Mieczysław Czechowicz


Mieczysław Czechowicz, urodzony 28 września 1930 roku w Lublinie, a zmarły 14 września 1991 roku w Warszawie, był niezwykle utalentowanym polskim aktorem charakterystycznym oraz artystą kabaretowym. Jego kariera artystyczna rozpoczęła się na początku lat 50., kiedy to wspólnie z innymi pasjonatami założył kabarety takie jak Koń (w 1958 roku), a także Szpak, Wagabunda, Dudek oraz U Lopka.

Czechowicz był znanym wykonawcą w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów, dając życie różnym pamiętnym postaciom oraz tworząc niezapomniane występy muzyczne. Jego talent i charyzma przyciągały uwagę widzów, w tym najmłodszej publiczności, dla której wcielił się w postacie takie jak Kubuś Puchatek czy Misiu Uszatek.

W dorobku artystycznym Mieczysława Czechowicza znajduje się wiele ról zarówno filmowych, jak i telewizyjnych. Wśród najbardziej rozpoznawalnych tytułów można wymienić Nie lubię poniedziałku (1971), Poszukiwany, poszukiwana (1972) oraz Janosik (1974).

Dodatkowo, Czechowicz odnosił sukcesy w plebiscytach, zdobywając Srebrną Maskę w latach 1962, 1963 oraz 1964, w uznaniu za tytuł najpopularniejszego aktora telewizyjnego według „Expressu Wieczornego”. Jego wkład w polską scenę artystyczną pozostaje nieoceniony.

Wczesne lata

Mieczysław Czechowicz przyszedł na świat w Lublinie, miejscowości związanej z jego matką. W późniejszym czasie jego ojciec, będący oficerem Wojska Polskiego, stacjonował w Równem, dokąd wkrótce matka zabrała swoje dziecko. Życie rodziny Czechowiczów w Równem trwało do 1940 roku.

W miarę postępu II wojny światowej, losy ojca Mieczysława wstrząsnęły ich życiem; trafił on do niewoli, gdzie znalazł się w oflagu. Po powrocie do wolności, pierwotnie osiedlił się z bliskimi w Lublinie, a następnie przeprowadził się do wsi Kusze blisko Biłgoraja, gdzie zajął się prowadzeniem młyna. Śmierć ojca, która miała miejsce w 1943 roku, zmusiła matkę do powrotu do Lublina w 1944 roku razem z synem.

W dniu 26 kwietnia 1945 roku, Mieczysław został aresztowany przez agentów Urzędu Bezpieczeństwa z powodu aktywności w harcerstwie, gdzie pełnił rolę łącznika w Armii Krajowej. Został uwięziony w siedzibie Urzędu, a następnie przeniesiony do Zamku w Lublinie, gdzie doświadczył znęcania się oraz szykan.

Sąd Wojskowy Okręgu Lubelskiego postawił mu zarzuty dotyczące działalności antypaństwowej, skazując go 16 czerwca 1945 roku na karę 3 lat więzienia, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone na pięcioletni okres próby. W rezultacie rządowej amnestii, Mieczysław odzyskał wolność w sierpniu 1945 roku.

Kariera

Przygoda Mieczysława Czechowicza z aktorstwem rozpoczęła się od nauki w lubelskim Studium Dramatycznym, gdy jednocześnie pracował jako asystent w Teatrze Muzycznym w latach 1949–1950. Tam, jako chórzysta, miał okazję wystąpić w kilku operetkach, co stanowiło ważny krok w jego drodze artystycznej. Następnie, w latach 1950–1951, dołączył do Teatru Dramatycznego w Szczecinie.

Rok 1954 był dla Czechowicza szczególnie istotny. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie, dzieląc tę chwilę z takimi osobistościami jak Wiesław Michnikowski i Wojciech Siemion. Debiut teatralny nastąpił na deskach Teatru Nowej Warszawy, gdzie zagrał w słynnej „Balladynie” rolę Gralona i Kirkora w reżyserii Aleksandra Bardiniego.

Potencjał Czechowicza szybko dostrzegła krytyka, odnotowując jego znakomite warunki fizyczne i unikalny rodzaj humoru. Choć początkowo obsadzany był w dramatach, z czasem jego komediowy talent zaowocował wieloma rolami. Był związany z warszawskimi scenami: Teatrem Narodowym (1954–1957), Teatrem Współczesnym (1957–1986) oraz Kwadratem (1986–1991).

Debiut filmowy nastąpił w roku 1953 w filmie „Piątka z ulicy Barskiej” w reżyserii Aleksandra Forda. Również w kinie Czechowicz pokazywał różnorodność swoich umiejętności, wcielając się w postacie bandytów w filmach młodzieżowych jak „Tysiąc talarów” Stanisława Woha i „Niewiarygodne przygody Marka Piegusa” Mieczysława Waśkowskiego.

Czechowicz nie tylko odniósł sukces w teatrze i filmie, ale również w kabaretach. W 1958 roku współtworzył Kabaret Koń razem z Wiesławem Gołasem, Jerzym Dobrowolskim i Zdzisławem Leśniakiem. Występował też w uznanych kabaretach: Szpak, Wagabunda, Dudek i U Lopka.

Telewizja również była sceną dla jego talentu, zwłaszcza w programie „Kabaret Starszych Panów”, gdzie zasłynął jako jeden z Tanich Drani. Współpracował z wieloma znanymi postaciami, w tym z Ireną Kwiatkowską i Stanislawem Bareją. Jego umiejętności wokalne także znalazły zastosowanie w nagraniach bajek dla dzieci oraz w legendarnym serialu animowanym „Miś Uszatek”, gdzie użyczał głosu głównemu bohaterowi.

