Stanisław Serwaczyński

---

Życiorys

Stanisław Serwaczyński był utalentowanym muzykiem, którego życie i kariera miały miejsce w pierwszej połowie XIX wieku. W latach 1799–1805 uczył się w Szkole Wydziałowej w Lublinie. Swojej miłości do muzyki zawdzięczał ojcu, który był kapelmistrzem w Kocku oraz Bratysławie, ucząc go gry na skrzypcach, a także Janowi Barcickiemu, który wprowadził go w świat fortepianu.

Serwaczyński był przez trzy lata uczniem hr. Quandangi. W 1810 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie zyskał uznanie jako członek orkiestry teatralnej, osiągając tytuł koncertmistrza. Jego kariera muzyczna rozwijała się dalej, gdy w 1832 roku objął stanowisko koncertmistrza orkiestry teatralnej w Wiedniu. Następnie, od 1833 do 1838 roku, pełnił funkcję dyrygenta orkiestry Opery Budapeszteńskiej.

Po pewnym czasie powrócił do Polski, osiedlając się na nowo we Lwowie, lecz nie unikał koncertowania w Lublinie. W ciągu swojej kariery wykształcił wielu utalentowanych skrzypków, w tym znaczącą postać, jaką był Henryk Wieniawski.

W 1847 roku Serwaczyński na stałe powrócił do Lublina, gdzie stał się kluczową postacią inspirującą życie muzyczne miasta. Organizował niezwykle popularne wieczory muzyczne, które zyskiwały uznanie lokalnej społeczności. W czerwcu 1859 roku, za namową córek, podjął decyzję o przeniesieniu się do Lwowa, gdzie 7 listopada tegoż roku zagrał swój ostatni koncert. Tragicznie, zmarł 30 listopada i został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.

Warto również podkreślić, że w 1820 roku Serwaczyński został członkiem loży wolnomularskiej Wolność Odzyskana, co świadczy o jego zaangażowaniu nie tylko w muzykę, ale także w życie społeczne swojego czasu.

---

Oceń: Stanisław Serwaczyński

---