Bolesław Marzec

---

Życiorys

Bolesław Marzec przyszedł na świat 15 maja 1897 roku w Lublinie, wówczas stolicy guberni lubelskiej. Pochodził z rodziny Jana i Marii Kiełczewskich. Swoją edukację rozpoczął w rodzinnym mieście, gdzie ukończył podstawową szkołę powszechną, a następnie cztery klasy szkoły handlowej.

W dniu 15 sierpnia 1915 roku zdecydował się wstąpić do Legionów Polskich. Swoje pierwsze kroki wojskowe stawiał w 1. kompanii VI batalionu 7 pułku piechoty. W kwietniu 1917 roku zarejestrowany był w 4. kompanii 1 pułku piechoty, gdzie złożono wniosek o odznaczenie go austriackim Krzyżem Wojskowym Karola. Po kryzysie przysięgowym, 18 lipca 1917 roku, Marzec został internowany najpierw w Szczypiornie, a potem w Łomży. Po zwolnieniu z internowania 11 lipca 1918 roku na polecenie przełożonych wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej, zostając przydzielony do 1 pułku piechoty, który później przekształcił się w 7 pułk piechoty Legionów.

W walce z bolszewikami zasłynął swoją odwagą, a 26 sierpnia 1920 roku odnotował swoje bohaterstwo podczas ataku na stację kolejową w Żabince. Jego męstwo zostało docenione przez dowódcę 3 Dywizji Legionów, generała podporucznika Leona Berbeckiego, który odznaczył go Orderem Virtuti Militari. W dniu 28 sierpnia 1920 roku, kapitan Jan Niemiec, dowódca II batalionu 7 pułku Legionów, wystawił wniosek o to odznaczenie, opisując heroiczny czyn Marsza: „w bitwie pod Żabinką dnia 26 sierpnia 1920 jako dowódca plutonu sierżant sztabowy Marzec Bolesław pierwszy, atakiem na bagnety rzuca się i zdobywa miasteczko…”

Po zakończeniu działań wojennych Bolesław pozostał w wojsku jako zawodowy oficer, kontynuując służbę w macierzystym pułku w Chełmie. Na 3 maja 1922 roku uzyskał stopień podporucznika z datą do 1 czerwca 1919, zajmując 132. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W lutym 1923 roku prezydent RP awansował go na porucznika, przyznając mu 28. lokatę. W tym samym roku zdał egzaminy w Chełmie jako ekstern, kończąc edukację na poziomie sześciu klas gimnazjum. 2 kwietnia 1929 roku prezydent RP nadał mu stopień kapitana z datą do 1 stycznia 1929, zajmując 26. lokatę. W marcu 1939 roku Marzec dowodził 1. kompanią pułku.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, pełniąc funkcję oficera w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, dostał się do niewoli niemieckiej, gdzie trafił do Oflagu VII A Murnau. Inne źródła wskazują na jego śmierć 10 września 1939 roku lub ewentualnie zgon w październiku tego roku w Tomaszowie Lubelskim, gdzie jako dowódca 1 kompanii 7 pułku Legionów został pochowany na cmentarzu przy ul. Lwowskiej.

Bolesław Marzec był żonaty, jednak nie doczekał się potomstwa (stan na 26 marca 1934 roku).

Ordery i odznaczenia

Bolesław Marzec był wybitną postacią, która otrzymała szereg odznaczeń i orderów za swoje zasługi dla kraju.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 84,
• Krzyż Niepodległości – przyznany 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych,
• Srebrny Krzyż Zasługi – nadany 10 listopada 1933 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – przyznany 6 sierpnia 1929.

---

Oceń: Bolesław Marzec

---