Emil Plage

Warto zaznaczyć, że Emil był synem Alberta i Anny Justyny z domu Gede, którzy od 1860 roku prowadzili warsztat kotlarski przy ul. Bernardyńskiej, specjalizujący się w produkcji aparatury dla gorzelni. Po ponad trzydziestu latach działalności, mały zakład przekształcił się w nowoczesną fabrykę, co miało miejsce po tym, jak Emil w 1897 roku odkupił go od swojego ojca.

W roku 1899 Emil przeniósł swoją fabrykę do nowego budynku, znajdującego się na działce zakupionej od majątku Bronowice, co miało duże znaczenie dla dalszego rozwoju działalności. Nowa fabryka była nowoczesna jak na ówczesne czasy, posiadała zakład mechaniczny oraz dwie kotlarnie: miedzianą i żelazną. W tym okresie wykorzystywano maszynę parową o mocy 16 KM.

W początkach 1899 roku , Emil Plage zainaugurował działalność spółki z Teofilem Laśkiewiczem. Aby zapewnić rozwój przedsiębiorstwa, spółka została zarejestrowana na 10-letni okres pod nazwą „Zakłady Mechaniczne E. Plage i T. Laśkiewicz” w Lublinie. W kolejnych latach firma rozwijała się i dostosowywała swoją ofertę, poszerzając asortyment o produkcję kotłów dla różnych gałęzi przemysłu.

Od 1907 roku zakład rozpoczął masową produkcję kotłów parowych o niskim i wysokim ciśnieniu, które były wykorzystywane w cukrowniach oraz cementowniach. Oprócz tego, część produkcji dostarczano również na rynki Imperium Rosyjskiego, co przyczyniło się do dalszego rozwoju firmy, która w 1901 roku zatrudniała około 150 pracowników, a w 1906 roku ich liczba wzrosła już do 300.

Za innowacyjne podejście do produkcji Emil Plage został nagrodzony złotym medalem na wystawie rolniczo-przemysłowej w Lublinie w 1901 roku. Również w 1906 roku założył on pierwszy zakład rektyfikacji spirytusu w Lublinie, który nazwał Rektyfikacja Lubelska. W 1908 roku wdrożył nowatorską metodę produkcji spirytusu z melasy, jednakże produkt uboczny tej metody wiązał się z dużym zagrożeniem dla środowiska.

Po śmierci Emila Plage w 1909 roku, przemysł i działalność społeczna, którą prowadził, przetrwała. Jego majątek został przekazany na rzecz rodziny, a przedsiębiorstwo kontynuował jego partner, Teofil Laśkiewicz. Warto dodać, że Emil Plage był osobą zaangażowaną w działalność dobroczynną, współpracując z Lubelskim Towarzystwem Dobroczynności oraz wspierając Polską Szkołę Handlową. Po jego śmierci, siostra Justyna przekazała 3000 rubli na fundusz stypendialny dla mniej zamożnych uczniów Niższej Szkoły Handlowej w Lublinie.

Jego nagły zgon w wieku 41 lat pozostawił po sobie znaczący ślad w pamięci oraz działalności miasta. Emil Plage został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Lublinie, co jest częścią jego trwałego dziedzictwa w Lubinie.