Kościół i klasztor pomisjonarski w Lublinie

Najstarszą częścią kompleksu jest północne skrzydło, które stanowi XVII-wieczny pałac oo. Misjonarzy. Jego oryginalny rzeźbiony fryz ozdobiony jest medalionami, które przedstawiają postacie o znaczeniu historycznym. To niezwykłe znalezisko przyciąga historyków oraz turystów poszukujących unikalnych zabytków.

Dla seminarium duchownego, które swoją działalność rozpoczęło w XVIII wieku, wzniesiono w latach 1719–1730 barokową świątynię pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego. Z biegiem lat, do kościoła dostawiono także neogotycką kaplicę, wzbogacając tym samym architektoniczny charakter całego obiektu.

W latach 1907–1908 zrealizowano neobarokową bryłę skrzydła klasztornego, które zostało zaprojektowane przez Władysława Siennickiego. Ta część kompleksu wyraźnie przejawia cechy stylu neobarokowego, co czyni ją interesującym elementem architektury Lublina.