Eugeniusz Eibisch

Kultura i sztuka

Eugeniusz Eibisch to postać o wyjątkowym znaczeniu w polskim świecie sztuki. Urodził się 30 grudnia 1896 roku w Lublinie, a jego życie zakończyło się 7 marca 1987 roku w Warszawie. Był nie tylko utalentowanym malarzem, ale również znakomitym pedagogiem, który swoją wiedzą i pasją dzielił się z przyszłymi pokoleniami artystów.

Jako profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Krakowie, Eibisch miał istotny wpływ na rozwój polskiej sztuki współczesnej. Jego prace oraz metody nauczania wniosły wiele do kształtowania młodych artystów, którzy po dziś dzień inspirują się jego twórczością.

Ważne jest, aby poznać sylwetkę Eugeniusza Eibischa oraz jego osiągnięcia, które stanowią istotny element polskiego dziedzictwa artystycznego.

Życiorys

Urodziny Eugeniusza Eibischa miały miejsce 30 grudnia 1896 roku w Lublinie. Pochodził z zasymilowanej rodziny żydowskiej, a jego ojcem był Rudolf. W młodości uczęszczał do lubelskiego Gimnazjum Miejskiego im. Stanisława Staszica, gdzie kształtował swoje zainteresowania artystyczne. Po ukończeniu szkoły kontynuował naukę, a w 1920 roku zakończył studia artystyczne na ASP w Krakowie, gdzie miał zaszczyt uczyć się pod kierunkiem wybitnych artystów, w tym Jacka Malczewskiego oraz Wojciecha Weissa.

W 1922 roku, dzięki stypendium rządu francuskiego, przeniósł się do Paryża. Tam współpracował z uznanymi artystami związanymi z École de Paris. Jego obecność w stolicy Francji zaowocowała licznymi wystawami, a w 1926 roku aktywnie uczestniczył w prezentacji twórczości wraz z członkami Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg”. Jego styl odznaczał się wyjątkową ekspresją, różniącą się od założeń tej grupy.

W Paryżu Eibisch stworzył między innymi portret pisarza Rogera Martina du Garda, późniejszego laureata Nagrody Nobla, który zainspirowany jego twórczością, opisał artystę w swojej powieści Rodzina Thibault jako angielskiego malarza o imieniu Paterson. Jego dorobek artystyczny obejmował różnorodne tematy, w tym portrety, pejzaże oraz martwe natury, a także reprezentował nurt kolorystyczny w malarstwie w latach 30. XX wieku oraz w okresie powojennym.

W 1939 roku Eibisch powrócił do Polski, osiedlając się w Krakowie, gdzie objął stanowisko profesora na tamtejszej ASP, a w latach 1945–1950 był rektorem tej uczelni. W 1950 roku był sygnatariuszem apelu sztokholmskiego, a pięć lat później otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za swoją twórczość malarską. W 1960 roku jego osiągnięcia zostały docenione w Nowym Jorku przez Fundację Solomona R. Guggenheima, która przyznała mu nagrodę za wybitne osiągnięcia w malarstwie.

Eibisch był również osobą o dużym sercu, co można zaobserwować w jego działaniach charytatywnych. Był mężem Franciszki z domu Sylber (1900–1983) i założył Fundację im. Franciszki Eibisch, której celem jest wspieranie i promocja młodych artystów malarzy. Eugeniusz Eibisch zmarł w Warszawie, a jego ciało spoczywa na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C39-2-4).

Ważniejsze prace

Wśród najważniejszych osiągnięć Eugeniusza Eibischa można wymienić kilka znaczących dzieł, które odzwierciedlają jego talent artystyczny.

  • Martwa natura z rybą (1938),
  • Rudy chłopak (1958),
  • Pejzaż z Jugosławii (1967).

Ordery i odznaczenia

Eugeniusz Eibisch był odznaczonym człowiekiem, którego osiągnięcia zostały docenione przez władze państwowe. Oto lista jego nagród:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 16 lipca 1954 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 22 lipca 1952 roku,
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, którym uhonorowano go 19 stycznia 1955 roku.

Oceń: Eugeniusz Eibisch

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:20