Kamienica Lubomelskich to niezwykła budynek znajdujący się w Lublinie, który zachwyca swoim historycznym urokiem. Jednym z najbardziej intrygujących elementów architektonicznych tej kamienicy jest zachowany renesansowy portal, który przyciąga wzrok każdego przechodnia.
Warto również zwrócić uwagę na cenne polichromie, które przedstawiają różnorodne motywy świeckie, dodające kolorytu i głębi temu miejscu. Fasada kamienicy wyróżnia się intensywnym czerwonym kolorem, co nadaje jej unikalnego charakteru i sprawia, że jest łatwo rozpoznawalna w otoczeniu miejskim.
Dodatkowo, u szczytu budowli można dostrzec wmurowaną w fasadę attykę renesansową, która stanowi zwieńczenie tej architektonicznej perełki.
Historia
Kamienica Lubomelskich, położona pod numerem 8, jest obiektem o bogatej historii sięgającej prawie początku XVI wieku, kiedy to przeszła w ręce rodziny Lubomelskich. Jan Lubomelski przeprowadził szereg prac modernizacyjnych, które nadały budynkowi nowy wygląd. Na jej portalu można znaleźć znak gmerku Zadora, datowany na 1540 rok, z napisem „Jan Lubom”. Kolejne pokolenia dziedziczyły tę kamienicę, a w 1573 roku Erazm Lubomelski stał się jej właścicielem.
Warto zaznaczyć, że podczas pożaru Lublina w 1575 roku, budynki należące do rodziny Lubomelskich także spłonęły. Po tym tragicznym wydarzeniu, około 1580 roku, kamienica została odbudowana i ozdobiona pięknymi malowidłami. Szczególną uwagę zwracają dekoracje w piwnicach, gdzie zaaranżowane zostały figuralne kompozycje przeplatane elementami roślinnymi. Jest to unikalny przykład renesansowej polichromii o tematyce świeckiej.
W 1661 roku kamienica zmieniła właściciela, gdyż Lubomelscy sprzedali ją Michałowi Szererowi. Następnie, w 1711 roku, przejęli ją Antoni i Elżbieta Szuartowie. Później, jako zabezpieczenie posagu córki Anny, kamienica trafiła w ręce zięcia Szuartów, Jana Makarowicza. Niestety, w XVIII wieku obiekt popadł w pewne zaniedbanie. Po śmierci Jana w 1775 roku, jego syn był odpowiedzialny za dalsze losy kamienicy.
Franciszek Ksawery Makarowicz, bo o nim mowa, zdecydował się na przebudowę budynku w 1782 roku. Z kolei w 1815 roku, jako ławnik Starej Warszawy, Franciszek Ksawery przekazał kamienicę jako posag wnuczki Eleonory mężowi, Gabrielowi Janowi Chruścielewskiemu. Od tego momentu kamienica stała się własnością rodziny Chruścielewskich, aż w końcu w 1904 roku przeszła w posiadanie gminy żydowskiej. Co ciekawe, od czasu przebudowy w 1782 roku, jej wygląd nie uległ znacznym zmianom.
Osobny artykuł na temat tego interesującego obiektu znajduje się tutaj: Piwnica pod Fortuną.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r.
- Notka historyczna na stronie teatru NN
- Portal Archiwów Państwowych, akt ślubu Warszawa ASC Cyrkuł VII 1815/56
Pozostałe obiekty w kategorii "Kamienice i domy":
Kamienica Pod Lwami w Lublinie | Kamienica Rynek 7 w Lublinie | Dom mansjonarski w Lublinie | Kamienica Chociszewska w Lublinie | Kamienica przy ulicy Archidiakońskiej 3 w Lublinie | Kamienica przy ulicy Archidiakońskiej 6 w Lublinie | Kamienica przy ulicy Archidiakońskiej 7 w Lublinie | Kamienica Klonowica w Lublinie | Kamienica Konopniców w Lublinie | Kamienica przy ulicy Złotej 5 w Lublinie | Kamienica Muzyków w Lublinie | Kamienica przy ulicy Archidiakońskiej 4 w Lublinie | Kamienica przy ulicy Archidiakońskiej 5 w Lublinie | Kamienica Wieniawskich w Lublinie | Kamienica Rynek 3 w Lublinie | Żydowski Dom Starców i Sierot w Lublinie | Kamienica Rynek 5 w Lublinie | Kamienica Rynek 4 w Lublinie | Kamienica Rynek 10 w Lublinie | Kamienica Rynek 11 w LublinieOceń: Kamienica Lubomelskich w Lublinie