Hubert Czuma

---

Życiorys

Hubert Czuma był synem Ignacego Czumy oraz Lubow z domu Szujskiej. Wchodził w skład rodziny, która miała silne wojskowe tradycje, będąc bratankiem generała Waleriana Czumy. Poza tym, Hubert miał rodzeństwo, z którego wyróżnia się Andrzej, Benedykt, Jerzy oraz Łukasz Czumowie. Jego edukacja rozpoczęła się na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie studiował przez rok.

Dnia 2 października 1948 roku, w Kaliszu, Hubert podjął pierwsze kroki ku życiu zakonnemu, wstępując do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego. Po siedmiu latach, 30 października 1955 roku, otrzymał święcenia kapłańskie w Lublinie. Jego dalsza edukacja miała miejsce w szkołach jezuickich, w tym w warszawskim Bobolanum, gdzie doskonalił swoje umiejętności teologiczne. Po ukończeniu studiów, Hubert pełnił rolę duszpasterza akademickiego oraz prefekta małego seminarium znajdującego się w Łodzi.

Od 1961 roku przez kolejne dwa lata był duszpasterzem akademickim w Gdańsku. Następnie przeniósł się do Lublina, gdzie w latach 1963–1971 pełnił rolę duszpasterza akademickiego oraz, od 1968 roku, przełożonego wspólnoty jezuickiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Wspólnie z braćmi działał aktywnie w niejawnej organizacji Ruch. Po jej dekonspiracji, Hubert w 1970 roku został tymczasowo aresztowany, a następnie przewieziony do więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Jego uwolnienie miało miejsce po przeszło sześciu miesiącach, dzięki staraniom prymasa Stefana Wyszyńskiego oraz wielu innych wpływowych osób.

Po opuszczeniu więzienia, Hubert kontynuował swoją pracę duszpasterską w Kaliszu i Bydgoszczy. W 1973 roku objął stanowisko duszpasterza akademickiego w Szczecinie, gdzie przebywał przez pięć lat. Następnie wyjechał do Rzymu, aby uczestniczyć w rocznym studium duchowości.

W latach 1977–1979 współorganizował Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, a także Studencki Komitet Solidarności w Szczecinie. W 1978 roku, podczas swojej posługi w Szczecinie, zorganizował odczyt opozycjonisty Leszka Moczulskiego, który przyciągnął około półtora tysiąca słuchaczy. Po tym wydarzeniu władze postanowiły przenieść go do Radomia, gdzie podjął pracę od 1979 roku. Należał do „Solidarności”, a po wprowadzeniu stanu wojennego poświęcił się organizacji mszy za ojczyznę oraz wsparciu dla osób represjonowanych i ich rodzin.

W latach 90. Hubert był redaktorem diecezjalnego tygodnika „Ave”, gdzie aktywnie uczestniczył w tworzeniu treści. Posiada również na koncie wiele publikacji książkowych oraz artykułów, które ukazywały się w czasopismach zarówno kościelnych, jak i świeckich.

Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie

Hubert Czuma zdobył wiele uznania i odznaczeń w ciągu swojego życia. W 1995 roku został uhonorowany honorowym członkostwem w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”, co stanowi ważny moment w jego karierze.

W 2006 roku odznaczono go Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, co podkreśla jego znaczący wkład w rozwój kraju. Dodatkowo, Czuma otrzymał tytuł honorowego obywatela kilku miast: Szczecina w 2008 roku, Radomia w 2015 oraz Lublina w 2016. Wyróżnienia te są dowodem na jego wpływ na lokalne społeczności.

W uznaniu jego zasług, uhonorowano go także Medalem Bene Merenti Civitas Radomiensis. Ponadto, jego pamięć została uczczona poprzez nadanie jego imienia jednej z ulic w Radomiu, co świadczy o trwałym śladzie, jaki pozostawił w historii tego miasta.

Wybrane publikacje

Hubert Czuma, jako autor wielu ważnych prac, wniósł znaczący wkład w polski dyskurs akademicki oraz społeczną refleksję. Oto kilka jego wybranych publikacji:

• Młodzi a problem odpowiedzialności, 1988,
• Młodzi, brońcie swej godności!, 1988,
• Wspomnienia z PRL (współautor), 2001.

---

Oceń: Hubert Czuma

---