Anicety Renier

Medycyna i zdrowie

Anicety Renier, znany również pod różnymi nazwiskami takimi jak Renjer, Regnier, Reniger czy Renjé, był postacią wyjątkową w polskiej historii. Urodził się około 1804 roku, a zmarł 24 grudnia 1877 roku w Wilnie.

Jako polski lekarz zdrojowy oraz przyrodnik, Renier pozostawił znaczący ślad w dziedzinie medycyny oraz nauk przyrodniczych. Jego osiągnięcia nie ograniczały się jedynie do pracy w tych sferach. Był również aktywnym uczestnikiem powstania listopadowego, co pokazuje jego zaangażowanie w sprawy niepodległościowe.

Dodatkowo, pełnił rolę działacza politycznego, a także bibliotekarza Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego, co potwierdza jego zaangażowanie w rozwój społeczeństwa i nauki w swoim regionie.

Życiorys

Anicety Renier przyszedł na świat prawdopodobnie w Lublinie, a jego ojcem był Feliks, co niekiedy bywa mylone z Mikołajem. W 1831 roku ukończył studia medyczne w Uniwersytecie Wileńskim, zdobywając tytuł kandydata medycyny i chirurgii. Jego życiorys jest również wyraźnie związany z wydarzeniami historycznymi, bowiem brał udział w powstaniu listopadowym.

Od 1832 do 1842 roku pełnił funkcję lekarza zdrojowego w znanych uzdrowiskach Birsztany i Druskieniki. W Wilnie prowadził tajną bibliotekę polską, która stała się kluczowym centrum antycarskiej propagandy w tym regionie. Jego zaangażowanie w aktywności polityczne doprowadziło do aresztowania w lutym 1846 roku, gdzie został skazany przez sąd wojenny na piętnaście lat ciężkich robót, a następnie zesłany do Aleksandrowskiego Zawodu w pobliżu Irkucka, choć inne źródła podają Nerczyńsk jako miejsce jego zesłania.

W 1857 roku, po wielu latach nieobecności, zdobył amnestię i powrócił do Wilna, gdzie kontynuował swoje życie aż do śmierci w 1877 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Na Rossie. Żonaty był z Reginą z Bennetów, która żyła w latach 1820–1905.

Wybrane prace

Oto wybrane dzieła znanego litewskiego krytyka i historyka Anicety Reniera, które stanowią istotny wkład w rozwój literatury i badań historycznych.

  • Postrzeżenia nad krytyką historii litewskiej, Bibljoteka Warszawska, 1842,
  • O wodach mineralnych Druskiennickich, Tygodnik Petersburski nr 42, ss. 231-234 (10/22.6.1842).

Przypisy

  1. a b Teresa Ostrowska: „Renier Anicety (1804-1877)” W: Polski Słownik Biograficzny T. XXXI, 1988 r., s. 109-110
  2. Dawid Fajnhauz: Anicety Renier – zapomniany działacz tajnego bibliotekarstwa polskiego w XIX wieku. Przegląd Biblioteczny 26 (1), ss. 173-180, 1958 r.
  3. Krystyna Kowalska. „Renier, Anicety” W: Stanisław Feliksiak (red.): Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987 r., ss. 449-450

Oceń: Anicety Renier

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:22