Jerzy Kalinowski

---

Życiorys

Jerzy Kalinowski rozpoczął swoją edukację w gimnazjum oo. jezuitów znajdującym się w Chyrowie. Po uzyskaniu tytułu magistra w 1934 roku, wrócił do swojego rodzinnego miasta, gdzie podjął dalsze studia na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W trakcie tych studiów, pod wpływem profesora Czesława Martyniaka, zaczął interesować się filozofią. W 1938 roku uzyskał tytuł magistra i rozpoczął aplikację przy lubelskim sądzie apelacyjnym.

Rok 1939 przyniósł Kalinowskiemu powołanie do służby wojskowej w 9 Pułku Piechoty Legionów w Zamościu. W sierpniu tego samego roku został przeniesiony do Łucka, gdzie pełnił rolę tłumacza dla francuskich instruktorów w baonie pancernym. Uczestniczył w wojnie we wrześniu tego samego roku, a 18 września przekroczył granicę polsko-rumuńską, gdzie został internowany. W grudniu 1939 roku udało mu się dotrzeć do Francji, gdzie zaciągnął się do formujących się szeregów Wojska Polskiego. Po kilku miesiącach przeszedł do rezerwy z powodu choroby – gruźlicy. Brak tożsamości zmuszał go do ukrywania się, jednak dzięki pomocy obcych osób mógł leczyć się w szpitalu w Niort, a później w sanatorium w La Grolle.

W 1942 roku ożenił się z poznaną w Niort Francuzką, M.A. Bouchard. Od 1943 przez trzy lata studiował na Wydziale Pracy na Université de Poitiers, a następnie postanowił wrócić do Polski, gdzie związał swoją karierę zawodową z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim. Na początku był starszym asystentem w Katedrze Filozofii Prawa na Wydziale Prawa.

W 1947 roku przedłożył swoją pracę doktorską na temat „Teoria reguły społecznej i reguły prawnej Leona Duguit”. Tematyka ta zaintrygowała go w czasach studenckich pod wpływem zmarłego w grudniu 1939 roku profesora Czesława Martyniaka. Następnie objął stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Prawa i Ekonomii, gdzie prowadził wykłady z filozofii prawa oraz logiki. Jego zainteresowania naukowe skupiły się na logice, co było możliwe dzięki manuskryptowi, który napisał brat jego matki, profesor Zygmunt Zawirski.

W 1951 roku obronił swoją habilitację, prezentując rozprawę zatytułowaną „Logika zdań praktycznych”, której recenzentami byli znani profesorowie Tadeusz Kotarbiński oraz Jerzy Słupecki. W 1952 roku, w wyniku decyzji władz państwowych, Wydział Prawa i Ekonomii został zlikwidowany, co skutkowało przeniesieniem Kalinowskiego na Wydział Filozofii, gdzie wkrótce objął funkcję dziekana, którą pełnił przez pięć lat. W 1956 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego.

Podczas swojej pracy dydaktycznej miał okazję spotkać się z Karolem Wojtyłą. 19 stycznia 1955 roku otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej. W 1958 roku, z powodu względów politycznych oraz osobistych, zdecydował się na emigrację do Francji, gdzie nieziściły się jego plany dotyczące pracy dydaktyczno-naukowej w Sekcji Filozoficznej Centre national de la recherche scientifique. Powodem był brak uznania przez francuskie władze polskiej habilitacji (brak odpowiadającego francuskiego stopnia naukowego docteur d’État), co skutkowało podjęciem przez Kalinowskiego pracy wykładowczej na Wydziale Filozoficznym Instytutu Katolickiego w Lyonie.

Od 1961 roku kalinowski pracował jako Chargé de recherche w Centre national de la recherche scientifique. W 1968 roku na Université Bordeaux 4 przedstawił pracę główną zatytułowaną Le problème de la vérité en morale et en droit oraz pracę poboczną pt. Querelle de la science normative, zdobywając wysokie oceny, które umożliwiły mu kontynuację przerwanej w 1958 roku kariery akademickiej. Do końca swojej kariery naukowej pozostał związany z Centre National de la Recherche Scientifique, gdzie pracował w grupie zajmującej się tworzeniem Centre de Philosophie du Droit. Na łamach wydawanego przez nią rocznika Archives de philosophie du droit prowadził działy dotyczące logiki norm, logiki tzw. prawniczej oraz recenzji.

Twórczość

Lista publikacji Jerzego Kalinowskiego obejmuje szereg istotnych prac, które przypadają na różne okresy jego kariery. W szczególności warto zaznaczyć:

• Teoria zdań normatywnych (1953),
• Théorie des propositions normatives (1953),
• Teoria poznania praktycznego (1960),
• Introduction à la logique juridique (1965),
• La problème de la vérité en morale et en droit (1967),
• Querelle de la science normative (1969),
• Études de logique déontique (I: 1953–1969, 1972),
• La logique des normes (1972),
• L’impossible métaphysique (P 1981),
• Sémiotique et philosophie (P 1985),
• La phénoménologie de l’homme chez Husserl, Ingarden, Scheler (1991),
• Expérience et phénoménologie: Husserl, Ingarden, Scheler (1992),
• La logique déductive. Essai de présentation au juristes (1996),
• Poszerzone serca. Wspomnienia (1997).

---

Oceń: Jerzy Kalinowski

---