Czołowy aktor komediowy w Polsce, Mieczysław Czechowicz, zaskarbił sobie ogromną sympatię publiczności, grając nierzadko charakteryzacje osób z pozorną brutalnością, ale zawsze o łagodnym usposobieniu. Życie osobiste spędził z Eugenią Śliwińską, suflerką z Teatru Narodowego. Niestety, pod koniec życia borykał się z problemami zdrowotnymi i zmarł 14 września 1991 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski w Warszawie.

Filmografia

Filmy kinowe

Mieczysław Czechowicz był aktorem, którego kariera filmowa obejmowała wiele ról w różnorodnych produkcjach. W 1989 roku wystąpił w filmie Rififi po sześćdziesiątce, gdzie zagrał postać Adama Dyląga. W 1985 roku użyczył głosu królowi Apolinaremu Bajowi w filmie Podróże pana Kleksa.

W 1981 roku wcielił się w inżyniera Maksymiliana Kustro w Ślepym bokserze, a w 1979 roku zagrał Kobielę w Blasznym bębnięku. Poza tym, jego dorobek obejmował role w takich filmach jak Królowa pszczół w 1977 roku, Nie ma róży bez ognia w 1974 roku, a także Janosik – w tej produkcji sportretował hrabiego Horvatha.

Czechowicz miał także szczęście grać w popularnym filmie Wesele z 1972 roku. Jego przygoda filmowa rozpoczęła się w 1953 roku od roli murarza w Piątce z ulicy Barskiej, a zakończyła w 1989 roku w tym samym tytule, co swoją pierwszą rolę.

Filmy TV

W telewizji, Mieczysław Czechowicz również miał swoje miejsce. W 1989 roku ponownie zagrał postać Adama Dyląga w Rififi po sześćdziesiątce. W 1981 roku wystąpił ponownie jako inżynier Maksymilian Kustro w Ślepym bokserze, zaprezentowując swoje umiejętności aktorskie na szklanym ekranie.

Seriale TV

Wśród programów telewizyjnych, Czechowicz był znany z ról w popularnych serialach. W 1986 roku wystąpił jako Mastalerz w Zmiennikach. W latach 1980-1981 można go było usłyszeć jako drwala w Fortelach Jonatana Koota, a w 1980 roku zagrał dyrektora Olszewskiego w Karierze Nikodema Dyzmy.

Jego talent aktorski zaowocował także rolą radcy Węgrowicza w Lalce w 1977 roku. W serialu Miś Uszatek od 1975 do 1987 roku pełnił rolę narratora, a w 1973 roku zagrał hrabiego Horvatha również w Janosiku.

Polski dubbing

Jako aktor dubbingowy, Czechowicz użyczył swojego głosu w wielu produkcjach. W 1984 roku zagrał w Złotym ziarenku, a w 1970 roku w Krwawym tropem jako major Kalas. Rok później, w Zabójstwie inżyniera Czarta, wcielił się w tytułowego inżyniera.

W 1964 roku zagrał Bernarda Desqueyrouxa w Teresa Desqueyroux, a w 1965 roku pełnił rolę prokuratora Magnina w Zbrodni doskonałej.

Słuchowiska

Mieczysław Czechowicz to także nazwisko związane ze słuchowiskami radiowymi. W 1984 roku wystąpił w Wielkim czarodzieju Oz, a w 1979 roku zagrał w Kordianie jako lud warszawski oraz spiskowcy. W 1978 roku użyczył głosu Muminkowi w Latem Muminków, a w 1975 roku zagrał Zwariowanego Kapelusznika w Alicji w Krainie Czarów.

Jego dorobek obejmował także rolę wilka w Jaś i Małgosia w 1966 roku oraz kucharza w Śpiącej królewnie w 1964 roku. Czechowicz był prawdziwym wszechstronny artystą, którego obecność w polskiej kulturze będzie pamiętana przez wiele lat.

Odznaczenia

Mieczysław Czechowicz otrzymał szereg istotnych odznaczeń w ciągu swojej kariery, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w rozwój Polski oraz zasługach na różnych polach.

  • 1987: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • 1977: Złoty Krzyż Zasługi,
  • 1967: Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego.

Przypisy

  1. Mieczysław Czechowicz – każdy go zna, to on badał zawartość cukru w cukrze w komedii „Poszukiwany, poszukiwana” | Viva.pl [dostęp 14.09.2024 r.] (pol.).
  2. Polski aktor często popadał w romanse. To ona była miłością jego życia [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 14.09.2024 r.] (pol.).
  3. Mieczysław Czechowicz [online], Filmweb [dostęp 07.04.2022 r.] (pol.).
  4. Cmentarz Stare Powązki: Mieczysław Czechowicz, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 02.11.2019 r.] .
  5. a b c d e KrzysztofK. Lubczyński KrzysztofK., Mieczysław Czechowicz dramat i śmiech [online], 15.11.2011 r. [dostęp 17.06.2018 r.] .
  6. a b c d e f g h i j k Mieczysław Czechowicz w bazie filmpolski.pl.
  7. a b c Mieczysław Czechowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 17.06.2018 r.] .
  8. Jerzy Witebski, Jego głos kołysał do snu tysiące dzieci, „Retro”, Nr 11 (205)/listopad 2016 r. s. 4–5.
  9. XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 09–12.06.1976 r., b.n.s.
  10. Elżbieta Smoleń-Wasilewska. Mieczysław Czechowicz kapitanem statku. „Film”, nr 31, s. 6, 1963 r. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.

Oceń: Mieczysław Czechowicz

Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:11