Leszek Ceremużyński

---

Życiorys

Leszek Ceremużyński urodził się w Polsce. Maturę zdał w 1950 roku w Żyrardowie. W latach 1950–1955 studiował na Wydziale LekarskimAkademii Medycznej w Warszawie. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako lekarz na mocy nakazu Ministra Zdrowia. W okresie 1957–1959 pełnił służbę wojskową w szpitalu w Żarach. Następnie pracował jako lekarz rejonowy w Warszawie oraz jako wolontariusz w IV Klinice Chorób Wewnętrznych AM, której kierownikiem był Zdzisław Askanas. W 1960 roku Ceremużyński zdobył tytuł asystenta.

W 1965 roku, po napisaniu rozprawy pod kierunkiem Askanasa, uzyskał stopień doktorski w dziedzinie nauk medycznych. Następnie, w 1970 roku, na podstawie swojego dorobku naukowego, jak również monografii zatytułowanej „Katecholaminy we krwi i w moczu, czynność tarczycy i kory nadnerczy oraz poziom insuliny w zawale serca o dobrym i złym przebiegu”, został uhonorowany stopniem doktora habilitowanego. Otrzymał również stanowisko p.o. Zastępcy ds. Naukowych Dyrektora Instytutu Kardiologii AM w Warszawie.

Ceremużyński odbył liczne staże naukowe oraz kliniczne w renomowanych ośrodkach kardiologicznych w miastach takich jak Londyn, Edynburg, Praga, Budapeszt i Berlin. W 1974 roku został ordynatorem w Szpitalu Grochowskim w Warszawie, gdzie utworzył placówkę dydaktyczną dla Akademii Medycznej. W latach 1975–1983 pełnił funkcję Specjalisty Miasta Stołecznego Warszawy w dziedzinie kardiologii.

Jego praca naukowa została doceniona, gdy w 1984 roku Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1993 roku profesora zwyczajnego nauk medycznych. Ceremużyński objął kierownictwo II Kliniki Kardiologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego. W swojej karierze wypromował 18 doktorów oraz był opiekunem 3 habilitacji. Wiele z tych osób uzyskało później samodzielność naukową, w tym Mirosław Dłużniewski, Andrzej Budaj, Piotr Kułakowski, Tomasz Jaxa-Chamiec oraz Bronisław Bednarz.

W ciągu wielu lat Ceremużyński organizował w Teatrze Polskim w Warszawie konferencje dydaktyczne „Kardiologia światowa”, które przyciągały średnio około 1000 uczestników. Został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności.

Na początku lat 70. pełnił funkcję sekretarza Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, a od roku 1986 był wiceprezesem, by w latach 1990–1995 pełnić rolę prezesa. Po zakończeniu kadencji został członkiem honorowym towarzystwa. Był redaktorem naczelnym periodyku „Kardiologia Polskiej”. Należał do wielu europejskich i amerykańskich towarzystw kardiologicznych, w tym do European Society of Cardiology oraz American College of Cardiology.

Ceremużyński zasiadał w Radzie Naukowej przy Ministrze Zdrowia (1976–1980), Komisji Patofizjologii PAN (1974–1980) oraz Radzie Naukowej Instytutu Kardiologii (1980–1990). Był synem Jadwigi i Mieczysława oraz mężem kardiolożki Krystyny Cedro-Ceremużyńskiej. Niestety, zginął w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym. Został pochowany na Cmentarzu w Pyrach w Warszawie.

W 2009 roku pośmiertnie uhonorowano go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Leszek Ceremużyński

---