Rury (Lublin)

---

Historia

Na przełomie XV i XVI wieku rozpoczęto budowę wodociągu, który wiódł z Wrotkowa do Lublina. Ta inwestycja miała na celu dostarczenie wody dla mieszkańców miasta, a jednocześnie przyczyniła się do nadania nowej nazwy obszarom folwarcznym, które zaczęły być określane jako Rury. W XVI wieku obok Rur Świętoduskich wyłoniły się również Rury Jezuickie, które stały się własnością zakonu jezuitów osiadłych w Lublinie w 1582 roku. Dalszy rozwój miejscowości w XVII i XVIII wieku doprowadził do powstania Rur Bonifraterskich, związanych z folwarkiem bonifratrów zajmujących się opieką nad szpitalem psychiatrycznym na Czwartku, oraz Rur Brygidkowskich, należących do sióstr brygidek, które osiedliły się w Lublinie w 1426 roku.

W rezultacie tych zmian, zakony, które osiedliły się w Lublinie pomiędzy XV a XVIII wiekiem, zaczęły zagospodarowywać tereny położone na południowy zachód od miasta, tworząc tam osiedla folwarczne. Trasy przechodzące przez Rury prowadziły w kierunku miejscowości takich jak Wilkołaz, Kraśnik oraz na wschód do Jarosławia, Rzeszowa, a także przez Konopnicę, Bełżyce oraz Opole. Na przestrzeni lat, osadnictwo koncentrowało się nad rzeką oraz wzdłuż ul. Nadbystrzyckiej, gdzie niegdyś mogły znajdować się liczne zabudowy pofolwarczne. Jeszcze niedawno, do XX wieku, na tych terenach rozwijało się cegielnictwo, jednak cegielnię „Rury” zamknięto w 1970 roku, a piaski w okolicy były długo eksploatowane przez lokalną społeczność.

Od początku XX wieku wieś Rury zaczęła być wchłaniana przez rozwijającą się zabudowę miejską. Obszary, które kiedyś charakteryzowały się działalnością rolniczą oraz cegielnianą, zyskały nowe znaczenie, przede wszystkim dzięki Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, która rozpoczęła rozwój osiedli od 1957 roku. Powstały w ten sposób kompleksy mieszkań, które zmieniły krajobraz Rur.

Warto również wspomnieć o tragicznym wydarzeniu z lata 1940 roku, kiedy wąwóz położony w pobliżu Rur Jezuickich (obecnie część parku „Rury”, leżącego na granicy z osiedlem im. B. Prusa oraz z Czubów) został użyty przez Niemców jako miejsce egzekucji polskich więźniów politycznych. W okresie od 29 czerwca do 15 sierpnia 1940 roku, funkcjonariusze SS i policji niemieckiej przeprowadzili tam pięć egzekucji, w wyniku których życie straciło co najmniej 450 Polaków, którzy zostali przywiezieni z więzienia na Zamku Lubelskim. Ofiary owego tragicznego wydarzenia są upamiętnione granitowym pomnikiem.

Administracja

Granice dzielnic administracyjnych Rur zostały precyzyjnie określone przez statut tej dzielnicy, który został uchwalony 19 lutego 2009 roku. W północnej części, granice wyznaczają: ulica Nadbystrzycka, ulica Głęboka oraz ul. Plażowa. Wschodnią granicę stanowi Bystrzyca oraz ulica Nadbystrzycka.

Od południa granice Rur tworzy wąwóz, a od zachodu granice przebiegają przez: ulicę Armii Krajowej, ulicę Bohaterów Monte Cassino oraz ul. Bohaterów Monte Cassino w kierunku ul. Krasińskiego, następnie ul. Krasińskiego, aż do ulicy Zana, po czym kontynuuje na ul. Balladyny, aż do ul. Głębokiej.

Całkowita powierzchnia Rur wynosi 3,61 km². Na dzień 30 czerwca 2018 roku, na pobyt stały w tej dzielnicy zarejestrowanych było 28 781 osób.

---

Oceń: Rury (Lublin)

---