Leopold Borkowski

---

Kariera zawodowa

Leopold Borkowski, utalentowany artysta, swoją karierę zawodową rozpoczął w teatrach, które na stałe wpisały się w historię polskiej sceny teatralnej. Oto jego najważniejsze etapy rozwoju:

• 1934–1936: Teatr Wołyński im. Juliusza Słowackiego w Łucku,
• 1946–1947: Teatr Domu Żołnierza w Lublinie,
• 1947–1948: Teatr Muzyczny im. Żołnierza Polskiego w Lublinie,
• 1948–1950: Prywatny Teatr Muzyczny w Lublinie,
• 1950–1952: Ludowy Teatr Muzyczny w Warszawie,
• 1961–1962: Teatr Powszechny w Warszawie,
• 1965–1966: Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze,
• 1966–1970: Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie,
• 1971–1978: Teatr Komedia w Warszawie.

Filmografia

Filmografia Leopolda Borkowskiego obejmuje ważne osiągnięcia w jego karierze filmowej. Przez lata swojej działalności wystąpił w licznych projektach, które zdobyły uznanie zarówno krytyków, jak i widzów. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego filmów.

Rok	Tytuł filmu	Rola	Reżyser
1948	The Search	Joel Markowsky	Fred Zinnemann
1979	Racławice. 1794	_	Lucyna Smolińska, Mieczysław Sroka
1981	Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy	(odc. 4-5)	Jerzy Sztwiertnia

Teatr

Leopold Borkowski miał zaszczyt brać udział w licznych produkcjach teatralnych, które były istotnym elementem jego kariery. Poniżej przedstawiamy zestawienie niektórych z nich, w których grał szeregową rolę, wzbogacając je o istotne informacje dotyczące autorów, reżyserów oraz charakterów postaci.

