzony w Zamku Lubelskim.

Od 1910 roku koordynował prace Związku Zawodowego Metalowców, a pięć lat później objął członkostwo w zarządzie lubelskiej Rady Związków Zawodowych. W następstwie tej działalności, zajął się również pracami w Komisji Rewizyjnej oraz pełnił rolę skarbnika zarządu Taniej Kuchni Robotniczej w Lublinie.

W roku 1919 został funkcjonariuszem okręgowym Związku Zawodowego Robotników Rolnych w Zamościu. W czasie I wojny światowej zyskał rozgłos jako współpracownik „Kuriera Lubelskiego”.

W trakcie wyborów parlamentarnych w 1919 roku, Kozyrski zdobył mandat zastępcy posła na liście nr 3 (PPS) w okręgu wyborczym nr 23 (Zamość). Po złożeniu mandatu przez swojego poprzednika, Zygmunta Dreszera, objął po nim posadę. Ślubowanie złożył w grudniu 1921 roku.

Jednak z nieznanych powodów, w lipcu 1922 roku, Stanisław Kozyrski wystąpił ze Związku Polskich Posłów Socjalistycznych. W wyniku tego, Centralny Komitet Wykonawczy Polskiej Partii Socjalistycznej wydał 5 sierpnia 1922 roku decyzję o jego wydaleniu z partii oraz zażądał złożenia mandatu. Po tym wydarzeniu Kozyrski wycofał się z aktywności politycznej.

Później zajął się pracą jako magazynier oraz ekspedytor w Wydziale Zaopatrywania miasta Lublina. Był również aktywnym członkiem Stowarzyszenia b. Więźniów Politycznych.

Przypisy

  1. M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Oceń: Stanisław Kozyrski

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:13