Stanisław Michalkiewicz

---

Życiorys

Wykształcenie

Stanisław Michalkiewicz to syn Julii i Stefana, którzy pracowali jako nauczyciele. W miejscowości Bełżyce ukończył szkołę podstawową oraz liceum ogólnokształcące. W 1969 roku uzyskał dyplom absolwenta Wydziału Prawa i Administracji na Uniwersytecie Warszawskim. Trzy lata później, w 1972 roku, zakończył podyplomowe studia z zakresu dziennikarstwa.

Działalność polityczna i zawodowa

PRL

W latach 1969-1970 Michalkiewicz pracował w Miejskim Zarządzie Gospodarki Terenami w Gdańsku. Po tym okresie, w 1972 roku, rozpoczął działalność w „Zielonym Sztandarze”, gazecie powiązanej ze Zjednoczonym Stronnictwem Ludowym, gdzie zajmował się poradnictwem prawnym. Jego współpraca z tym pismem trwała do 1982 roku, kiedy to, po ogłoszeniu stanu wojennego, został negatywnie zweryfikowany. W latach 1977-1980 intensywnie wspierał Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a od 1977 roku był redaktorem i drukarzem niezależnej publikacji „Gospodarz”. Dodatkowo, publikował pod pseudonimem Andrzej Stanisławski w drugoobiegowym piśmie „Opinia”. W tym czasie pracował także jako tłumacz w Agencji Prasowej „Novosti”, gdzie uzyskane zyski przekazywał na potrzeby druku „Gospodarza”. W latach 1978-1979 brał udział w patriotycznych manifestacjach organizowanych przez Wojciecha Ziembińskiego.

W jesieni 1980 roku Michalkiewicz dołączył do NSZZ „Solidarność”, a także był współzałożycielem oraz przewodniczącym komisji zakładowej w Wydawnictwie Prasa ZSL. W 1981 roku stał się członkiem Komisji Koordynacyjnej Wydawnictw i Agencji Prasowych. Ważnym momentem w jego karierze było podpisanie 27 września tego samego roku deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Współpracował z wydawnictwem „Krąg”, któremu przewodzili Wojciech Fałkowski oraz Andrzej Rosner. W marcu 1982 roku pod szyldem „Krąg” opublikował książkę „Najnowsza historia Polski” autorstwa Wojciecha Roszkowskiego, która osiągnęła nakład przekraczający 1000 egzemplarzy.

W dniu 12 maja 1982 roku Michalkiewicz został internowany i osadzony na Białołęce, gdzie nawiązał znajomość z Januszem Korwin-Mikkem. Po wyjściu na wolność 23 lipca tego samego roku pracował jako robotnik rolny w pobliżu Grójca, a później w firmie „Thomex”. Organizował także powielanie ulotek dla podziemnej „Solidarności”, korzystając z kontaktów w środowisku drukarzy. Jesienią 1983 roku, przy współpracy z Marianem Miszalskim, rozpoczął wydawanie podziemnego pisma „Kurs”, co zapoczątkowało działalność wydawnictwa o tej samej nazwie, które finansowało się samodzielnie. Dodatkowo, wydawał „Dokumenty SDP” dla zdelegalizowanego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich oraz pierwszy numer pisma „Wezwanie” pod redakcją Tomasza Jastruna.

W końcu lat 80-tych, w 1987 roku, Michalkiewicz był jednym z sygnatariuszy aktu założycielskiego stowarzyszenia Ruch Polityki Realnej, którego prezesem został Janusz Korwin-Mikke. W związku z wartkim przebiegiem kariery opozycyjnej, formalnie był nadzorowany przez Służbę Bezpieczeństwa.

