Władysław Raczkowski, urodzony 24 marca 1902 roku w Lublinie, to postać, która zapisała się na kartach polskiej historii jako adwokat i działacz społeczny.
Przez całe życie angażował się w różne działania mające na celu wspieranie społeczności lokalnych. Niestety, zmarł 16 maja 1944 roku w Otwocku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które do dziś jest doceniane przez wielu.
Życiorys
Będąc uczniem gimnazjum w Lublinie, Władysław Raczkowski był aktywnym członkiem tajnego harcerstwa, a także Organizacji Młodzieży Narodowej Szkół Średnich, przyczyniając się do rozwoju inicjatyw młodzieżowych. W latach 1917-1918 pełnił funkcję przewodniczącego lokalnego środowiska OMN SŚ. Równocześnie angażował się w działalność konspiracyjną Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość” – „Pet”. W 1918 roku, z zapałem do służby krajowej, wstąpił do Wojskowych Kadr Szkolnych, co było odpowiednikiem Polskiej Organizacji Wojskowej (POW).
Po uzyskaniu matury w czerwcu 1920 roku, chwycił za broń i ochotniczo dołączył do Wojska Polskiego. Po demobilizacji skoncentrował się na kształceniu prawniczym, studiując prawo na KUL. Po roku przeniósł się na Wydział Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1926 roku zakończył studia prawnicze. W czasie nauki w Warszawie, Raczkowski wszedł w skład OMN Szkół Wyższych, ale w 1922 roku zdecydował się na odejście i dołączenie do nowo powstałej organizacji konspiracyjnej „Alfa”, założonej przez byłych członków Petu z Lublina. Jego działalność w tej grupie trwała aż do jej rozwiązania w 1930 roku.
W 1924 roku jego grupa założyła Akademicki Związek Młodzieży Postępowej, w której Raczkowski był pierwszym prezesem, a jednym z kluczowych liderów organizacji był Janusz Rakowski. Jego kariera zawodowa zaczęła się rozwijać, gdy od 1923 roku pracował w redakcji „Przeglądu Księgarskiego” w Warszawie, a od marca 1925 do 1 października 1927 roku pełnił funkcję sekretarza redakcji. Po ukończeniu aplikacji sądowej i adwokackiej, został w 1933 roku wpisany na listę adwokatów.
Od jesieni 1934 roku Raczkowski działał jako radca prawny w Zarządzie m.stoł. Warszawy, jednocześnie prowadząc własną praktykę prawną w zakresie prawa cywilnego. W okresie międzywojennym, do 1935 roku, należał do konspiracyjnej organizacji piłsudczyków „Zakon Dobra i Honoru Polski”, a także był członkiem Związku Patriotycznego, dedykując swoje działania w służbie narodowej.
W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany jako podporucznik rezerwy. Niestety, 17 września 1939 roku trafił do niewoli radzieckiej, która miała miejsce pod Tarnowem. Został następnie przewieziony do obozu jenieckiego w Starobielsku. Po pewnym czasie, w wyniku repatriacji, znalazł się w obozie przejściowym w Radomiu. Tam, borykając się z ciężką chorobą, został przeniesiony do miejscowego szpitala. Po pewnym okresie zwolniono go, jednak tragicznie zmarł na chorobę płucną.
Życie prywatne
Władysław Raczkowski, swoje życie osobiste ukształtował w otoczeniu rodzinnym. Był synem Franciszka, który prowadził księgarnię jako kierownik filii Księgarni Gebethnera w Lublinie, oraz Marii z domu Szelążek, siostry Eustachego Szelążka. Raczkowski miał również brata Jerzego, z którym dzielił swoje dzieciństwo.
W 1931 roku ożenił się z Wandą Kosmalską, która była doktorem medycyny. Para nie doczekała się potomstwa, jednak ich związek pozostawał silny przez całe życie.
Po śmierci Władysław Raczkowski znalazł swój ostatni spoczynek naCmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 148, rząd 4, gdzie spoczywa z wieloma innymi wybitnymi osobistościami.
Przypisy
- Władysław Raczkiewicz w Wielkiej Genealogii Minakowskiego. [dostęp 27.01.2017 r.]
- TomaszT. Piskorski TomaszT., Pamiętniki, zeszyt 381 (1937), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
- Janusz Rakowski: ZET akademicki w latach 1918–1927. W: Tadeusz W. Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996 r., s. 342–343.
- Wacław Szyszkowski: Raczkowski Władysław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 29. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii – Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986 r., s. 620–621., reprint wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Warszawa, 1987 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Prawo i sprawiedliwość":
Jacek Czaja | Teresa Flemming-Kulesza | Stanisław Estreich | Łukasz Piebiak | Maciej Miłosz | Wiesław Błuś | Joanna Misztal-Konecka | Czesław Martyniak | Krzysztof Piaseczny | Aleksander Bieliński | Wojciech Kręcisz | Adam Gajewski (sędzia) | Janusz Niczyporuk | Andrzej Sylwestrzak | Jan Namitkiewicz | Wojciech Orłowski (prawnik) | Piotr Zakrzewski (prawnik) | Wiesław Kamiński (prawnik) | Stanisław LizerOceń: Władysław Raczkowski (adwokat)