Szloma Herszenhorn


Szloma Herszenhorn, urodzony w 1888 roku w Lublinie, to postać, która odegrała istotną rolę w historii społeczności żydowskiej w Polsce. Jego życie i działalność były naznaczone ważnymi osiągnięciami jako lekarz oraz aktywista społeczny. Znany był jako członek Bundu, czyli żydowskiej socjalistycznej partii politycznej, która miała na celu poprawę sytuacji Żydów w Polsce.

Po II wojnie światowej, Herszenhorn zaangażował się w organizację pomocy dla polskich Żydów, którzy przetrwali okropności konfliktu. Jego praca w tym zakresie była niezwykle istotna dla odbudowy społeczności żydowskiej w powojennej Polsce.

Zmarł 2 stycznia 1953 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo poświęcenia i determinacji w walce o prawa oraz dobra społeczności żydowskiej.

Życiorys

Urodziny Szlomy Herszenhorna miały miejsce w Lublinie, w rodzinie, która mogła poszczycić się zamożnością, a także silnymi chasydzkimi tradycjami drukarskimi, zaangażowanymi w wydawanie rabinicznych książek. W młodości zetknął się z ideami socjalistycznymi podczas nauki w jesziwie, jednak jego zainteresowania skierowały go ku świeckiemu gimnazjum, z którego zrezygnował.

W 1904 roku, z powodu swojej współpracy z Bundem, musiał opuścić rodzinne miasto. Po wielu perypetiach, w 1918 roku, zdobył dyplom lekarza na Uniwersytecie w Pradze, specjalizując się w dermatologii. Po powrocie do Lublina, rozpoczął pracę w żydowskiej przychodni zdrowia, a także pełnił rolę lekarza szkolnego w gimnazjum Róży Szperowej, jednocześnie angażując się w działalność w żydowskim szpitalu jako członek rady.

W latach 1927–1939 był radnym miasta Lublina, reprezentując Komitet Miejski Bundu. W tamtym okresie nawiązał również cenną współpracę z innymi organizacjami, a jego zaangażowanie w życie kulturalne i społeczne miasta przyniosło mu uznanie. Był przewodniczącym Towarzystwa Ochrony Zdrowia, a także prowadził wykłady dotyczące higieny na Żydowskim Uniwersytecie Ludowym. Organizował również półkolonie dla żydowskich dzieci z ubogich rodzin. Od 1936 roku zasiadał w Radzie Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Lublinie.

W 1939 roku, w obliczu rosnących niebezpieczeństw, udał się na tereny zajęte przez Związek Radziecki. Tam, jako członek Bundu, został zesłany na Syberię. Jego losy zmieniły się w lipcu 1944 roku, gdy powrócił do Lublina jako major w 1 Armii Wojska Polskiego. Niestety, jego żona Hela i syn Dawid, którzy zostali w Lublinie, nie przeżyli wojny. Po likwidacji miejscowego getta, syn trafił do getta na Majdanie Tatarskim, gdzie zginął.

8 sierpnia 1944 roku, Szloma Herszenhorn objął stanowisko kierownika Referatu do spraw Pomocy Ludności Żydowskiej w Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. Referat ten został ustanowiony 10 sierpnia przez Komitet Pomocy Żydom, który w późniejszym czasie został przekształcony w przedstawicielstwo polityczne Żydów w Polsce – Tymczasowy Centralny Komitet Żydów Polskich oraz Centralny Komitet Żydów Polskich.

Herszenhorn pełnił znaczącą rolę w procesie pomocy Żydom, którzy uciekali ze swoich kryjówek w wyzwolonych obszarach lub przechodzili przez front. Zajmował się m.in. grupą dzieci ratujących się z obozu zagłady na Majdanku. W 1949 roku wyjechał do Izraela, a następnie do Australii, gdzie zakończył swoje życie.

Przypisy

  1. Samodzielny Referat dla Spraw Ludności Żydowskiej sierpień – październik 1944. [dostęp 29.07.2011 r.]
  2. Robert Kuwałek: Czy Lublin miał żydowskie elity?. [dostęp 29.07.2011 r.]
  3. Lublin – ulica Górna. [dostęp 29.07.2011 r.]
  4. Żydzi w Lublinie. t. I. Materiały do dziejów społeczności żydowskiej Lublina. [dostęp 29.07.2011 r.]
  5. Socjalistyczny Powszechny Żydowski Związek Robotniczy Bund w Lublinie w dwudziestoleciu międzywojennym. [dostęp 29.07.2011 r.]

Oceń: Szloma Herszenhorn

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:11