Tadeusz Błażejewicz

---

Życiorys

Urodził się jako syn Zygmunta oraz Bronisławy z domu Millesi. Swoją edukację rozpoczął w gimnazjum realnym w Warszawie, które ukończył w 1899 roku, a następnie kontynuował studia na wydziale prawa uniwersytetu w Dorpacie, które zakończył w 1906 roku. Warto dodać, że przez krótki czas studiował także architekturę na Politechnice Warszawskiej.

Po zakończeniu studiów, w 1906 roku, Tadeusz Błażejewicz zaangażował się w działalność Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich w Warszawie. W 1908 roku doświadczył trudnej sytuacji, spędzając trzy miesiące w rosyjskim więzieniu za swoje zaangażowanie w tworzenie tajnych organizacji młodzieżowych, które miały na celu propagowanie idei filareckich.

W okresie od 1908 do 1914 roku pełnił funkcję redaktora miesięcznika „Prąd”, a także był wydawcą „Biblioteki Prądu”. W latach 1915-1918 pracował jako nauczyciel i dyrektor gimnazjum męskiego w Mińsku, gdzie pełnił również rolę komendanta Chorągwi Harcerstwa Ziemi Mińskiej oraz wiceprezesa Polskiej Macierzy Szkolnej.

Po niepodległości Polski, jego aktywność społeczna zyskała na intensywności. Został dyrektorem Polskiej Macierzy Szkolnej w Warszawie, a w 1920 roku działał jako radca w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Błażejewicz miał kluczowy udział w organizacji Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”, gdzie od 1926 roku pełnił funkcję prezesa, a od 1929 roku status prezesa honorowego Związku Seniorów „Odrodzenia”. Zasiadał również w Zarządzie Głównym Chrześcijańskich Uniwersytetów Robotniczych oraz w Towarzystwie Przyjaciół Nałęczowa.

W 1922 roku wstąpił do zarządu Zjednoczenia Stowarzyszeń Robotników Chrześcijańskich RP, a od 1934 roku był członkiem Komitetu Wykonawczego jego Rady Głównej. Jego publikacje ukazywały się również w redakcji Pracownika Polskiego. Błażejewicz aktywnie działał w różnych organizacjach, takich jak Chrześcijański Związek Młodzieży Pracującej „Odrodzenie”, Liga Katolicka oraz Akcja Katolicka w Warszawie, a w 1938 roku objął prezesurę Stowarzyszenia Mężów Katolickich Archidiecezji Warszawskiej.

Od 1921 roku pracował w komisji programowej Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy-Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W latach 1922-1923 pełnił rolę prezesa Zarządu Głównego PSChD, a następnie w latach 1924-1926 był jego członkiem. W 1928 roku objął stanowisko wiceprezesa. Błażejewicz był także współredaktorem tygodnika Hasło od 1922 roku do 1926 roku.

W Sejmie RP I kadencji reprezentował okręg wyborczy nr 1 (Warszawa). Został również wybrany do Sejmu RP II kadencji z listy państwowej, a w 1922 roku ubiegał się o mandat senatorski. Sprawował funkcje prezesa i wiceprezesa III kadencji w okręgu nr 5 (Białystok). W Sejmie I kadencji pełnił rolę zarówno prezesa, jak i wiceprezesa, a także był członkiem Klubowego Sądu Honorowego Klubu Parlamentarnego Chrześcijańskiej Demokracji. Dodatkowo w 1922 roku zasiadał jako sekretarz sejmowej Komisji Konstytucyjnej. 1 czerwca 1928 roku zrezygnował z mandatu posła II kadencji.

W okresie po II wojnie światowej zajął się kierowaniem administracją konserwatorium warszawskiego oraz łódzkiego, a także był kierownikiem biblioteki PWSM w Łodzi. W 1958 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Jego życie zakończyło się, a prochy spoczywają na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 169, rząd 6, grób 13/14).

Nagrody i odznaczenia

Tadeusz Błażejewicz został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w rozwój kultury i społeczeństwa.

• Krzyż Komandorski Orderu Rycerskiego św. Grzegorza Wielkiego,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958),
• Złoty Krzyż Zasługi (1934),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955).

---

Oceń: Tadeusz Błażejewicz

---