O. Aleksander Hauke-Ligowski, którego właściwe imię to Kornel Hauke-Ligowski, przyszedł na świat 24 września 1936 roku w Lublinie. Jest on znanym polskim dominikaninem, który poświęcił swoje życie odbudowie religijności w Rosji oraz na Ukrainie.
W szczególności wyróżnia się jego działalność w okresach zawirowań społeczno-politycznych. W maju 1977 roku o. Hauke-Ligowski wziął aktywny udział w głodówce zorganizowanej przez Komitet Obrony Robotników, która miała miejsce w kościele św. Marcina w Warszawie. Jego zaangażowanie w tę inicjatywę jest dowodem na jego odwagę oraz determinację w walce o prawa człowieka i wolność religijną w Polsce.
Życiorys
Aleksander Hauke-Ligowski przyszedł na świat w rodzinie ziemiańskiej, która herbu „Bosak”. Niestety, jego matka zmarła tuż po jego narodzinach. W okresie II wojny światowej jego ojciec, Kazimierz Bosak-Hauke, zmuszony był do ukrywania się, co doprowadziło do sytuacji, że Aleksander został zaadoptowany przez swoją ciotkę, Antoninę Ligowską.
Po zakończeniu edukacji ukończył archeologię na Uniwersytecie Wrocławskim, a w roku 1960 wstąpił do zakonu dominikańskiego. Jego święcenia kapłańskie miały miejsce 25 czerwca 1965 roku. W ciągu swojej kariery pełnił wiele ważnych funkcji, w tym był dwukrotnie przeorem klasztoru w Poznaniu w latach 1969-1972 oraz 1980-1982. Ponadto pracował w Instytucie Tomistycznym w Warszawie od 1972 do 1980 roku oraz jako magister kleryków dominikańskich w latach 1982-1990, a także socjusz prowincjała Tadeusza Marka w latach 1990-1994. Od 2001 roku mieszkał w klasztorze w Lublinie.
Pod koniec lat 60. rozpoczął tajne podróże misyjne do Związku Radzieckiego, odwiedzając takie miasta jak Wilno, Tallinn, Ryga, Leningrad i Moskwa. Jego działalność w tym zakresie trwała regularnie aż do 1977 roku, a następnie wznowił wyjazdy w 1984. W 1991 roku zaangażował się w zakładanie dominikańskiego wikariatu generalnego, który obejmował Rosję i Ukrainę. Pełnił rolę socjusza pierwszego wikariusza generalnego dominikanów w tym regionie. W latach 1994-1998 mieszkał w Kijowie, gdzie organizował Wyższy Instytut Nauk Religijnych św. Tomasza z Akwinu.
W latach 70. brał aktywny udział w spotkaniach Klubu Inteligencji Katolickiej. W wyniku znajomości z Bohdanem Cywińskim, poprosił go o przyjęcie roli kapelana głodówki w kościele Św. Marcina w Warszawie, w celu wsparcia osób zatrzymanych przez władze komunistyczne, które były związane z Komitetem Obrony Robotników (odbywająca się w dniach 24-31 maja 1977). Aleksander uczestniczył w tej głodówce na tych samych zasadach co pozostali uczestnicy. W lutym 1978 roku podpisał deklarację Towarzystwa Kursów Naukowych.
Przypisy
- Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2005, wyd. Apostolicum, Ząbki 2006 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Mirosław Kowalczyk (duchowny) | Jarosław Roman Marczewski | Abraham Eiger | Marek Słomka | Jacek Woroniecki | Adam Bab | Tomasz Kot (jezuita) | Krzysztof Kaucha | Marian Pirożyński | Paweł Chojecki | Maria Marta Kazimiera Wołowska | Rafał Charzyński | Salomon Eiger | Kazimierz Łuszczyński | Henryk Tymoteusz Marciniak | Hubert Czuma | Urszula Michalak | Janusz KaniaOceń: Aleksander Hauke-Ligowski