Henryk Jensz

---

Życiorys

Henryk Jensz był synem Józefa i Karoliny z Petzników. W 1905 roku uzyskał świadectwo ukończenia szkoły realnej w Saratowie, a następnie w 1915 roku ukończył Instytut Technologiczny w Petersburgu. W tym czasie przynależał do Polskiej Partii Socjalistycznej oraz brał czynny udział w strajkach, które miały miejsce w 1905 roku. W trakcie studiów, w 1911 roku, zawarł związek małżeński z Wandą Berdą.

Po zakończeniu edukacji, Henryk Jensz rozpoczął pracę w Kirgistanie, gdzie pełnił rolę kierownika budowy oraz dyrektora Zarządu Projektowania i Budowy Nawodnienia Doliny Rzeki Czu. Po powrocie do kraju zajmował się pracą na kolei, a w latach 1921–1927 pełnił funkcję kierownika Oddziału Wodno-Pomiarowego w Urzędzie Wojewódzkim w Wilnie. W kolejnych latach, od 1927 do 1931, założył własne biuro melioracyjne, Biuro Projektowania Zakładów Hydraulicznych i Melioracji, które mieściło się przy ul. Portowej.

W okresie od 1931 do 1939 roku Jensz pracował w Zarządzie Miejskim miasta Wilna na stanowisku dyrektora wodociągów i kanalizacji, a także dyrektora technicznego. W 1934 roku sprawował tymczasowo funkcję wiceprezydenta Wilna, a w 1939 roku był naczelnikiem Wydziału Techniczno-Budowlanego tegoż zarządu. W latach 1926–1931 był wykładowcą w Państwowej Szkole Technicznej w Wilnie im. Józefa Piłsudskiego na Wydziale Mechanicznym, gdzie prowadził zajęcia z zakresu hydromechaniki silników wodnych, pomp oraz turbin.

W życie społeczne i zawodowe Jensz angażował się również w wielu organizacjach. Był sekretarzem Stowarzyszenia Techników Polskich w Wilnie w latach 1920–1930 oraz 1932–1935. Od 1928 roku zasiadał w zarządzie Towarzystwa Propagandy Budowy Dróg Wodnych w Polsce, oddział w Wilnie. Dodatkowo, pełnił funkcję prezesa rady okręgowej spółdzielni „Społem”, a także był założycielem i przewodniczącym Towarzystwa Kursów Technicznych w Wilnie oraz prezesem rady grodzkiej BBWR w Wilnie.

W czasie II wojny światowej Jensz zatrudniony był najpierw w Kowieńskim Kierownictwie Regulacji Niemna. Po wkroczeniu wojsk niemieckich przeniósł się do Zatrocza koło Trok, gdzie pływał na jeziorze Galwe jako przewoźnik. Po zakończeniu wojny, ewakuował się do Gdańska, gdzie od 1945 roku pracował najpierw w Stoczni Gdańskiej, a następnie w Gdańskim Urzędzie Morskim, Dyrekcji Odbudowy Gdańska oraz w Biurze Projektów Budownictwa Miejskiego jako kierownik Wydziału Instalacji Sanitarnych.

Henryk Jensz był autorem kilku opracowań naukowych, w tym takich publikacji jak: Henryk Jensz, Siły wodne Wileńszczyzny, Warszawa 1929 oraz Henryk Jensz, Wodociągi i kanalizacja miasta Wilna, Wilno 1932. Za swoje osiągnięcia otrzymał wiele nagród oraz odznaczeń, w tym Złoty Krzyż Zasługi (przyznany w latach 1933 i 1950) oraz Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Henryk Jensz

---