Kościół św. Wojciecha w Lublinie


Kościół św. Wojciecha, znany również jako świątynia szpitalna, nosi imię swojego patrona św. Wojciecha i jest jednym z ważniejszych obiektów w Lublinie. Jest to kościół rektoralny, zbudowany w stylu późnorenesansowym, który wzniesiono w latach 1610–1635.

W 1756 roku świątynia przeszła remont, a w roku 1835 powstała jej adaptacja na magazyn. Ta decyzja miała wpływ na dalsze losy budynku, jednakże w latach 1923–1930 kościół został odrestaurowany przez architekta Jerzego Siennickiego, co przywróciło mu dawny blask.

W kolejnych latach, w 1970 oraz 1974 roku, przeprowadzono dodatkowe prace restauracyjne, mające na celu zachowanie i utrzymanie tego zabytkowego obiektu, który jest świadectwem wielu wieków historii.

Historia

Kościół, który usytuowany jest obok szpitala św. Łazarza, powstał w XVII wieku dzięki staraniom Stanisława Garwaskiego. Z biegiem lat, ze względu na znaczne koszty związane z jego utrzymaniem, jak również problemy związane z zawilgoceniem murów, chorych przeniesiono w inne miejsce, co doprowadziło do sprzedaży zarówno szpitala, jak i kościoła na publicznej licytacji. Po tej sprzedaży, w części mieszkalnej osiedlili się Żydzi, podczas gdy świątynia została przekształcona w skład żelaza.

Dopiero w 1920 roku zabudowania oraz kościół trafiły w ręce diecezji lubelskiej. Przez pewien czas, aż do 1937 roku, obiekt ten zamieszkiwali bracia kresowi, a w latach 1920-1974, mieszkały tu również Siostry kanoniczki, które prowadziły internat dla dziewcząt uczęszczających do ich gimnazjum. W 1974 roku, po przeprowadzeniu gruntownego remontu, w budynkach mieszkalnych urządzono Diecezjalny Dom Rekolekcyjny, w którym obecnie pracują Córki św. Franciszka Serafickiego. Dodatkowo, kilka pomieszczeń zajmuje Muzeum Diecezjalne, a w części obiektu zlokalizowane jest przedszkole.

Pierwotna wersja kościoła była drewniana. Aktualna świątynia została zbudowana około 1630 roku. Stanowi ona zamknięty czworobok w asyście szpitala, cechując się jednonawową architekturą oraz półkolistą absydą. Sklepienia w kościele są kolebkowe, a jego budowla należy do grupy renesansowych kościołów lubelskich. W strukturze kościoła znajduje się zakrystia, która jest wkomponowana w budynek mieszkalny.

Niestety, w XIX wieku dopełniła się dewastacja dawnego wyposażenia świątyni. Obecnie znajdujące się w kościele 3 ołtarze pochodzą z kaplicy zamkowej św. Trójcy, które przeniesiono tutaj w 1954 roku. Ołtarz główny z obrazem Wniebowzięcia NMP jest dziełem malarza S. Janowickiego z 1611 roku. Jeden z ołtarzy bocznych zawiera obraz św. Antoniego, a drugi przedstawia ukrzyżowanie Pana Jezusa. Do istotnych zabytków świątyni należy jeszcze dodać obrazy św. Wojciecha i św. Trójcy, które znajdują się na chórze kościelnym.

Świątynia była zamknięta dla wiernych aż do 1962 roku, kiedy to po przeszłych remontach otwarto ją na nowo. W latach 1976–1980 przeszła gruntowną renowację, a w 1981 roku nowe wnętrze zostało poświęcone przez księdza kanonika S. Rojka. W latach 1989–1994 przeprowadzono generalny remont całego kompleksu zabudowań.


Oceń: Kościół św. Wojciecha w Lublinie

Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:24