Katarzyna Anna Otmianowska-Mazur, urodzona 16 listopada 1957 roku w Lublinie, to znana polska astronom, która zyskała uznanie w środowisku naukowym za swoje badania dotyczące pól magnetycznych w galaktykach. Zmarła 14 lipca 2020 roku, pozostawiając po sobie znaczący wkład w tę dziedzinę nauki.
Otmianowska-Mazur posiadała tytuł profesora doktora habilitowanego i była emerytowaną profesorką na Wydziale Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej prace koncentrowały się na rozwijaniu numerycznych modeli opisujących struktury magnetyczne w galaktykach, co przyczyniło się do lepszego zrozumienia ich dynamiki oraz ewolucji.
Życiorys
Katarzyna Otmianowska-Mazur to wybitna postać w dziedzinie astronomii. UkończyłaII Liceum Ogólnokształcące im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Lublinie i kontynuowała swoją edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1981 roku uzyskała tytuł magistra astronomii. W tym samym roku podjęła pracę w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego jako asystent.
Początkowo zajmowała się badaniami gwiazd zmiennych oraz współpracowała w redakcji Rocznika Astronomicznego OA UJ. Jej zainteresowania naukowe skupiły się na magnetyzmie intergalaktycznym, a także na modelowaniu numerycznym galaktyk spiralnych, które opracowywała na podstawie obserwacji radioastronomicznych. Wyniki tych badań zostały zintegrowane w jej rozprawie doktorskiej, obronionej w 1993 roku.
Po uzyskaniu stopnia doktora, zainicjowała stworzenie grupy badawczej, która zajmowała się tymi samymi zagadnieniami. W 2004 roku, po obronieniu habilitacji, wypromowała dwoje swoich doktorantów, którzy również poświęcili swoje kariery modelowaniu procesów magnetohydrodynamicznych. Otrzymała szereg grantów, w tym fundusze na rozwój infrastruktury obliczeniowej Obserwatorium Astronomicznego. W 2012 roku uzyskała tytuł profesora nauk fizycznych i objęła stanowisko profesora nadzwyczajnego na Wydziale Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 1999 roku przejęła funkcję Zastępcy Dyrektora Obserwatorium Astronomicznego UJ ds. Studenckich, a w latach 2005–2012 pełniła rolę Dyrektora Instytutu OA UJ. Dzięki jej wysiłkom, w trakcie drugiej kadencji udało się zabezpieczyć fundusze na budowę trzech stacji europejskiego interferometru radiowego niskich częstotliwości LOFAR w Polsce. Stacje te, które zostały uruchomione w 2015 roku, znajdowały się w okolicach Uniwersytetu Jagiellońskiego (Łazy), Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego (Bałdy) oraz Centrum Badań Kosmicznych PAN (Borówiec).
Katarzyna Otmianowska-Mazur była aktywnym członkiem Międzynarodowej Unii Astronomicznej oraz Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych, gdzie pełniła rolę Przewodniczącej Polskiej Komisji Radioastronomii. Jej wkład w rozwój polskiej astronomii oraz radioastronomii jest nieoceniony i pozostawił trwały ślad w tej dziedzinie nauki.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Ewa Łukaszyk | Bohdan Paszkowski (profesor) | Jadwiga Kiszczak | Andrzej Batko | Aleksandra Bubicz-Mojsa | Maria Gawarecka | Krzysztof Dmitruk | Edward Soczewiński | Bogdan Adamczyk (fizyk) | Grzegorz Jawor | Ludwik Gawroński | Jacek Chachaj | Ignacy Baranowski | Wacław Królikowski (chemik) | Antoni Dębiński | Maciej Mroczkowski (entomolog) | Franciszek Kamieński | Jerzy Samuel Bandtkie | Jan Jaskanis (archeolog) | Krzysztof Jan KurzydłowskiOceń: Katarzyna Otmianowska-Mazur