III RP

W latach 1991-1993 Michalkiewicz zasiadał w Trybunale Stanu. Był autorem propozycji polskiej konstytucji, która zawierała m.in. zakaz uchwalania budżetu z deficytem oraz projekt nowelizacji kodeksu karnego, w której przewidziano możliwość przywrócenia kary śmierci. W latach 1997-1999 pełnił funkcję prezesa, a w latach 2004-2005 wiceprezesa Unii Polityki Realnej. W tym czasie opowiadał się za ideami konserwatywnego liberalizmu. Z ramienia UPR był kandydatem do Sejmu w 1991, 1993 oraz 1997 roku, do Senatu w 2001 roku, do sejmiku mazowieckiego w 2002 oraz w 2004 roku do Parlamentu Europejskiego, jednak wszelkie te starania były bezowocne. W 2005 roku starał się o mandat senatora jako bezpartyjny reprezentant Ligi Polskich Rodzin, lecz i w tym przypadku nie odniósł sukcesu. Po zakończeniu wyborów zdecydował się wrócić do UPR, jednak w październiku 2009 roku opuścił tę partię po kongresie, w trakcie którego Janusz Korwin-Mikke zrezygnował z członkostwa. Następnie podjął współpracę z Wolnością i Praworządnością oraz Kongresem Nowej Prawicy. W 2011 roku uzyskał tytuł członka honorowego Stowarzyszenia KoLiber. W kwietniu 2019 roku skierował do członków komitetu wyborczego list, w którym wyraził swoje poparcie dla wyborczej federacji Konfederacja KORWiN Braun Liroy Narodowcy przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. W styczniu 2023 roku, przed zbliżającymi się wyborami parlamentarnymi, na łamach platformy YouTube powtórzył swoje wsparcie dla Konfederacji Wolność i Niepodległość. Dnia 13 grudnia 2023 roku, wspólnie z Januszem Korwinem-Mikke oraz Robertem Iwaszkiewiczem, ogłosił na konferencji prasowej plany dotyczące utworzenia nowej partii politycznej, której liderem miał być Korwin-Mikke, a Michalkiewicz planował również wystartować w wyborach do Parlamentu Europejskiego. 5 stycznia 2024 roku na platformie X Janusz Korwin-Mikke ujawnił nazwę nowej partii, która będzie współtworzona przez Michalkiewicza. Jej nazwa to „KORWiN” i ma zawierać program identyczny jak poprzednia wersja KORWiN (Nowa Nadzieja). W kwietniu 2024 roku Michalkiewicz ogłosił rezygnację z udziału w wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym roku.

Działalność publicystyczna

Stanisław Michalkiewicz aktywnie uczestniczy w życiu publicystycznym, publikując swoje artykuły na łamach różnych czasopism, takich jak „Najwyższy CZAS!”, „Moja Rodzina”, oraz „Magna Polonia”. Jego felietony były emitowane w Programie I Polskiego Radia od września 2006 do grudnia 2013. Poza tym, był felietonistą Radia Maryja oraz współpracował z Telewizją Trwam w latach 2003–2019, prowadząc audycję „Myśląc Ojczyzna”. Jego prace ukazywały się również w „Gazecie Polskiej” od 2011 do 2019 roku.

Michalkiewicz był publicystą wielu innych mediów, w tym „Naszego Dziennika”, „Dziennika Polskiego”, „Opcji na prawo”, „Powściągliwości i Pracy”, „Naszej Polski” oraz „Niezależnej Gazety Polskiej”. Artykuły tego autora gościły także w serwisie biznesowym Interii. Jego blog otrzymał wyróżnienie podczas konkursu Blog Roku 2008 organizowanego przez onet.pl, co podkreśla jego znaczącą obecność w przestrzeni medialnej.

W dniu 29 marca 2006 roku, podczas audycji w Radiu Maryja, Michalkiewicz wygłosił kontrowersyjny felieton, który wzbudził reakcje ze strony Rady Etyki Mediów oraz Marka Edelmana, którzy określili go jako antysemicki. Kieleckie Stowarzyszenie im. Jana Karskiego zauważyło w jego słowach promowanie kłamstw oświęcimskich. Mimo tych oskarżeń, Prokuratura Rejonowa w Toruniu nie znalazła podstaw do działania i umorzyła sprawę.

W karierze publicystycznej Stanisław Michalkiewicz zyskał również honorowe miejsce jako członek i sekretarz Kapituły Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza. Jego działalność została doceniona w 2016 roku, kiedy to otrzymał Nagrodę im. Frédérique’a Bastiata podczas I Ogólnopolskiego Forum Organizacji i Ruchów Wolnościowych.

W 2011 roku Michalkiewicz, przy znanym wsparciu dla Radia Maryja, w serwisie „Nowy Ekran” skrytykował posła Jana Filipa Libickiego, nazywając jego podejście „ultrakatolicyzmem”. Dodał przy tym, że „żadne wyznanie tak nie pierdzi, jak katolickie”. Jego felietony oraz wypowiedzi publiczne wielokrotnie były oskarżane o treści antysemickie i spotykały się z ostrą krytyką części społeczeństwa.

Publikacje

Stanisław Michalkiewicz to autor licznych publikacji, które odzwierciedlają jego myślenie i zainteresowania. Wśród jego dzieł znajdują się między innymi:

