Kościół rektoralny Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie

---

Historia, architektura i wyposażenie

W I połowie XVII wieku Zofia Daniłłowiczowa postanowiła ufundować klasztor dla zakonu Karmelitanek bosych, a także świątynię, która nosi wezwanie Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Prace budowlane wystartowały w 1644 roku, wówczas klasztor wraz z kościołem stworzyły czworokąt wokół wewnętrznego dziedzińca.

W 1807 roku Karmelitanki bose przeniosły się do nowego klasztoru, który wcześniej był siedzibą zakonnic z kościoła św. Józefa, obecnie zaś administrują tym miejscem ojcowie karmelici bosi. W późniejszych latach część klasztoru zamieniono na szpital, a pozostałe zakonnice miały do dyspozycji jedną czwartą budynków.

W 1826 roku, po przeprowadzeniu działań restauracyjnych zabudowań klasztornych, do Lublina sprowadzone zostały szarytki, które zorganizowały w klasztorze szpital oraz przytułek dla sierot. Niepokojący proces kasaty zakonów w 1864 roku doprowadził do znacznego zmniejszenia liczby zakonnic, które ograniczyły się do zaledwie sześciu.

Budowa świątyni, która prowadziła równolegle z klasztorem, miała miejsce w latach 1646-1650. Ukończono ją na początku XVIII stulecia. Dzięki przedłużającemu się procesowi budowy, kościół prezentuje odmienne style, a fasada, pozbawiona wieży, została wzniesiona w sposób bardzo podstawowy, oddając charakter renesansu lubelskiego. Rzut świątyni przypomina krzyż o nierównych ramionach, a także zawiera dwie zakrystie, co jest typowe dla stylu barokowego.

Świątynia została konsekrowana 7 września 1721 roku przez biskupa lwowskiego Feliksa Sznawskiego, co upamiętnia tablica umieszczona nad głównymi drzwiami. Wyposażenie świątyni, świadczące o stylu barokowym, obejmuje ołtarz główny oraz cztery ołtarze boczne, a także ambonę.

---

Oceń: Kościół rektoralny Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie

---