• W 1948 roku zagrał w Weselu Figara, dziele Pierre’a Beaumarchaisa, pod reżyserią Czesława Strzeleckiego, jako Bazyli,
• Rok później, w 1949 roku, wystąpił w Chacie za wsią, autorstwa Zygmunta Noskowskiego, reżyserii Czesława Strzeleckiego, w roli Tumrego,
• Tego samego roku zagrał również w Pięknej Helenie, utworze Jacquesa Offenbacha, pod reżyserią Kazimierza Dembowskiego, jako Achilles,
• W produkcji Romans z wodewilu z 1949 roku, autorstwa Władysława Krzemińskiego, pod reżyserią Kazimierza Dembowskiego, zagrał Witolda,
• W 1950 roku zagrał w Baronie cygańskim, dziele Johanna Straussa (syna) w reżyserii Kazimierza Dembowskiego, wcielając się w postać generała Piotra Homonaya,
• Także w 1950 roku wystąpił w przedstawieniu Zaczyna się Nowy Rok, autorstwa Jana Brzechwy, w reżyserii Klimy Krymkowej, jako Murarz I,
• W 1951 roku grał w Wesołym pojedynku, utworze Joanny Gorczyckiej, reżyserowanym przez Zbigniewa Sawana, jako Jędrek,
• Tego samego roku wystąpił w Szelmostwach Skapena Moliera, reżyserowanych przez Zbigniewa Sawana, gdzie zagrał Leandera,
• W 1952 roku rolę Tonino odegrał w Wachlarzu, dziele Carla Goldoniego, pod reżyserią Maryny Broniewskiej,
• W 1960 roku gościł w Barberynie, autorstwa Alfreda de Musset, reżyserowanej przez Stanisława Kwaskowskiego, jako Marszałek dworu,
• W 1961 roku Borkowski pojawił się w Zmartwychwstaniu, dziele Lwa Tołstoja, reżyserowanym przez Adama Hanuszkiewicza, grając rolę Chłopa II, Dozorcę więzienia oraz Sędziego II,
• W 1966 roku zagrał Inspektora w Nocnej opowieści, której autorem był Krzysztof Choiński, reż. Zbigniew Stok,
• Jeszcze w 1966 roku zagrał Inspektora w Egzaminie, dziele Jana Pawła Gawlika, reżyserii Zbigniewa Maka,
• Rok 1967 przyniósł rolę Policjanta w Kłamczuchy, autorstwa Maurice’a Hannequina, pod reżyserią Zbigniewa Maka,
• W tej samej produkcji Borkowski zagrał również Piatiorkina w Wassa Żelezowna Maksima Gorkiego, reżyserowanym przez Jolantę Zielińską,
• W 1967 roku wystąpił także jako Herszt w Ali Baba i 40 rozbójników, napisanym przez Janusza Kłosińskiego i Janusza Słowikowskiego, reżyserii Przemysława Zielińskiego,
• W 1968 roku wziął udział w W czepku urodzonej, dziele Zdzisława Skowrońskiego, pod reżyserią Stefanii Domańskiej, gdzie grał radzieckiego reżysera,
• Kolejne jego występy to rola Wilkosza w Uciekła mi przepióreczka z 1968 roku, dziele Stefana Żeromskiego, reżyserii Jolanty Ziemińskiej,
• W 1969 roku pojawił się w Pamiętniku szubrawca Aleksandra Ostrowskiego, reżyserowanym przez Stefanię Domańską, grając Mamajewa oraz Służącego Mamajewa,
• W tej samej produkcji Borkowski odegrał także Wawrzynca w Cud mniemany, czyli Krakowiacy i górale Wojciecha Bogusławskiego, pod reżyserią Bohdana Głuszczaka,
• Udział w Świętoszku Moliera, reżyserowanym przez Stefanię Domańską, sprawił, że zagrał Oficera gwardii w 1969 roku,
• W 1970 roku zagrał w Edwardzie II Christophera Marlowe’a, którego reżyserował Jan Błeszyński, odgrywając Lancastra oraz Matrevisa,
• Trzy lata później, w 1973 roku, wystąpił w Ferdynandzie Wspaniałym autorstwa Ludwika Jerzego Kerna, reżyserii Zbigniewa Czechowskiego, gdzie odegrał ojca,
• W 1975 roku ponownie wziął udział w W czepku urodzonej, tym razem w reżyserii Krystyny Sznerr, grając w roli reżysera radzieckiego,
• W 1976 roku można było zobaczyć go w Cafe pod Minogą, której autorem był Stefan Wiechecki, reżyserowanym przez Tadeusza Cyglera, jako Niemiec,
• Później, w 1977 roku, zagrał Paplusia w Królewnie Śnieżce, której autorami byli Jerzy Wittlin i Jerzy Rakowiecki, reżyserowanym przez Romualda Szejda,
• W ostatniej produkcji, w 1978 roku, wystąpił w Gwałcie, co się dzieje! autorstwa Aleksandra Fredry, której reżyserem była Olga Lipińska.

Teatr Polskiego Radia

W latach 1959-1985 Leopold Borkowski brał udział w licznych produkcjach Teatru Polskiego Radia, które znacząco wpłynęły na jego karierę aktorską. Lista jego ról jest imponująca i pokazuje różnorodność współpracy z uznanymi twórcami.

• 1959: Niezawodny system,
• 1960: Ostatni koncert,
• 1966: Autostrada (autor: Henryk Bardijewski, reżyseria: Zbigniew Kopalko) jako Kierowca autobusu,
• 1967: Horsztyński (autor: Juliusz Słowacki, reżyseria: Zbigniew Kopalko) jako Sługa hetmana,
• 1968: Ciotunia (autor: Aleksander Fredro, reżyseria: Zbigniew Kopalko) jako Jan,
• 1969: Jądro ciemności (autor: Joseph Conrad, reżyseria: Zbigniew Kopalko),
• 1970: Trzy opowieści (autor: Ksawery Pruszyński, reżyseria: Zbigniew Kopalko) jako Czołgista II,
• 1973: Ivetta (reżyseria: Zbigniew Kopalko) jako Partyzant,
• 1973: Miłosierdzie gminy (autor: Maria Konopnicka, reżyseria: Zbigniew Kopalko) jako Wallauer,
• 1985: Dzieje grzechu, odcinek 3 (autor: Stefan Żeromski, reżyseria: Juliusz Owidzki) jako Student.

Ta różnorodność ról potwierdza jego talent i wszechstronność jako aktora, który z powodzeniem odnajdywał się w różnych gatunkach literackich oraz reżyserskich wizjach.

---

Oceń: Leopold Borkowski

---