Stanisław Grzybowski (cukrownik)

---

Życiorys

Stanisław Grzybowski, znany cukrownik, rozpoczął swoją edukację w Lubelskim Liceum Męskim, by następnie kontynuować naukę na Wydziale Przyrodniczym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Po zakończeniu studiów podjął pracę, kontynuując rodzinną tradycję cukrowniczą.

Jego pierwsze kroki w branży stawiał w cukrowni „Elżbietów”, obecnie znanej jako „Sokołów”, gdzie odbył praktyki zawodowe. Następnie zdobywał doświadczenie na stanowisku chemika w cukrowniach „Czersk” oraz „Izabelin”. W 1898 roku objął dyrekcję w cukrowni „Izabelin”, a cztery lata później, w 1902 roku, został dyrektorem cukrowni „Sanniki”. W ciągu kolejnych lat, w 1908 roku, zyskał nadzór nad dwiema sąsiednimi cukrowniami.

Rok 1912 przyniósł mu kolejne wyzwania, kiedy został powołany na dyrektora cukrowni i rafinerii „Dobrzelin”. Już wtedy zyskał tytuł naczelnego dyrektora technicznego dla wszystkich cukrowni należących do Towarzystwa Fabryk Cukru. Mimo wybuchu I wojny światowej, Grzybowski kontynuował swoje obowiązki zawodowe, a w 1910 roku zaczął uczyć technologii cukru jako wykładowca na Kursie dla cukrowników przy Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie, pełniąc jednocześnie rolę członka TKN w latach 1910-1913.

Jako autor wielu cenionych publikacji, takich jak „Cukrownictwo. Podręcznik dla pracujących w cukrowniach i rafineriach” (1901), „Technologia cukru buraczanego” (1912), „Rafinowanie cukru” (1927), „Chemiczne oczyszczanie soku dyfuzyjnego i jego kontrola” (1930) oraz „Koloidy i ich rola przy fabrykacji cukru” (1935), przyczynił się do znacznego wzrostu wiedzy w tej dziedzinie. Wielokrotnie publikował także artykuły w „Gazecie Cukrowniczej”. Jego celem było unowocześnienie polskiego przemysłu cukrowniczego, co zaowocowało inicjatywą przekształcenia Laboratorium Cukru w wielowydziałowy Instytut Przemysłu Cukrowniczego, który został utworzony w 1927 roku. Grzybowski został jego prezesem i kierował zarządem oraz kuratorium, równocześnie pełniąc funkcję dyrektora cukrowni „Dobrzelin” koło Kutna.

W czasach okupacji, niestety, został obniżony do rangi doradcy technicznego przez Niemców, co było wynikiem jego dotychczasowej pracy i zaangażowania w branży. Jednakże w 1931 roku otrzymał zaszczytny tytuł doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej. Stanisław Grzybowski zmarł 13 kwietnia 1943 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego przemysłu cukrowniczego.

Stanowiska

Stanisław Grzybowski, znany cukrownik, pełnił różnorodne kluczowe role w branży cukrowniczej. Jego kariera obejmowała szereg stanowisk, które odegrały istotną rolę w rozwoju przemysłu cukrowniczego w Polsce.

• chemik w cukrowni „Czersk” i „Izabelin”,
• 1898 – dyrektor cukrowni „Izabelin”,
• 1892 – dyrektor cukrowni „Sanniki”,
• 1927 – prezes Zarządu oraz Kuratorium Instytutu Przemysłu Cukrowniczego,
• 1927 – dyrektor cukrowni „Dobrzelin” k. Kutna.

Wybrane publikacje

W dorobku Stanisława Grzybowskiego znalazło się wiele istotnych publikacji, które znacząco wpłynęły na rozwój cukrownictwa. Oto niektóre z nich:

• Cukrownictwo. Podręcznik dla pracujących w cukrowniach i rafineriach (1901),
• Technologia cukru buraczanego (1912),
• Rafinowanie cukru (1927),
• Chemiczne oczyszczanie soku dyfuzyjnego i jego kontrola (1930),
• Koloidy i ich rola przy fabrykacji cukru (1935).

---

Oceń: Stanisław Grzybowski (cukrownik)

---