Julian Andrzejewski

---

Życiorys

Julian Andrzejewski był postacią o bogatym i pełnym zawirowań życiorysie. Pochodził z ubogiej rodziny żydowskiej, gdzie jego rodzicami byli Moszek oraz Fajga Szandli z domu Hecht. Już od 1927 roku angażował się aktywnie w Komunistycznym Związku Młodzieży Polski, a od 1930 roku przynależał do Komunistycznej Partii Polski. Działał w Komitetach Dzielnicowych w Warszawie-Ochocie oraz Warszawie-Pradze, pełniąc funkcję kierownika Wydziału Agitacji KPP w Warszawie.

W późniejszych latach, przebywając na emigracji w Francji, Andrzejewski był aktywny w redakcjach polskojęzycznych czasopism komunistycznych, w tym w Pismie Polskiego Wychodźstwa, które ukazywało się w Grenoble. Od 1933 do 1940 roku był członkiem Francuskiej Partii Komunistycznej oraz aktywnie uczestniczył w miejscowym ruchu oporu. W dramatycznych okolicznościach II wojny światowej w 1942 roku, jego siostra Golda, nazywana Gienią Botner, została ofiarą Holokaustu.

W 1944 roku, pozostając we Francji, Andrzejewski wszedł w skład Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego oraz Polskiej Partii Robotniczej. W maju 1945 roku powołano go do Krajowej Rady Narodowej, gdzie zasiadał do końca kadencji, na skutek wniosku I Zjazdu Emigracji Polskiej we Francji. Następnie pełnił funkcję starszego instruktora w Wydziale Ogólnym Komitetu Centralnego PPR, a od 1949 do 1955 roku był inspektorem w Wydziale Organizacyjnym KC Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od kwietnia 1955 do stycznia 1957 roku, pełnił rolę sekretarza ds. organizacyjnych Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Lublinie. W tamtym czasie de facto zarządzał Komitetem, gdyż I sekretarz Bazyli Hołod miał niskie kwalifikacje. Jednakże jego możliwości objęcia wyższych stanowisk były ograniczone przez zmiany polityczne, które od 1954 roku skreśliły działaczy pochodzenia żydowskiego z eksponowanych ról. Został odwołany na skutek październikowej odwilży.

W latach 1957-1981 Andrzejewski był zastępcą kierownika w Kancelarii Sekretariatu KC PZPR. W grudniu 1983 uhonorowano go Pamiątkowym Medalem z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej. W życiu osobistym był mężem Ireny Andrzejewskiej (Rywki Zybenberg), która zmarła w 2005 roku. Po jego śmierci, Julian Andrzejewski został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

---

Oceń: Julian Andrzejewski

---