Halina Szymulska

---

Życiorys

Halina Szymulska, uznawana za niezwykle utalentowaną artystkę, była obdarzona głosem o specyficznym brzmieniu, określanym jako sopran spinto. Jej repertuar był bardzo rozbudowany, złożony z około tysiąca utworów wykonywanych w ich oryginalnych językach. W swoim dorobku artystycznym artystka miała również propozycje muzyki współczesnej. Niejednokrotnie jako pierwsza prezentowała dzieła polskich kompozytorów XX wieku, takich jak: Witold Lutosławski, Tadeusz Baird, Aleksander Tansman, Jerzy Lefeld, Michał Spisak oraz Kazimierz Serocki.

Na scenie akompaniowali jej znakomici polscy pianiści, w tym Tatiana Wojtaszewska, Jadwiga Szamotulska i Jerzy Lefeld. w swojej karierze, Halina Szymulska odbyła tournée, które objęło Szwajcarię, Belgię, Rumunię, Czechosłowację oraz Niemcy. Po zmaganiach z poważną chorobą, artystka zdecydowała się zakończyć koncertową działalność, skupiając się na tworzeniu nagrań archiwalnych i płytowych. Jej twórczość znajdowała się pod patronatem polskiej agencji artystycznej „Pagart”.

Edukacja

Na początku swojej drogi artystycznej, Szymulska uczyła się śpiewu prywatnie pod okiem profesora Tadeusza Markowskiego. Lata 1945-1951 spędziła w lubelskim liceum operowym, które później przekształcono w Państwową Szkołę Muzyczną, studiując pod kierunkiem Marii Borer-Wyleżyńskiej. Po ukończeniu liceum i zdobyciu dyplomu z wyróżnieniem, rozpoczęła pracę w chórze Polskiego Radia, który zorganizował Jerzy Kołaczkowski w Warszawie, a następnie dołączyła do chóru Filharmonii Narodowej. Równocześnie rozwijała swój warsztat pod okiem Ady Sari (1951–1968) oraz Ewy Bandrowskiej-Turskiej.

W 1964 roku, artystka zdobyła stypendium od rządu francuskiego, z rekomendacji Michała Spisaka. Wówczas rozpoczęła studia w École Normale de Musique de Paris, gdzie uczyła się pod okiem profesora Pierre’a Bernaca, skupiając się na muzyce współczesnej. Dodatkowo, miała możliwość uczestniczenia w kursie mistrzowskim dla wokalistów prowadzonym przez Noémie Pérugia.

Kariera

Halina Szymulska nawiązała bliską współpracę z chórem Polskiego Radia, gdzie występowała jako solistka, nagrywając szereg pieśni zarówno kompozytorów polskich, jak i zagranicznych. Jej interpretacje muzyki francuskiej wzbudziły zainteresowanie polskiego kompozytora Michała Spisaka. W tym czasie artystka miała możliwość nagrania utworów dla Francuskiego Radia i Telewizji ORTF, w tym dzieł polskich i francuskich kompozytorów.

W 1965 roku, pracując pod okiem prof. Pierre’a Bernaca, przygotowała nowy program, który składał się z pieśni Witolda Friemanna, Szymona Laksa, Witolda Lutosławskiego, Claude’a Debussy’ego, Gabriela Faurégo oraz Duparca. Utwory te, na rekomendację Bernaca, również zostały nagrane dla francuskiego radia. Podczas swojej drugiej wizyty w Paryżu, artystka nawiązała przyjaźnie z kilkoma polskimi kompozytorami, takimi jak Michał Spisak, Szymon Laks oraz Aleksander Tansman. Warto podkreślić, że niektóre z tych utworów były dedykowane specjalnie dla niej, co stanowi dodatkową nobilitację jej kariery.

---

Oceń: Halina Szymulska

---