Podzamcze (Lublin)

---

Historia

Obszar, który znamy dzisiaj jako Podzamcze, ma swoją historię sięgającą średniowiecza. Pierwotnie był on notowany jako Podgrodzie, a nazwa Podzamcze pojawiła się w dokumentach już w 1555 roku. Od XIV wieku teren ten stał się ważnym miejscem dla społeczności żydowskiej, której obecność była znacząca. Obszar ten miał swoje naturalne granice – zachodnią stanowił Staw Żydowski, północną – rzeka Czechówka, a południową oraz wschodnią – Wielki Staw Królewski.

Ulica Szeroka, jedna z najstarszych w Podzamczu, przyciągała najzamożniejszych Żydów lubelskich, a także była miejscem, gdzie miał siedzibę Sejm Czterech Ziem. Nieopodal znajdowała się ulica Jateczna, która była centrum życia religijnego, gromadząc takie obiekty jak Wielka Synagoga, jesziwa oraz mykwa.

Dnia 15 lipca 1595 roku, dzięki przywilejowi, Podzamcze uzyskało prawo do organizacji samorządu na podstawie prawa magdeburskiego, a to prawo potwierdził Jan II Kazimierz Waza w 1664 roku. Odrębny status jurydyki został usankcjonowany przez Zygmunta III Wazę 22 marca 1614 roku. Niestety, w 1655 roku miejscowość ucierpiała podczas najazdu wojsk kozacko-moskiewskich, co miało destrukcyjny wpływ na jej rozwój.

W 1794 roku Podzamcze stało się integralną częścią Lublina. W tragicznym okresie II wojny światowej, w latach 1942–1943, Podzamcze stało się miejscem okrutnych wydarzeń, gdy wojska III Rzeszy przeprowadziły eksterminację lokalnej ludności żydowskiej. W wyniku tych wydarzeń, cała dzielnica została zniszczona, a cenne zabytki i architektura Podzamcza niestety nie przetrwały do dzisiaj.

---

Oceń: Podzamcze (Lublin)

---