Kamienica Rynek 11 w Lublinie


Kamienica Rynek 11 to zabytkowy budynek, wyróżniający się swoją trzypiętrową strukturą oraz podpiwniczeniem. Mieści się on w sercu Starego Miasta w Lublinie, gdzie stanowi istotny element architektoniczny tej historycznej dzielnicy. Kamienica ta została wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/270 w dniu 10 marca 1967 roku.

Usytuowana jest w kolejnej linii zabudowy Rynku, pomiędzy innymi, równie cennymi architektonicznie kamienicami, w tym numer 10 oraz kamienicą Konopniców. Takie usytuowanie sprawia, że jest częścią niepowtarzalnego krajobrazu miejskiego, który przyciąga turystów oraz miłośników historii.

Co więcej, kamienica Rynek 11 posiada dwie kondygnacje piwnic, które są ważnym elementem jej konstrukcji. Fasada budynku przyciąga uwagę swoim obecnym wyglądem, który jest efektem generalnego remontu przeprowadzonego w 1954 roku. Widniejące na niej sgraffita, autorstwa P. Wollenberga, przedstawiają interesujące sceny przedstawiające pracę rzemieślników, co dodaje charakteru i historycznego kontekstu tej zabytkowej kamienicy.

Historia

Wzmianki o kamienicy znajdującej się na Rynku 11 w Lublinie sięgają już 1512 roku, kiedy to jej właścicielem był Seweryn Zajfert. Rodzina Zajfertów była właścicielem tej nieruchomości aż do 1574 roku.

Na rok przed wielkim pożarem Lublina, który miał miejsce w 1575 roku, budynek przeszedł na własność Konstantego Korniaka. Niestety, w wyniku owego pożaru część kamienicy została zniszczona. Dopiero od 1584 roku, przez blisko dwadzieścia pięć lat, obiekt znajdował się w rękach Daniela i Rudigera Sacelli.

W 1590 roku przeprowadzono znaczny remont budynku, a następnie, w 1632 roku, nowymi właścicielami zostali Karol i Marianna Goldsmit, którzy to zdołali dobudować dodatkowe piętro. W 1663 roku budowla przeszła kolejne prace modernizacyjne, w tym nadbudowę drugiego piętra.

Po śmierci ostatniego właściciela, Złotnickiego (spolszczona forma nazwiska Goldsmit), kamienica została przekazana w użytkowanie franciszkanom. W 1791 roku król Stanisław August Poniatowski nadał kamienicę Janowi Nepomucenowi Sobieszańskiemu, natomiast cztery lata później przeszła w ręce Wojciecha Strykowskiego, kanonika lwowskiego i kustosza kolegiaty.

W 1820 roku kamienicę zakupił Kasper Drewnowski, który wkrótce odsprzedał ją Łukaszowi Rodakiewiczowi. Właściciel ten na tyłach posesji zrealizował budowę teatru oraz dokonał nadbudowy istniejącego budynku. Rodzina Rodakiewiczów była właścicielem kamienicy aż do końca XIX stulecia, po czym, od 1922 roku aż do wybuchu II wojny światowej, przeszła w ręce Chila i Mindla Obcengierów.

W pierwszych dniach II wojny światowej, podczas bombardowania Lublina przez niemieckie lotnictwo, kamienica doznała poważnych uszkodzeń.

Literatura

W literaturze dotyczącej Kamienicy Rynek 11 w Lublinie, można znaleźć szereg cennych źródeł, które dostarczają istotnych informacji na temat tego wyjątkowego miejsca. Oto kilka kluczowych pozycji:

  • Piotr Kawałko i inni, Lublin Przewodnik, historia, co warto zobaczyć, mapy, noclegi, gastronomia, ciekawostki, Lublin: Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej „Gaudium”, 2012, s. 116-117, ISBN 978-83-7548-115-0,
  • Lubelska Fundacja Odnowy Zabytków Kamienica, Kamienica Rynek nr 11, Opracowano w części na podstawie karty ewidencyjnej, przechowywanej w WUOZ w Lublinie,
  • Teatr NN.pl Leksykon Lublin, Anna Malik – Rynek 11 w Lublinie.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 28.02.2014 r.]
  2. Łukasz Rodakiewicz oficer napoleoński, inżynier i architekt miejski.

Oceń: Kamienica Rynek 11 w Lublinie

Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:25