Witold Marczuk

---

Życiorys

Witold Marczuk ukończył studia na Wydziale Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego w 1977 roku. Po zakończeniu edukacji rozpoczął swoją karierę zawodową, obejmując stanowisko kierownika ośrodka w Polskim Związku Łowieckim w Gradowie, gdzie pracował w latach 1979–1980. Następnie, w latach 1981–1984, pełnił funkcję asystenta w Akademii Medycznej w Gdańsku.

W trakcie lat 80. był zaangażowany w działalność NSZZ „Solidarność”, co miało kluczowe znaczenie w jego życiu publicznym. Po wprowadzeniu stanu wojennego, Marczuk oraz Izabella Lipniewicz zostali tymczasowo aresztowani za wręczenie niezależnego wydawnictwa milicjantom. Jego pobyt w więzieniu trwał od grudnia 1981 do kwietnia 1983 roku. Po wyjściu na wolność, kontynuował działalność opozycyjną, m.in. jako łącznik RKK w Regionie Gdańskim oraz organizator lokali i kolportażu.

Po 1989 roku Marczuk zaczął pracować w Kancelarii Senatu, a wkrótce związał się z Porozumieniem Centrum. W 1991 roku objął stanowisko dyrektora departamentu w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, którym kierował wówczas Lech Kaczyński. Rok później, w 1992 roku, Marczuk stanął na czele nowo utworzonego Generalnego Inspektoratu Celnego. Jego kadencja dobiegła końca po pół roku, kiedy to został zdymisjonowany przez premier Hannę Suchocką.

W 1995 roku postawiono mu zarzut zaniedbania, które mogło pociągnąć za sobą stratę Skarbu Państwa w wysokości 8 mln zł. Jednakże w 1999 roku prokurator umorzył śledztwo w tej sprawie. W latach 1993–1994 pełnił rolę doradcy prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Lecha Kaczyńskiego. Marczuk był również dyrektorem Biura Kontroli Telewizji Polskiej, a w 1998 roku został ponownie powołany na stanowisko generalnego inspektora celnego, gdzie pracował przez około pół roku. Powrócił do tej funkcji po raz trzeci w 2001 roku, kiedy to bezskutecznie ubiegał się o miejsce w Sejmie z listy Prawa i Sprawiedliwości.

Po objęciu stanowiska prezydenta m.st. Warszawy przez Lecha Kaczyńskiego, Marczuk został mianowany komendantem stołecznej straży miejskiej. 3 listopada 2005 roku powierzono mu pełnienie obowiązków szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a 30 listopada tego samego roku został jej szefem. Zrezygnował z tego stanowiska 12 września 2006 roku, a 4 października 2006 roku objął funkcję szefa Służby Wywiadu Wojskowego. 16 stycznia 2008 roku zakończył swoją kadencję, a w 2007 roku prezydent Lech Kaczyński mianował go generałem brygady SWW.

Odznaczenia

W 2016 roku prezydent Rzeczypospolitej PolskiejAndrzej Duda przyznał mu dwa ważne odznaczenia: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Wolności i Solidarności.

---

Oceń: Witold Marczuk

---