Jan Karol Daniłowicz

Szlachta i monarchia

Jan Karol Daniłowicz, znany herbu Sas, to postać o bogatym dziedzictwie historycznym, urodzona w 1633 roku w Lublinie, a zmarła w 1683 roku. Był on nie tylko podskarbiem nadwornym koronnym, lecz również marszałkiem Trybunału Głównego Koronnego w 1665 roku. Jego kariera obejmowała również funkcje starosty parczowskiego w 1659 roku oraz starosty lubelskiego od 1676 do 1683 roku. Jako ekonom kobryński pełnił swoje obowiązki od 1679 roku.

Daniłowicz pochodził z rodziny o szlacheckim rodowodzie, syn Piotra, krajczego koronnego, oraz Krystyny Wiśniowieckiej. Jego małżeństwo z Felicjanną z Wilkowa owocowało narodzinami syna, Piotra Franciszka, który zmarł w 1685 roku i był rotmistrzem pancernym.

W 1647/1648 roku Jan Karol immatrykułował się na Akademię Zamojską, co świadczy o jego dążeniu do kształcenia się i zdobywania wiedzy. W późniejszych latach, zasiadał jako poseł sejmiku chełmskiego na sejm nadzwyczajny w 1652 roku, a także był członkiem konfederacji tyszowieckiej w 1655 roku.

Jego kariera wojskowa obejmowała rotmistrzostwo królewskie w 1656 roku. W 1669 roku został elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa lubelskiego, a jego aktywność polityczna obejmowała wystąpienia jako poseł na sejm nadzwyczajny w 1670 roku, a także odgrywał istotną rolę jako krajczy koronny od 1676 roku.

W okresie od 1678 do 1683 roku pełnił funkcję podskarbiego nadwornego koronnego oraz starosty lubelskiego i parczewskiego. Jego zaangażowanie w politykę było szczególnie widoczne na sejmach w 1677 i 1681 roku oraz dwóch sejmikach nadzwyczajnych w 1667 i 1668 roku. W historii zapisał się także, odstępując Tyśmienicę Gołuchowskiemu w 1656 roku.

Przypisy

  1. Stanisław Zawadzki, Gospodarowanie ekonomiami królewskimi w Wielkim Księstwie Litewskim w świetle kontraktów dzierżawnych z II poł. XVII w., Warszawa 2021, s. 157.
  2. w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo parczewskie z Felicjaną z Wilków, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 258.
  3. Magdalena Ujma, Sejmik lubelski 1572-1696, Warszawa 2003, s. 252.
  4. Kazimierz Przyboś, Sejm nadzwyczajny w Warszawie 5 marca - 19 kwietnia 1670 roku, w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne, Z. 130 (2003), s. 115.
  5. Grzegorz Gębka, Reprezentacja sejmowa województwa lubelskiego za panowania Jana Kazimierza. „Res Historica”, z. 17, Lublin 2004, s. 47.
  6. Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 341.
  7. Urzędnicy województwa lubelskiego XVI-­XVIII wieku. Spisy, oprac. W. Kłaczewski i W. Urban, pod red. A. Gąsiorowskiego, Kórnik 1991, s. 106-107.
  8. Krystyn Matwijowski, Pierwsze sejmy z czasów Jana III Sobieskiego, Wrocław 1976, s. 248.
  9. Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: Rocznik Lubelski, t. I, Lublin 1958, s. 115.
  10. Svffragia Woiewodztw y Ziem Koronnych y Wielkiego Xięstwa Litewskiego, Zgodnie na Naiaśnieyßego Michała Korybvtha, Obranego Krola Polskiego [....] Dnia dziewiętnastego Czerwca, Roku 1669, [b.n.s].
  11. Teodor Żychliński: Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 129.

Oceń: Jan Karol Daniłowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:24