Henryk Hawrylak był wybitnym polskim profesorem oraz inżynierem mechanikiem, którego specjalizacja koncentrowała się na budowie i eksploatacji maszyn przeznaczonych do górnictwa odkrywkowego.
Urodził się 25 maja 1924 roku w Lublinie, a jego życie zakończyło się 21 listopada 2013 roku.
Jego wkład w rozwój tej dziedziny nauki oraz praktyki inżynierskiej pozostaje nieoceniony.
Życiorys
Henryk Hawrylak był postacią niezwykle związaną z Wrocławiem od 1945 roku, gdzie zdobywał wykształcenie oraz w aktywny sposób uczestniczył w odbudowie zarówno samego miasta, jak i akademickiego życia jego uczelni. Ukończenie studiów miało miejsce w 1950 roku, a w kolejnych latach znacząco rozwijał swoje umiejętności naukowe: obronił pracę doktorską w 1961, habilitował się w 1965, uzyskując tytuł profesora nadzwyczajnego w 1969 roku, a następnie profesora zwyczajnego w 1975 roku.
Był mężem architekt Jadwigi Grabowskiej-Hawrylak i dumnym ojcem Katarzyny Hawrylak-Brzezowskiej, pełniącej funkcję miejskiego konserwatora zabytków we Wrocławiu w latach 1995-2017.
W zakresie działalności naukowej, jego badania skupiały się na analizie wpływu narzędzi używanych w górnictwie do urabiania kopalin na geologię górotworu. Stworzył szkołę naukową, która dzięki współpracy z rozmaitymi ośrodkami naukowymi, badawczo-rozwojowymi oraz przemysłowymi przyczyniła się do rozwoju polskich koparek wielonaczyniowych i ładowarko-zwałowarek. Do 2005 roku z jego szkoły wyszło pięciu profesorów oraz czterech doktorów habilitowanych.
Hawrylak był autorem ponad 120 publikacji naukowych, w tym 8 książek, a także przygotował 90 prac, które nie zostały opublikowane, a były przeznaczone dla przemysłu. Jako promotor, nadzorował 16 doktoratów. Przez ćwierć wieku kierował Zakładem Maszyn i Urządzeń Górnictwa Odkrywkowego w Instytucie Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn Politechniki Wrocławskiej, a także pełnił funkcję dyrektora tego Instytutu. Był również prodziekanem i dziekanem Wydziału Mechanicznego PWr, Przewodniczącym Prezydium Senatu uczelni oraz Pełnomocnikiem Rektora ds. Rozwoju Kadry Naukowej.
Jego wkład w działalność naukową, dydaktyczną i społeczną został doceniony licznymi wyróżnieniami i odznaczeniami. W roku 2000 otrzymał tytuł doktora honoris causa swojej macierzystej Politechniki Wrocławskiej, a pięć lat później uhonorowano go tym samym tytułem na Politechnice Koszalińskiej i Lubelskiej.
Przypisy
- Adriana Boruszewska: Wrocław: Kontrowersyjna konserwator zabytków kończy pracę. Gazeta Wrocławska, 26.01.2017 r. [dostęp 26.02.2018 r.]
- mgosz: Zmarł prof. Henryk Hawrylak z Politechniki Wrocławskiej. wroclaw.gazeta.pl, 26.11.2013 r. [dostęp 27.11.2013 r.]
- Tytuły doktora honoris causa nadane przez Politechnikę Wrocławską. portal.pwr.wroc.pl. [dostęp 23.02.2011 r.]
- Doktorzy honoris causa PL. pollub.pl. [dostęp 23.02.2011 r.]
- Historia uczelni. tu.koszalin.pl. [dostęp 23.02.2011 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Jerzy Szczepanik-Dzikowski | Franciszek Ksawery Kowalski | Bronisław Michelis | Przemysław Frasunek | Henryk Jensz | Marek Łagoda | Stanisław Grzybowski (cukrownik) | Maria Zachwatowicz | Janusz Tymowski | Zdzisław Hryniak | Stanisław Doborzyński | Feliks Sauter | Zygmunt Puławski | Władysław Strumiłło | Tadeusz Baniewicz | Andrzej M. Chołdzyński | Leszek Jaroszewicz | Tadeusz Balicki | Fryderyk Bluemke | Alina ScholtzOceń: Henryk Hawrylak