Michał Jabłoński (profesor)

---

Życiorys

Profesor Michał Jabłoński ma bogaty życiorys pełen zasług dla nauki i edukacji. Ukończył warszawskie IV Humanistyczne Gimnazjum i Liceum im. A. Mickiewicza. Po zdobyciu matury w 1938 roku, został powołany do wojska, gdzie przydzielono go do Szkoły Podchorążych Łączności w Zegrzu (kompania rezerwy łączności piechoty). Jego odwaga została doceniona poprzez przyznanie mu honorowej szabli.

W momencie wybuchu II wojny światowej, Jabłoński jako podchorąży rezerwy walczył w 36. pułku piechoty im. Legii Akademickiej (Armia „Łódź”), biorąc udział w bitwach w Wieluniu i Modlinie. Niestety, został wzięty do niewoli i osadzony w obozie jeńców w Działdowie. Mimo trudnych warunków, zaangażował się w działalność konspiracyjną w Szarych Szeregach podczas niemieckiej okupacji. Równocześnie podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie.

W czasie powstania warszawskiego, zapewniał łączność na Pradze, działając pod pseudonimem „Zygmunt”. Po wojnie, w czerwcu 1945 roku przeniósł się do Łodzi, kontynuując studia oraz rozpoczynając pracę na nowo powstającej Politechnice Łódzkiej. Objął stanowisko młodszego asystenta w Katedrze Miernictwa Elektrycznego na Wydziale Elektrycznym. Już w 1946 roku jako student odbył praktykę w Elektrobudowie – Wytwórni Maszyn Elektrycznych w Łodzi, z którą to firmą utrzymywał współpracę przez kolejne lata.

Jabłoński był prezesem Studenckiego Koła Elektryków oraz aktywnie uczestniczył w duszpasterstwie akademickim przy kościele O.O. Jezuitów. W 1947 roku, uzyskał tytuł magistra inżyniera na Wydziale Elektrycznym, a w roku akademickim 1946/47 zatrudniono go w Katedrze Maszyn Elektrycznych i Transformatorów. Pracował tam aż do przejścia na emeryturę, a jednostka ta z czasem przekształciła się w Instytut Mechatroniki i Systemów Informatycznych.

W okresie od 1948 do 1951 roku Jabłoński dodatkowo pracował w Fabryce Transformatorów M.3 w Łodzi, gdzie pełnił funkcję samodzielnego konstruktora i szefa działu remontów, organizując również grupę laboratoryjno-badawczą. W 1954 roku uzyskał stopień doktora. Jego prace obejmowały budowę stacji prób, maszynowni oraz innych laboratoriów w świeżo utworzonej fabryce Transformatorów Elta. W tej roli był często powoływany jako ekspert do rozwiązywania trudnych problemów w różnych zakładach.

W roku akademickim 1959/60 stypendysta Uniwersytetu Cornell, a następnie stażysta Fabryki Transformatorów Westinghouse w Sharon, Jabłoński powrócił do kraju w 1963 roku, uzyskując stopień naukowy doktora habilitowanego. Lata 1966–1972 to okres, w którym był kierownikiem Studium Doktoranckiego przy Wydziale Elektrycznym, a w 1968 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1977 roku – profesora zwyczajnego.

Jako pełnomocnik Rektora PŁ, odpowiedzialny był za współpracę z Uniwersytetem w Strathclyde w Szkocji i w 1977 roku wyjechał do Sri Lanki jako ekspert UNESCO, prowadząc wykłady na Uniwersytecie Technicznym Moratuwa w Colombo. W następstwie osobistych tragicznych wydarzeń, takich jak śmierć żony, ożenił się w 1982 roku z Małgorzatą Golicką, etnografem, tłumaczką oraz reporterką.

Wspólnie stworzyli książkę „Wyspa sercu podobna” (1985) oraz przetłumaczyli z francuskiego „Siostrę Emanuelę” Paula Dreyfusa (1991). Miesięcznik „Kalejdoskop” nadał mu tytuł profesora tutki w 1992 roku. Poza Politechniką Łódzką, Jabłoński prowadził także działalność na Uniwersytecie w Al-Mansurze w Egipcie, a w późniejszych latach współpracował z uczelniami w Lyonie, Lille oraz Bethune.

Obowiązki Prodziekana Wydziału Elektrycznego do Spraw Studenckich oraz opiekuna uczelnianego Akademickiego Związku Sportowego dodały wartości jego wkładowi w kształcenie młodych pokoleń. Choć przeszedł na emeryturę w 1992 roku, nie zaprzestał aktywnego uczestnictwa w życiu towarzystw naukowych. Prowadził zajęcia na Studium Pedagogicznym oraz na Wydziale Studiów Międzynarodowych.

Do końca życia, Jabłoński pozostawał aktywny jako naukowiec – w lipcu 2007 roku obliczył i wykonał wstępny projekt dławika kompensacyjnego dla stacji prób fabryki ABB w Łodzi. Zmarł 17 maja 2008 roku w Łodzi, po długotrwałej chorobie. Jego badania skupiały się na transformatorach specjalnych oraz przekształtnikach, a jego dorobek piśmienniczy liczy ponad 90 pozycji, w tym książkę „Badanie transformatorów w przemyśle i eksploatacji”.

Profesor Jabłoński wypromował 11 doktorów nauk technicznych, a za swoje osiągnięcia naukowe oraz dydaktyczne otrzymał Nagrodę Miasta Łodzi. Jego zwycięstwa odznaczone zostały m.in. Krzyżem Walecznych (Modlin 1939) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2002 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej.

---

Oceń: Michał Jabłoński (profesor)

---