Szczęsny Leszek Zgliczyński

---

Życiorys

Leszek Zgliczyński studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie w latach 1932–1938. W 1934 roku został członkiem korporacji studenckiej Konwent Polonia. Po rozpoczęciu II wojny światowej, osiedlił się w osadzie Głusk, znajdującej się w pobliżu Lublina. Tam, w okresie od 1939 do 1944 roku, prowadził swoją prywatną praktykę lekarską.

W 1944 roku Zgliczyński został wcielony do II Armii Wojska Polskiego, gdzie służył jako porucznik, a służbę zakończył w 1946 roku. Po wojnie rozpoczął pracę w Katedrze Radiologii Lekarskiej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1950 roku w Akademii Medycznej w Warszawie. W latach 1947–1948, jako stypendysta Światowej Organizacji Zdrowia, odbył staże w Stanach Zjednoczonych, w takich instytucjach jak Columbia University w Nowym Jorku, University of Illinois w Chicago oraz Mayo Clinic w Rochester.

Od 1953 do 1960 roku był związany z Instytutem Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich, gdzie pełnił rolę zastępcy dyrektora. W latach 1954–1955 kierował Katedrą Radiologii w Hamhhungu, pracując w Szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża w Korei Północnej. Następnie, w latach 1964–1969, zajmował stanowisko prodziekana Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie, a w latach 1970–1980 był dyrektorem Instytutu Radiologii.

Leszek Zgliczyński uzyskał stopień doktora nauk medycznych w 1948 roku, a doktora habilitowanego w 1954 roku. W 1964 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1974 roku profesorem zwyczajnym. W swojej karierze był członkiem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Radiologicznego, gdzie w latach 1970–1974 pełnił funkcję przewodniczącego zarządu głównego. Dodatkowo, był członkiem Rady Naukowej przy ministrze zdrowia oraz Rady Naukowej Centrum Zdrowia Dziecka.

W latach 1966–1980 Zgliczyński był członkiem Komisji Radiologii oraz Komitetu Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk. W okresie 1970–1980 pełnił rolę krajowego specjalisty w dziedzinie radiologii oraz pracował jako ekspert Światowej Organizacji Zdrowia, zajmując się szkoleniem podyplomowym. W 1972 roku został mianowany rektorem Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie pełnił tę funkcję do 1979 roku. Jako rektor zainicjował utworzenie II Wydziału Lekarskiego oraz rozpoczął budowę kliniki przy ul. Banacha.

Był autorem oraz współautorem ponad 100 publikacji, a także redaktorem czterech edycji podręcznika pt. Radiologia. Promotor aż 32 prac doktorskich. Po zakończeniu kariery naukowej, Leszek Zgliczyński został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 233-2-15).

Odznaczenia

Leszek Zgliczyński, w trakcie swojej kariery, zdobył wiele prestiżowych odznaczeń, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w dziedzinę radiologii oraz edukację. Poniżej przedstawiamy zarys jego osiągnięć w zakresie odznaczeń:

• Medal „Za zasługi dla radiologii” (1986),
• Zasłużony Nauczyciel PRL (1980),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973),
• Order Sztandaru Pracy KRLD (1958),
• Złoty Krzyż Zasługi (1955).

---

Oceń: Szczęsny Leszek Zgliczyński

---