Jadwiga Jasielska

Jadwiga była najstarszą córką Roberta Tadeusza Jasielskiego, dyrektora Oddziału Banku Handlowego w Poznaniu oraz oficera, który brał udział w I wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej, będąc zweryfikowanym jako kapitan piechoty. Jej matka, Maria Teresa z domu Wilczyńska, była nauczycielką. W rodzinie była także jej siostra – Maria Anna Jasielska-Rudnicka, również doktorem medycyny. Jadwiga doczekała się dwóch córek, bliźniaczek - Barbary i Zofii.

Jej mąż, Jan Drabik, był absolwentem Politechniki Lwowskiej i pełnił funkcję Dyrektora Technicznego w Zakładach Cegielskiego w Poznaniu. Jan był również synem Władysława, nauczyciela, który zginął z rąk hitlerowców w Czarnym Lesie pod Pawełczem.

W latach młodzieńczych Jadwiga ukończyła Państwową Średnią Szkołę Żeńską im. Dąbrówki w Poznaniu i rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Po nagłej śmierci ojca w 1934 roku, jej matka postanowiła przenieść się z córkami na Kresy Wschodnie, do Stanisławowa, co miało istotny wpływ na ich dalsze życie. W nowym miejscu, Jadwiga kontynuowała swoją edukację na Uniwersytecie Lwowskim, jednak wybuch II wojny światowej przerwał jej studia.

W czasie wojny Jadwiga zaangażowała się w działalność Związku Walki Zbrojnej. Niestety, wkrótce została aresztowana przez gestapo w Stanisławowie i przetrzymywana w więzieniach na Bnińskiego oraz we Lwowie na Łąckich. Jej cierpienia nie skończyły się tam - trafiła do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie została zarejestrowana pod numerem 64159, a następnie przewieziona do Bergen-Belsen.

Po wojnie wróciła do Polski i wznowiła studia, kończąc je w 1947 roku. Otrzymała dyplom lekarza (dyplom L. 307) oraz obroniła doktorat. W 1951 roku połączyła swoje życie małżeństwem z Janem Drabikiem.

W twórczości Jadwigi, jej wiersze obozowe zostały zebrane przez Konrada Strzelewicza w publikacji „Polskie wiersze obozowe i więzienne 1939–1945 w Archiwum Aleksandra Kulisiewicza”, wydanej przez Krajową Agencję Wydawniczą w Krakowie. Oprócz wierszy, zachowały się również listy, które pisała z Auschwitz, dokumentujące jej doświadczenia i cierpienie w obozie.