Bronowice (Lublin)

---

Historia

Bronowice, znane z różnych nazw w przeszłości, w tym „Brunouicze ar.”, „Brunowicze” oraz „Bronowicze”, to miejscowość zlokalizowana na południe od Lublina. W średniowiecznych czasach wchodziły w skład powiatu lubelskiego oraz parafii Lublin. W 1342 roku Kazimierz III Wielki dokonał sprzedaży Bronowic wójtowi lubelskiemu, co było jednym z kluczowych momentów w historii tej wsi.

W 1409 roku dziedzicami Bronowic byli Ocalicza z Bronowic oraz bracia Pecz i Marcin. Z kolei w 1457 roku na czoło historii wsi wysunęła się Anna Goczałkówna. Dalsze losy Bronowic były kształtowane przez działania podkomorzego lubelskiego, który w 1461 roku ustanowił granice między Bronowicami a wsią Tatary. Te granice biegły od niwy za szpitalem lubelskim do Czechówki, co znacząco wpływało na rozwój regionu.

W latach 1470–1480 wieś płaciła plebanowi lubelskiemu dziesięcinę z folwarku, która wynosiła 4 grzywny. Zakup Bronowic przez rajców lubelskich nastąpił w 1504 roku od synów nieżyjącego już Stanisława Morsztyna, wójta lubelskiego, co oznaczało nowy rozdział w jej historii. W 1530 roku ustalone granice Bronowic z Tatarami obejmowały tereny od Bystrzycy przez staw, aż do drogi prowadzącej z Dziesiątej do Lublina.

W dziewiętnastym wieku, na obszarze Bronowic, stworzono Park Bronowicki, a w XX wieku, naprzeciw tego parku, wzniesiono Kościół pw. św. Michała Archanioła. Te inwestycje świadczą o dynamicznym rozwoju tej części Lublina.

W latach 30. XX wieku Bronowice były postrzegane jako jedna z najbardziej niebezpiecznych dzielnic Lublina, co kontrastuje z dzisiejszym obrazem tej okolicy, która zyskała nowe znaczenie społeczne i kulturalne.

Administracja

Granice administracyjne dzielnicy Bronowice są szczegółowo określone w statucie uchwalonym 19 lutego 2009 roku. Obszar ten rozciąga się na wymienione w dokumentach linie graniczne, które są następujące: od północnej strony wyznacza je rzeka Bystrzyca, a następnie biegnie przez ulicę Mieszczańską w kierunku torów kolejowych PKP, gdzie granica przechodzi wzdłuż torów. Od strony wschodniej granice tworzą ulice A. Walentynowicz oraz H. Ordonówny. Na południu, granicą Bronowic jest ul. Droga Męczenników Majdanka, natomiast od zachodu obszar ogranicza Czerniejówka.

Bronowice zajmują powierzchnię wynoszącą 2,51 km². Z danych opublikowanych na dzień 30 czerwca 2018 roku wynika, że na pobyt stały w Bronowicach było zarejestrowanych 14 683 mieszkańców.

---

Oceń: Bronowice (Lublin)

---