Łukasz Rodakiewicz

Rodakiewicz pochodził z rodziny, która przez wiele pokoleń osiedlała się w Lublinie. W okresie wojen napoleońskich zyskał renomę jako wojskowy oficer oraz zdobył cenne umiejętności inżynierskie. Po zakończeniu kampanii napoleońskiej objął funkcję budowniczego województwa lubelskiego, gdzie zrealizował wiele znaczących projektów, w tym konstrukcje odwachów rogatkowych w Lublinie, jatek przy ul. Nowej, a także mostów na Czechówce i przy bramie Grodzkiej, m.in. na trakcie lubartowskim.

Ważną rolę w jego życiu odgrywała także działalność na rzecz lokalnej społeczności. Jako administrator folwarku Bronowice przeznaczał zyski na renowację miejskich budowli, a później na rozwój Teatru Starego.

W 1820 roku teść Rodakiewicza, Kasper Drewnowski, nabył kamienicę przy Rynku 11, którą wkrótce przekazał mu w spadku. Dwa lata później Rodakiewicz przystąpił do remontu budynku, dobudowując trzecie piętro i zakładając na jego tyłach Teatr Stary – pierwszy teatr w Lublinie i drugi w Polsce po krakowskim. Budowa miała miejsce w latach 1821–1823, a projekt początkowo znany był jako „Teatr Zimowy”. Obiekt był zaprojektowany na wzór francuski i mógł pomieścić 300 widzów. Teatr nie miał stałej grupy dramatycznej, więc korzystał z usług wędrownych grup teatralnych, co czyniło go miejscem ożywionych występów artystycznych.

Rodakiewicz, jako właściciel teatru, pozostawał aktywny w jego zarządzaniu aż do swojej śmierci w 1832 roku. Po jego odejściu teatr przeszedł w ręce jego córki, Julii z Rodakiewiczów Makowskiej oraz jej męża, Romualda. W tym samym roku obiekt uległ pożarowi, co wymusiło jego odbudowę. Równocześnie z budową teatru wiąże się legenda o klątwie, która miała dotknąć każdego, kto odważy się budować na miejscach dawnych kaplic szarytek. Mimo to Rodakiewicz wykupił te tereny, aby poszerzyć powierzchnię swojego teatru.

Interesująca jest prywatna sfera życia Rodakiewicza – był trzykrotnie żonaty. Po rozwodzie z pierwszą żoną, jego druga małżonka, 15-letnia Marianna Drewnowska, zmarła ledwie trzy lata po ślubie, pozostawiając po sobie jedno dziecko. To właśnie z myślą o Mariannie Rodakiewicz zaplanował budowę teatru. Z trzecią żoną doczekał się dwóch córek.

Na zakończenie warto dodać, że Łukasz Rodakiewicz jest patronem jednej z ulic w lubelskim Wrotkowie, a jego dziedzictwo wciąż jest obecne w przestrzeni kulturowej Lublina.