Jan Riabinin

Nauka i edukacja

Jan Riabinin, urodzony 22 sierpnia 1878 roku w Lublinie, to postać zasłużona dla historii oraz archiwistyki w Polsce. Zmarł on 20 lipca 1942 roku w swoim rodzinnym mieście, pozostawiając po sobie bogaty dorobek dotyczący badań nad dziejami Lublina. W latach 1928–1938 pełnił funkcję kustosza Archiwum Państwowego w Lublinie, gdzie swoje umiejętności archiwalne łączył z pasją do historii.

Riabinin był również aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie, co dodatkowo podkreśla jego zaangażowanie w rozwój nauki oraz popularyzację wiedzy historycznej. Jego prace miały znaczący wpływ na historiografię lokalną i z pewnością pozostaną w pamięci jako ważny wkład w badania nad regionalnym dziedzictwem kulturowym.

Życiorys

Jan Riabinin rozpoczął swoją edukację w rosyjskim gimnazjum w Lublinie. W związku z problemami zdrowotnymi, które objawiały się postępującą głuchotą, zmienił szkołę na IV Gimnazjum w Moskwie. W roku 1901 rozpoczął studia z zakresu historii na Uniwersytecie Moskiewskim.

W latach 1904–1918 pracował w Archiwum Głównym Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Moskwie, gdzie miał zaszczyt zajmować się porządkowaniem Archiwum Królestwa Polskiego. To właśnie w tym czasie pracował nad aktami władz Rzeczypospolitej, które zostały wywiezione z Warszawy po roku 1794. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, Riabinin angażował się w działania Biura Statystycznego w Mariupolu, na Ukrainie.

Po zakończeniu tego trudnego okresu, w 1921 roku, Jan Riabinin na stałe powrócił do Polski. Jego dalsza kariera zawodowa związana była z Archiwum Państwowym w Kielcach, w którym pracował już w tym samym roku. Następnie, w latach 1921–1938, świadczył swoje usługi w Archiwum Państwowym w Lublinie.

Jan Riabinin zmarł w Lublinie i został pochowany na Cmentarzu przy ul. Lipowej, w części prawosławnej tego miejsca.

Życie prywatne

Jan Riabinin był osobą, która wniosła wiele do kultury, a jego historia osobista jest równie interesująca. Urodził się jako czwarte dziecko w rodzinie tworzonej przez Sergiusza Riabinina i Paulinę Stanisławę Laurę z domu Goetz.

W dniu 16 kwietnia 1914 roku, w cerkwi w Lublinie, zawarł związek małżeński z Taisą Krapiwun, która żyła w latach 1878-1961. Po ślubie, przyszłe życie małżeńskie spędzili w Lublinie, gdzie zamieszkali w rodzinnej kamienicy znajdującej się przy ul. Złotej 3. Warto dodać, że w tym budynku obecnie mieści się Muzeum Literackie im. Józefa Czechowicza, stanowiące ważny punkt w kulturalnym krajobrazie miasta.

Jan i Taisa mieli syna, Sergiusza Riabinina, który przyszedł na świat w 1918 roku. Jako dorosły człowiek zyskał uznanie jako fenomenolog oraz poeta, a jego działalność artystyczna dodaje kolejny wymiar do rodzinnej tradycji.

Ordery i odznaczenia

Jan Riabinin otrzymał wiele odznaczeń, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w służbę. Wśród wyjątkowych wyróżnień, które otrzymał, znajduje się:

  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 9 listopada 1932,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę, który otrzymał w 1938 roku.

Ważniejsze publikacje

Oto zestawienie kluczowych publikacji autora, które w znaczący sposób wzbogacają wiedzę na temat Lublina.

  • Dawne księgi miejskie lubelskie, (Odbitka z „Regionu Lubelskiego”, nr 1, 1928),
  • Jeszcze o czarach i gusłach w dawnym Lublinie, (Odbitka z „Głosu Lubelskiego”, nr 306) Lublin 1936,
  • Lauda miejskie lubelskie XVII wieku, Lublin 1935,
  • Lublin w księgach wójtowsko – ławniczych XVII–XVIII w., Lublin 1928,
  • Lublin w 1655 roku, Lublin 1936,
  • Materiały do historii miasta Lublina 1317–1792, Lublin 1938,
  • Materiały do lubelskiego słownika aktowego, Lublin 1934,
  • Nazwiska, przezwiska i przemianki dawnych mieszczan lubelskich, Lublin 1936,
  • Prawo małżeńskie wedle praktyki miejskiej lubelskiej w XVII wieku, „Pamiętnik Historyczno–Prawny”, T.2, z. 4, Lwów 1933,
  • Proces sukcesorów rajcy lubelskiego Stanisława Lichańskiego 1622 r.: (przyczynek do prawa kaduka), Lublin 1937,
  • Rada miejska lubelska XVII wieku, Lublin 1933,
  • Rada miejska lubelska w XVIII wieku, Lublin 1931,
  • Z dziejów sądownictwa w dawnym Lublinie, Warszawa 1933,
  • Z dziejów żydów lubelskich, Lublin 1936,
  • Z lubelskiej terminologii rzemieślniczej, Lublin 1937.

Przypisy

  1. Jan Riabinin (1878–1942). Archiwum Państwowe w Lublinie lublin.ap.gov.pl > Ludzie Archiwum [on-line], 2013. [dostęp 10.10.2013 r.]
  2. D. Magier, Jan Riabinin 1878–1942, „Archiwista Polski”, 1996, nr 4, s. 91.
  3. T. Mincel, Riabinin Jan, [w:] Polski Słownik Biograficzny, T.31, z. 129, s. 265.
  4. Słownik biograficzny miasta Lublina, Lublin 1993, s. 232–233.
  5. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu archiwalnem i naukowem”.

Oceń: Jan Riabinin

★★★★★
Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:7