Kościół św. Piotra Apostoła w Lublinie, znany niegdyś jako kościół Bernardynek w Lublinie, to niezwykle cenny zabytek architektury rzymskokatolickiej, który znajduje się w sercu Lubelszczyzny. Jego budowa miała miejsce w latach 1636–1658, a przez długi czas był przykładem renesansu lubelskiego. Historia tego kościoła jest pełna zmian i adaptacji, które odzwierciedlają artystyczne przemiany epok.
W wyniku pożaru, który miał miejsce w 1768 roku, kościół przeszedł istotną transformację. W 1780 roku zakończono odbudowę, która nadała mu nowy styl – barokowy. Ta stylem architektoniczny był charakterystyczny dla tamtego okresu, odzwierciedlając bogactwo i złożoność form. Poziom artystyczny tego obiektu wzrósł jeszcze bardziej w 1899 roku, kiedy wnętrze zostało pokryte neobarokową polichromią autorstwa Władysława Barwickiego, która przyczyniła się do wspaniałego wystroju świątyni.
Od 1920 roku kościół św. Piotra Apostoła przeszedł pod opiekę OO. Jezuitów, a następnie w listopadzie 2015 roku, został przekazany Archidiecezji Lubelskiej. Ta długa i złożona historia czyni go nie tylko miejscem kultu, ale także ważnym punktem na mapie kulturalnej Lublina, który przyciąga wielu zwiedzających oraz wiernych.
Historia
Budowę tej świątyni rozpoczęto w 1636 roku, jednocześnie wznosząc również klasztor. Kościół murowany powstawał w latach 1636–1658, z różnymi przerwami w budowie. W późniejszym czasie, po tragicznym pożarze, przeszedł odbudowę oraz modernizację, zwłaszcza o zakrystię, w okresie od 1768 do 1780 roku. Dalsze prace remontowe miały miejsce w roku 1874 oraz wielokrotnie w XX wieku.
Pierwotnie kościół charakteryzował się stylem renesansu lubelskiego, jednak po wspomnianym pożarze w 1768 roku został odbudowany w stylu barokowym. Jego prezbiterium jest zwrócone w kierunku północno-wschodnim, a bryła kościoła to jednonawowa konstrukcja z węższym i niższym prezbiterium, które zamknięte jest trójbocznie. Nawa składa się z pięciu przęseł, co nadaje jej przestronności.
Jednym z najważniejszych elementów jest bogata, barokowa fasada, która przyciąga wzrok. Wewnątrz kościoła znajduje się między innymi neobarokowa polichromia autorstwa Władysława Barwickiego. Od 1920 roku świątynia weszła w posiadanie oo. Jezuitów, którzy po 95 latach, w listopadzie 2015 roku, przekazali ją z powrotem archidiecezji lubelskiej.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 27.05.2010 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Kościół św. Antoniego Padewskiego w Lublinie | Kościół Nawrócenia św. Pawła w Lublinie | Kościół Matki Bożej Zwycięskiej w Lublinie | Kościół św. Wojciecha w Lublinie | Kościół Świętego Krzyża w Lublinie | Kościół św. Jakuba Apostoła w Lublinie | Kościół garnizonowy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie | Kościół i klasztor pomisjonarski w Lublinie | Parafia cywilno-wojskowa Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lublinie | Parafia Wieczerzy Pańskiej w Lublinie | Bazylika św. Stanisława Biskupa Męczennika w Lublinie | Parafia św. Michała Archanioła w Lublinie | Parafia św. Maksymiliana Kolbego w Lublinie | Kościół św. Michała Archanioła w Lublinie (dzielnica Bronowice) | Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Lublinie | Kościół Św. Trójcy w Lublinie | Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny w Lublinie | Kościół rektoralny św. Eliasza Proroka w Lublinie | Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Lublinie | Kościół i klasztor pw. św. Brata Alberta w LublinieOceń: Kościół św. Piotra Apostoła w Lublinie