• Ulubiony ustrój Pana Boga, z przedmową Janusza Szpotańskiego, 1996. ISBN 83-900118-4-0,
• Na gorącym uczynku, Wyd. pierwsze (2 części) 1996. ISBN 83-904286-2-8 (Cz. 1), ISBN 83-904286-6-0 (Cz. 2). Wyd. drugie (3 części) 2008, ISBN 978-83-60748-05-3 (Cz. 1), ISBN 978-83-60748-03-9 (Cz. 2), ISBN 978-83-60748-04-6 (Cz. 3),
• Choroba czerwonych oczu, 1998, ISBN 83-901661-6-X,
• W przededniu końca świata, 1999. ISBN 83-87689-07-6,
• Szczypta herezji, 1999. ISBN 83-911760-0-2,
• Polska ormowcem Europy, 2000. ISBN 83-87689-28-9,
• Targowica urządza się przy Napoleonie, 2003. ISBN 83-915648-8-6, ISBN 83-915648-5-1,
• Studia nad żydofilią, 2003. ISBN 83-87689-51-3,
• Na niemieckim pograniczu, 2003. ISBN 83-87689-49-1,
• Spod listka figowego, 2004. ISBN 83-915648-7-8,
• Dobry „zły” liberalizm, 2005. ISBN 83-87689-84-X,
• Protector traditorum, 2007. Na książce wydruk. błędny ISBN 978-83-87689-96-3, ISBN 978-83-87689-96-4,
• Logika wystarczy, 2008. ISBN 978-83-60748-05-3,
• Walka o fabrykę gwoździ, 2009. ISBN 978-83-60748-10-7,
• Najnowszy testament, 2011. ISBN 978-83-60748-21-3,
• Herrenvolk po żydowsku, 2012. ISBN 978-83-60748-25-1,
• Polska droga do zniewolenia, 2013, ISBN 978-83-61935-60-5,
• Teoria spiskowa, 2015. ISBN 978-83-60748-68-8,
• Ścieżką obok drogi (2 części) 2016. ISBN 978-83-60748-83-1 (Cz. 1), Cz. 2 ISBN 978-83-60748-84-8 (Cz. 2),
• Gierkizm, czyli Dobra zmiana, 2016. ISBN 978-83-61935-03-2,
• Ameryka i egzotyka, 2016. Różne ISBN na s. red. i okł.: ISBN 978-83-61935-11-7, ISBN 978-83-61935-31-5,
• Myśli i uwagi, 2017. ISBN 978-83-948055-1-7,
• Niemcy, Żydzi i folksdojcze, 2018. ISBN 978-83-64037-43-6,
• Naziści i szabesgoje, 2018. ISBN 978-83-61935-75-9,
• Małe kroki ku wielkiej Polsce, 2018. ISBN 978-83-95258-01-5,
• Rzeczpospolita Judaszy, czyli slalom między volkslistami, 2019. ISBN 978-83-64037-42-9,
• Zdrada nr 447, 2019. ISBN 978-83-61935-91-9,
• Zaraza plus, 2020. ISBN 978-83-956673-3-6,
• Antysemityzm? – piękna idea!, 2020. ISBN 978-83-957610-4-1,
• Judaszyzm, czyli frymarczenie suwerennością, 2021. ISBN 978-83-66490-51-2,
• Protokoły mędrców Kowida, 2021. ISBN 978-83-956673-6-7.

Wywiady

• Tomasz Sommer: Michalkiewicz: Nie bójcie się prawdy!. Brak numerów stron w książce, 2009, ISBN 978-83-7673-008-0. Wyd. drugie 2011, ISBN 978-83-7673-008-0,
• Tomasz Sommer: Michalkiewicz: wariant rozbiorowy. 12 rozmów o tym jak Polska traci niepodległość. Brak numerów stron w książce, 2011, ISBN 978-83-61935-20-9,
• Tomasz Sommer: Michalkiewicz: antypolonizm. Osiem rozmów o nienawiści do Polski. Brak numerów stron w książce, 2014, ISBN 978-83-61935-33-9,
• Przemysław Holocher: 250 pytań do Stanisława Michalkiewicza. Brak numerów stron w książce, 2019, ISBN 978-83-952580-4-6,
• Jarosław Kornaś: Zmora: Sekrety najnowszej historii Polski. Brak numerów stron w książce, 2020, ISBN 978-83-66490-37-6,
• Marek Skalski: Porcja jadu. Zatrute korzenie Unii Europejskiej, 2024, ISBN 9788367135191.

Oprócz tego, jego biografia autorstwa Tomasza Cukiernika pt. Michalkiewicz. Biografia. Na ostatniej prostej, 2021, ISBN 978-83-958324-1-3, dostarcza cennych informacji na temat życia i działalności Michalkiewicza.

Życie prywatne

Stanisław Michalkiewicz jest żonaty i spełnia rolę ojca dla trojga dzieci. Warto zaznaczyć, że jego najstarszy syn, Mateusz Michalkiewicz, obudził kontrowersje w grudniu 2018 roku, publicznie przepraszając za nieodpowiednie słowa swojego ojca.

Te słowa były skierowane do kobiety, która padła ofiarą księdza-pedofila, co podkreśla znaczną wagę jego deklaracji oraz wpływ, jaki słowa rodzica mogą mieć na ostatnie wydarzenia w społeczeństwie.

---

Oceń: Stanisław Michalkiewicz

---