Kościół Najświętszego Zbawiciela w Lublinie

---

Historia kościoła

W 1932 roku zainicjowano budowę nowego cmentarza rzymskokatolickiego przy ulicy Unickiej, co przyczyniło się do stworzenia dużej kaplicy pogrzebowej. Proces ten zakończono w latach 1934–1935. Projekt tej kaplicy powstał dzięki pracy lubelskiego architekta Aleksandra Gruchalskiego, a sama świątynia została poświęcona 3 listopada 1935 roku.

Od 1985 roku kaplica została przekształcona w kościół rektoralny pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela. Ciekawe jest, że na zewnętrznych ścianach tej świątyni umieszczono rzędy tablic z nazwiskami osób, które zginęły lub zostały pomordowane w latach 1939–1956, co nadaje jej dodatkowego znaczenia historycznego.

W 2014 roku, Kościół Najświętszego Zbawiciela w Lublinie zdobył uznanie poprzez wpisanie go na listę zabytków, co podkreśla jego znaczenie w kontekście kulturowym i historycznym regionu.

Architektura

Kościół Najświętszego Zbawiciela w Lublinie to interesująca budowla, która powstała według projektu Aleksandra Gruchalskiego. Jest to jednonawowa struktura murowana, zrealizowana w stylu klasycyzującym z wpływami modernizmu i cechami narodowymi. Ta architektoniczna koncepcja w niezwykły sposób łączy różnorodne motywy z różnych epok historycznych.

Na imponującą sylwetkę budynku wpływa harmonijny układ proporcjonalnych brył, które przykryte zostały stromym dachem pokrytym czerwoną dachówką. W ogólnym wyglądzie kościoła wyróżniają się takie elementy jak niewysoka wieża, wysunięty ryzalit kruchty oraz charakterystyczne detale, które przywodzą na myśl faramu w Kazimierzu Dolnym.

Fasada świątyni została ozdobiona dwoma posągami Apostołów Piotra i Pawła, które majestatycznie ją zwieńczają. Kruchta zyskała wygląd romańskich kościołów dzięki tynkowi z boniowaniami, a także stworzono arkadowy podcień nawiązujący do traditioni występujących w dawnym budownictwie drewnianym. Podobne rozwiązania architektoniczne można znaleźć w modernistycznej budowli św. Jana Marii Vianney, również zaprojektowanej przez Gruchalskiego w Polichnie. Dodatkowo, na wzór gotyckich kościołów, nawa lubelskiej kaplicy została otoczona skarpami, a na zewnętrznej części absydy umieszczono niszę z rzeźbą, przypominającą średniowieczne ogrojce.

Wnętrze świątyni

Wnętrze kościoła jest otynkowane na biało, co nadaje mu surowy i minimalistyczny charakter, pozbawiony zbędnych zdobień architektonicznych. Zastosowane łuki oraz sklepienia kolebkowe nawiązują do romańskiego stylu budownictwa. W prezbiterium umieszczono witraż, który przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego, a po przeciwnej stronie znajduje się chór muzyczny wsparty na trzech arkadach.

Wnętrze kościoła skrywa kilka ołtarzy. W głównym znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. W jednym z bocznych ołtarzy zlokalizowane są obrazy: Matki Bożej, św. Maksymiliana Marii Kolbego oraz bł. Marii Teresy Ledóchowskiej. Drugi ołtarz, zwany chrzcielnym, mieści chrzcielnicę oraz figury Mieszka I i Dąbrówki.

Układ urbanistyczny

Kaplica, która znajduje się na cmentarzu przy ulicy Unickiej, od momentu jej budowy była centralnym punktem nowej nekropolii. W latach 70. XX wieku, wraz z wybudowaniem obwodnicy Lublina, cmentarz został podzielony na dwie części. Obecnie Kościół Najświętszego Zbawiciela usytuowany jest w północnej części cmentarza, przy głównej alei, tuż naprzeciwko wejścia, co sprawia, że stanowi on kluczowy element w układzie urbanistycznym tej okolicy.

---

Oceń: Kościół Najświętszego Zbawiciela w Lublinie

---