Kościół św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Lublinie

Historia tej parafii sięga 5 września 1937 roku, kiedy to została ona oficjalnie erygowana. Budowa kościoła miała miejsce w latach 1936–1937, a jego autorstwo przypisuje się architektowi Jerzemu Siennickiemu. Po zakończeniu budowy, bryła kościoła przeszła kilka ważnych remontów w latach 1947, 1957 oraz 1973, a do końca XX wieku pozostawała w dobrym stanie. Jednak dopiero w 1998 roku obiekt został poddany termomodernizacji, a jego elewacje pokryto łamanym piaskowcem oraz sidingiem.

Kościół zaprojektowano w konstrukcji szachulcowej, co oznacza, że jest zbudowany na drewnianym szkielecie wypełnionym murem. Świątynia składa się z jednej nawy oraz zamkniętego trójbocznie prezbiterium, które jest dwukrotnie węższe od nawy. Bryła budynku jest prosta i elegancka, gdzie sześcian nawy nie jest pozbawiony oddechu dzięki symetrycznym zakrystiom i wyróżniającej się wieży.

Dolna część wieży mieści kaplicę św. Antoniego, która wprowadza do wnętrza nawy. Wyróżniającym się elementem jest czterospadowy dach nad nawy, na którym znajduje się niewielka wieżyczka sygnaturki. Natomiast wieża jest zwieńczona niskim krzyżem, co nadaje jej smukłości. Elewację kościoła charakteryzują nieregularnie rozmieszczone okna o zróżnicowanych rozmiarach, co dodaje jej nowoczesnego charakteru.

Po remoncie w 1998 roku cokół budowli został pokryty łamanym piaskowcem, natomiast wyższe partie ścian zyskały siding, co wyróżnia architekturę świątyni w kontekście współczesnych trendów budowlanych. Struktura budynku jest zaliczana do modernizmu, choć współczesne podejście do architektury jest tu wzbogacone przez elementy tradycyjne, takie jak trójarkadowy podcień przy głównym wejściu oraz detale wokół prezbiterium.

Interesującym akcentem są małe kominy na dachach zakrystii, wykonane z chropowatych betonowych prefabrykatów, które imitują naturalny kamień. Kościół ma szansę być jedyną świątynią w Lubelszczyźnie wzniesioną w tej konstrukcji, co czyni go wyjątkową w skali regionu. Wnętrze obiektu zdobią ołtarze dostosowane do jego formy, autorstwa lokalnych architektów, takich jak Jerzy Siennicki oraz Czesław Gawdzik.

Warto również zauważyć, że kościół ten figuruje w gminnej ewidencji zabytków miasta Lublin, co podkreśla jego historyczne i kulturowe znaczenie w regionie.