Tadeusz Szamota

---

Życiorys

Tadeusz Szamota urodził się w rodzinie Stanisława i Janiny z Witkowskich. W 1916 roku ukończył gimnazjum Konopczyńskiego w Warszawie, a podczas studiów, w 1917 roku, zaangażował się w działania w Kole im. Staszica, organizując strajk akademicki. W 1918 roku był członkiem Polskich Organizacji Wojskowych (POW). Od 12 listopada 1918 do 18 maja 1921 roku pełnił służbę w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył jako ułan w I Szwadronie Województwa Warszawskiego, a następnie został podchorążym w szpitalu w Tarnowie.

W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. Mianowano go na stopień podporucznika rezerwy 1 stycznia 1920 roku, przydzielając do kadry zapasowej 4 Szpitala Okręgowego. W 1925 roku ukończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Po zakończeniu edukacji objął stanowisko dyrektora szpitala powiatowego w Ostrołęce i Sieradzu. W listopadzie 1926 roku powrócił do Warszawy, gdzie został asystentem Szpitala Dzieciątka Jezus oraz lekarzem warszawskiej Kasy Chorych.

Tadeusz Szamota był aktywnym członkiem wielu organizacji, w tym Koła Medyków, A.Z.S., BBWR, towarzystwa „Przystań”, Polskiej Macierzy Szkolnej, Związku Strzeleckiego oraz Związku Oficerów Rezerwy RP. Był również członkiem Związku Lekarzy Państwa Polskiego.

W lutym 1938 roku spisał swoje wspomnienia i refleksje, które zostały opublikowane w 1939 roku w Pamiętnikach lekarzy. W 1939 roku został zmobilizowany do wojska. Po agresji ZSRR na Polskę, w niejasnych okolicznościach, trafił do niewoli sowieckiej i był przetrzymywany w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku padł ofiarą zbrodni dokonanej przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Obecnie znajduje się tam oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie, otwarty 17 czerwca 2000 roku. Tadeusz Szamota figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod numerem 3758.

5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie mianował go kapitanem. Informacja ta została ogłoszona 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas ceremonii „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

Tadeusz Szamota był mężem Czesławy z Kosińskich herbu Rawicz, która żyła w latach 1900-1930. Zajmowała się filozofią, zdobijając doktorat w tej dziedzinie. Czesława była córką inżyniera Juliana Kosińskiego herbu Rawicz (1866-1941) oraz Anny z Izerowiczów.

Ich związek zaowocował dwójką dzieci. Hanna Aleksandra (1926-2019) oraz Marek (1925-1944) byli bohaterami wydarzeń związanych z powstaniem warszawskim, gdzie aktywnie brali udział w walkach o wolność.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Szamota został odznaczony licznymi wyróżnieniami, które świadczą o jego zasługach oraz oddaniu dla kraju. Wśród nich znajdziemy:

• krzyż Walecznych,
• złoty krzyż zasługi,
• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości.

---

Oceń: Tadeusz Szamota

---